" ही तर खूप चांगली गोष्ट आहे... तुमचे हुशार एम्पलोयी तुमचा ऑफिस नक्कीच परत जॉईन करेल.... या सगळ्या गोष्टीचा निकाल लागल्यावर तिलाही तिचं लाईफ नव्याने सुरू करायचा असेल ना.... आपल्या माणसांमध्ये आल्यावर तिलाही बरं वाटेल...... कोणाच्या जाण्याने आपलं आयुष्य थांबत नाही आपल्याला आयुष्यात पुढे पुढे जावंच लागते... या केस चा निकाल लागल्यावर तिच्या बाजूने सगळं व्यवस्थित झाल्यावर ती हे ऑफिस जॉईन करेल आणि रेग्युलर इकडे यायला सुरुवात करेल हा मी शब्द देतो.... " मिस्टर विश्वास एक नजर तिच्याकडे पाहून स्वतःच बोलून मोकळे होतात... त्यांचं बोलणं ऐकून मात्र भार्गवी शांतपणे त्यांच्याकडे पाहू लागते....
आत्ता पुढें,
थोडा वेळ बोलून भार्गवी आणि मिस्टर विश्वास निकम सरांचा निरोप घेऊन त्यांच्या ऑफिसमधून बाहेर पडतात... ते दोघे पण गाडीमध्ये येऊन बसतात... मिस्टर विश्वास गाडी चालू करतात आणि गाडी त्यांच्या घराच्या दिशेने धावू लागते... भार्गवी मात्र शांतपणे कोणत्यातरी विचारात गुंग झालेली असते...
" काय झालं भार्गवी... मगाशी निकम सरांनी तुला परत जॉईन व्हायला सांगितलं तेव्हापासून तुझी शांत झाली आहेस ते काही बोललीच नाहीस.... तुला त्यांचं बोलणं आवडलं नाही का ? तुझ्या बाजूने मी त्यांना होकार दिला आहे ही गोष्ट आवडली नाही का ? " तिच्या चेहऱ्याचे निरीक्षण करत मिस्टर विश्वास शांतपणे तिला विचारतात...
" माहित नाही का आधी ज्या ऑफिस मध्ये जाण्याची मला उत्सुकता निर्माण होत होती.... आज त्याच ऑफिसचे वातावरण मला माझ्यासाठी अनोळखी वाटत होते... मला त्या ऑफिसमध्ये पहिल्यासारखा आपलेपणा नाही जाणवला... बहुतेक माझ्यासोबत जे काही घडून गेले त्यामुळे माझ्या मनातले विचार बदलले असतील.... " भार्गवी शांतपणे त्यांच्याकडे पाहून त्यांना बोलते...
" ठीक आहे... तुला कुठल्याही गोष्टीची जबरदस्ती नाही.. आरामशीर विचार करून निर्णय घे... " मिस्टर विश्वास शांतपणे गाडी चालवत उत्तर देतात... ते लोक घरी पोहोचतात...
असेच पुढचे दिवस निघून जातात आणि कोर्टाची डेट जवळ येते... कोर्टाची बाजू जरी आपल्या बाजूने झुकलेली असली , तरी कोर्ट, कचेरी , पोलीस स्टेशन याच्या नावाने भार्गवीच्या अंगावर काटा येत होता.... तिच्यासोबत झालेल्या पूर्वीच्या घटना आठवून तिचं मन भरून येत होते... मिस्टर विश्वास तिच्या सोबत असल्यामुळे तिला थोडा धीर वाटत होता...
सगळे आज पुन्हा एकदा कोर्टामध्ये बसलेले होते... दोन्ही पक्षाचे वकील न्यायाधीशासमोर आपले मत मांडत होते... धर्मेश आणि रोहन यांच्या विरोधात सगळे पुरावे कोर्टामध्ये हजर करण्यात आले.... त्या पुराव्यामुळे त्यांचे चालणारे एक गैर कानूनी धंदेही कोर्ट ला समजले... दोन्हीकडच्या वकिलांच बोलणं झाल्यावर न्यायाधीशांनी त्या सगळ्यांनाच जन्मठेपेची शिक्षा सुनावली...
न्यायाधीश शिक्षा सुनावून तिकडून कुठून निघून गेले... अरुण, योगेश, रोहन आणि धर्मेश या सगळ्यांना पोलिसांनी आपल्या कस्टडीमध्ये घेतले होते... शिक्षा सुनावल्यापासून धर्मेश रागानेच भैरवीकडे पाहत होता... एका साध्या अशा मुलीमुळे जिला आपण मूर्ख समजत होतो आज तिच्यामुळे आपण जेलमध्ये आहोत, आपल्या सगळ्या धंद्याबद्दल लोकांना समजले, आपल्याला जन्मठेपेची शिक्षा सुनावली गेली, ही गोष्ट त्याच्या मनामध्ये खदखदु लागली..... भैरवी कडे बघत असताना त्याचे डोळे रागाने लाल भडक झाले होते ,जणू त्याच्या डोळ्यातून अंगारे बरसत होते..... भैरवी ही त्याच्याकडे पाहून थोडी घाबरून गेली ..
" भैरवी आता तुला घाबरण्याची काही गरज नाही मी आहे ना तुझ्यासोबत.... चल तसेही आपले इकडे चे काम झाले आहे त्यामुळे आपण आता निघायला पाहिजे.... " मिस्टर विश्वास असे बोलून तिचा हात पकडून तिला कोर्टामधून बाहेर घेऊन जातात... मेघा, निकम सर आणि त्यांच्या ऑफिसमध्ये असलेले पण कोर्टामध्ये आलेले असतात ते पण त्यांच्या सोबतच बाहेर निघून जातात....
" भैरवी, तुला पाहिजे तेवढा वेळ घे पण मी दिलेल्या प्रपोजलचा नक्की विचार कर.... " कोर्टाच्या बाहेर आल्याबरोबर निकम सर आपल्या गाडी जवळ येऊन एक नजर भैरवीकडे पाहून तिला बोलतात....
" हो सर , मी विचार करून माझं उत्तर तुम्हाला सांगेल... " भैरवी पण हसून त्यांच्याकडे पाहून त्यांना उत्तर देते...
" भैरवी खरच तू परत आपल ऑफिस जॉईन कर ग , मला एकटीला तिथे बोर होत आहे... पहिलं कसं आपण तिघे मिळून खूप... " मेघा एक्साईटेडपणे बोलत असताना मध्ये शांत होते....
" मला माहