भार्गवी आणि मिस्टर विश्वास या दोघांची त्यांच्या रिसेप्शनच्या हॉलमध्ये होणारी धमाकेदार एन्ट्री पाहून सगळे आनंदाने टाळ्या वाजवू लागतात.... ती रिंग स्टेज च्या जवळ जाऊन थांबते.... मिस्टर विश्वास आधी खाली उतरतात आणि मागे फिरून तिच्यासमोर आपला हात धरतात... भार्गवी एक नजर त्यांच्याकडे पाहून गालात हसून त्यांच्या हातात हात देऊन खाली उतरते.... ते दोघे पण स्टेजवर येऊन उभे राहतात.... अजूनही तिकडे जमलेली सगळी पब्लिक जोर जोरात टाळ्या वाजवूनच त्यांचे स्वागत करत असते.....
आत्ता पुढें,
भार्गवी ची आज्जी, तसेच मिस्टर विश्वास यांची पूर्ण फॅमिली त्या हॉलमध्ये असते... त्यांची जवळचे मित्रही आज रिसेप्शन साठी आलेले असतात... मुख्याधिकारी तसेच भार्गवीच्या ऑफिसचे कलिग, मेघा असे त्यांच्या जवळची माणसा रिसेप्शन साठी त्या हॉलमध्ये उपस्थित असतात....
नुकताच सौरभ त्याच्या पाड्यातील काही मित्रांना आणि दीक्षाला घेऊन त्या हॉलमध्ये येताना भार्गवीला दिसतो.... दीक्षा ला येताना पाहून भार्गवीला खूपच आनंद होतो.... ती उत्साहाने त्यांच्याकडे पाहू लागतात परंतु स्टेजवर असलेली गर्दी पाहून तिला ते सोडून खाली जाता येत नाही... मिस्टर विश्वास हे आपल्या मित्रांसोबत बोलतच तिच्या चेहऱ्याचे निरीक्षण करत असतात तेव्हा त्यांना तिच्या मनात चालू असलेली घालमेल समजून येते...
मिस्टर विश्वास आपल्या बाजूला बसलेल्या आपल्या लहान भावाला इशारा करून जवळ बोलावतात.... ते त्यांच्या कानात हळू आवाजात काहीतरी सांगतात... तसा त्यांचा तो भाऊ होकारात मान हलवून तिकडून निघून जातो...
सौरभ दीक्षा ला आणि त्याच्यासोबत असलेल्या मित्रांना घेऊन त्या हॉलमध्येच दिसणाऱ्या खुर्चीवर जाऊन बसतो.... इकडे भार्गवीला मात्र दीक्षा ला भेटण्याची खूपच ओढ लागली असते.... तिकडून आल्यापासून आज पहिल्यांदाच दीक्षा तिला भेटायला आलेली असते.... नवरीच्या वेशात स्टेजवर उभी असल्यामुळे ती लाजाळू तिकडून हलता ही येत नव्हते आणि कोणाला काही सांगता ही येत नव्हते....
भार्गवी इकडे तिकडे बघून पुन्हा एकदा दीक्षा कडे बघत असताना तिला समजते की , मिस्टर विश्वास यांचा भाऊ सौरभच्या जवळ जाऊन त्याच्यासोबत काहीतरी बोलत आहे... सौरभ त्याच्यासोबत बोलून आपल्या खुर्चीवरून उठून उभा राहिला , आपल्या सोबत त्याने दीक्षालाही उठायला सांगितले... आता मिस्टर विश्वास यांचा भाऊ या दोघांनाही स्टेज च्या दिशेने घेऊन येत होता.... त्यांना आपल्या दिशेने येताना पाहून भार्गवी ला खूप आनंद झाला, तशी ती आनंदानेच मिस्टर विश्वास यांच्याकडे पाहू लागली...
" तुला तिला भेटण्याची तिच्यासोबत बोलण्याची खूप इच्छा होत आहे ना ? " ती आपल्या दिशेने पाहताना पाहून मिस्टर विश्वास हळू आवाजात तिला विचारतात.....
" हो, माझी तर तिने आपल्या लग्नाला यावे अशी ही इच्छा होती परंतु सौरभ बाहेर गेल्यामुळे तिला आहे येता आले नाही.... पण तुम्हाला कसं समजलं ? " भार्गवी आश्चर्याने त्यांच्याकडे पाहून त्यांना विचारते...
" तुझ्या चेहऱ्यावरून तुझ्या मनात चाललेल्या गोष्टीचा काही प्रमाणात अंदाजा येतो.... सौरभ तिकडे नव्हता म्हणून तरीही मी तिला लग्नासाठी इकडे घेऊन येण्याचा प्रयत्न केला होता परंतु तिचे आई-वडील अजूनही आपल्याला फारसे नीट ओळखत नाही त्यामुळे एकट्या मुलीला सोडणं त्यांना बरोबर वाटलं नाही.... सॉरी मी तुझी इच्छा पूर्ण करू शकलो नाही... " मिस्टर विश्वास उदास चेहऱ्याने तुझ्याकडे पाहून बोलतात...
" ती आता इकडे आली आहे हेच माझ्यासाठी खूप आहे आणि मला हेही माहित आहे की , ती आज तुमच्यामुळे इकडे आहे त्यामुळे तुम्ही प्लीज असे सॉरी बोलू नका... " भार्गवी त्यांच्याकडे पाहून गोड शब्दात बोलते... तसे ते शांतपणे हसत तिच्याकडे पाहतात.... या वेळात मिस्टर विश्वास यांचा भाऊ त्या दोघांनाही घेऊन स्टेजवर आलेला असतो...
" ताई... " दीक्षा तिच्या जवळ येऊन लगेच तिला मिठी मारते...
" दीक्षा तू कशी आहेस ? " भार्गवी काळजीने तिच्या कडे पाहून तिला विचारते...
" मी तुझ्यासाठी खूप खुश आहे ताई आणि तू या ड्रेस मध्ये खूप सुंदर दिसत आहेस... स्वर्गातल्याही अप्सरा तुझ्या पुढे फिका वाटतील आज असे तुझे सौंदर्य एकदम उठून दिसत आहे.... बरोबर ना जीजू... " दीक्षा प्रेमाने तिच्याकडे पाहून एक नजर मिस्तर विश्वास यांच्याकडे पाहत त्यांना विचारते.... तसे ते हसून फक्त होकारात मान हलवतात.... त्यांच्या असे हसण्याने भार्गवीही लाजून जाते....
" सॉरी सर मला माहित आहे.... दीक्षा ने तुमच्या लग्नाला यावे म्हणून तुम्ही खूप प्रयत्न केले परंतु तिची आई वडील तिला सोडायला तयार नव्हते म्हणून मग तुम्ही जास्त फोर्स केला नाही... मलाही आमच्या पाड्याच्या कामानिमित्त या काही दिवसांसाठी बाहेर जावे लागले त्यामुळे तिला लग्नाला घेऊन येता आले नाही.... मला यायला अजून दोन-तीन दिवस लागणार होते परंतु मिस्टर विश्वास यांच्यामुळेच मी लवकर इकडे पोहोचू शकलो... त्यांनी माझ्या ट्रेनच्या तिकीट कॅन्सल करून मला लाईटच्या तिकीट बुक करून दिल्या जेणेकरून मी तिकडून आमच्या पाड्या मध्ये व्यवस्थित पोहोचलो आणि तिकडून दीक्षाला घेऊनही फ्लाईटनेच इकडे आलो आहे... " सौरभ भार्गवी कडे पाहून मिस्टर विश्वास यांचे कौतुक करत बोलतो.... तशी भार्गवी आश्चर्याने मिस्टर विश्वास यांच्याकडे पाहू लागते...
" हो ताई, आज तुझ्या निमित्ताने खरंतर आम्हाला पहिल्यांदाच फ्लाईटमध्ये बसायला मिळाले..... याच्या आधी मी फक्त खाली उभा राहून वरून जाणाऱ्या विमानाकडे पाहत होते आणि आपणही कधीतरी या विमानामध्ये बसून याचा प्रवास करू , असे स्वप्न बघत होते.... आज तिच्यामुळे माझे ते स्वप्न पूर्ण झाले... " दीक्षा अगदी उत्साहाने भार्गवीकडे पाहून तिला सांगू लागते....
" दीक्षा , सौरभ तुम्ही दोघेही तुमच्या अभ्यासामध्ये खूप हुशार आहात.... मला विश्वास आहे जेव्हा तुम्ही पदवी मिळवाल आणि चांगल्या ठिकाणी जॉब कराल तेव्हा तुम्ही स्वतःच्या पैशावर तुमची सगळी स्वप्नही पूर्ण कराल... " भार्गवी त्या दोघांकडे पाहून त्यांचे कौतुक करत बोलते....
" दीक्षा याआधी मला एवढे हक्काने तुम्हाला सांगता येत नाही पण आज मात्र मी एका जीजूच्या हक्काने तुला सांगत आहे यापुढे तुमच्या अभ्यासासाठी जेव्हा तुम्ही इकडे शहरात येणार तेव्हा तुम्ही दुसरे कुठेही राहायचे नाही.... तुझी बहीण तिचं स्वतःचं हक्काचं घर आहे, तुम्हीही तिकडेच यायचे.... आपल्या बहिणीच्या घरात हक्काने येऊन राहायचं.... सौरभ ही गोष्ट तुलाही लागू होते, कारण कितीही झाले तरी शेवटी तू माझा छोटा साडू भाऊ होणार आहेस.... " मिस्टर विश्वास सौरभ कडे पाहून मस्करीच्या स्वरात बोलतात तसा सौरभ दीक्षा कडे बघून हसू लागतो...
" हो जीजू, सॉरी म्हणजे आई वडिलांना या घडलेल्या गोष्टींबद्दल काही माहीतच नव्हते म्हणून त्यांनी तुमच्याबरोबर येण्यासाठी नकार दिला परंतु काल जेव्हा सौरभ तिकडे आला आणि त्याने या सगळ्या गोष्टीबद्दल त्यांना कल्पना दिली तेव्हा मात्र त्यांनी लगेच आम्हाला इकडे येण्याची परवानगी दिली.... " दीक्षा मिस्टर विश्वास यांच्याकडे पाहून दिलगिरी व्यक्त करत बोलते...
" त्यांचे पण बरोबर आहे त्यांनी याआधी कधी आम्हाला पाहिलंच नाही तर कसा काय आमच्यावर विश्वास ठेवून स्वतःच्या मुलीला तिकडे पाठवले असते.. पण आता मात्र त्यांना हक्काने सांग की माझी मोठी बहीण तिकडे राहत आहे आणि मी तिच्या घरी जात आहे... " मिस्टर विश्वास तिच्या कडे पाहून समजावण्याच्या स्वरात बोलतात... ते सगळे बराच वेळ स्टेजवर गप्पा मारत असतात.... दीक्षाला पाहून भार्गवीच्या चेहऱ्यावर आलेला आनंद त्यांना कमी करायचा नसतो म्हणून त्यांनी दीक्षा आणि सौरभला जास्त वेळ स्टेजवर त्यांच्यासोबतच राहायला सांगितलेले असते...
हळूहळू इतर पाहुणे मंडळी ही त्यांना सगळ्यांना स्टेजवर जाऊन भेटत असतात... जेवणाचा कार्यक्रम ही ठेवलेला असतो... मिस्टर विश्वास भार्गवी ला आणि सौरभ दीक्षाला पण आपल्या सोबतच जेवण करण्यासाठी घेऊन जातात....
त्यांचा रिसेप्शनचा कार्यक्रम अगदी व्यवस्थित रित्या पार पडतो... आज दीक्षा आणि सौरभ त्यांच्याजवळच राहत असल्यामुळे तेही आरामशीर बसलेले असतात... भार्गवी दीक्षा आणि मेघा दोघींचीही ओळख करून देते.... सगळे रिसेप्शन हॉलवरून घरी येतात.... मेघा आणि दीक्षा भार्गवीला एका रूममध्ये घेऊन जातात आणि तिला छान साडी नेसवून तयार करतात....
" आज तुमच्या दोघांचे आयुष्यातली सगळ्यात महत्त्वाची रात्र आहे त्यामुळे ही रात्र तुम्ही एकमेकांसोबत मनसोक्त जगून घ्या एकमेकांना व्यवस्थित समजून घ्या आणि एकमेकांसोबत आपलं भविष्य पाहण्यासाठी तयार करा... " मेघा प्रेमाने भार्गवी कडे पाहून तिला सांगू लागते....
" हो ताई , तुझ्या आयुष्यात जे काही घडून गेले आहे आता तू त्याचा अजिबात विचार करू नको.... फक्त तुझ्या आयुष्यात येणाऱ्या चांगल्या गोष्टींचा विचार कर.... मिस्टर विश्वास ओहss सॉरी आमची जीजू तुझ्यावर खूप प्रेम करतात ताई तू फक्त त्यांच्या प्रेमाला साथ दे मग बघ ते तुझा आयुष्य अगदी सप्तरंगाने बहरतील..... " दीक्षा तिच्याकडे पाहून तिला समजावण्याच्या स्वरात बोलते....
भार्गवी त्या दोघींचे बोलणे ऐकत तर असे परंतु मनातून मात्र खूपच घाबरलेली असते.... तिच्या हृदयाची धडधड इतकी वाढलेली असते की, आपल्याला आपल्या या वाढलेल्या स्पंदनामुळे हृदयविकाराचा झटका येतो की काय असे तिला वाटू लागते.... दीक्षा तिच्या हातामध्ये दुधाचा ग्लास देते... मेघा आणि दीक्षा तिला घेऊन मिस्टर विश्वास यांच्या रूमच्या दिशेने जाऊ लागतात... भार्गवी पण हळूहळू आपली पावलं पुढे टाकत त्यांच्या दरवाजापर्यंत येऊन पोहोचते....
.
..
...
To be continued.....
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा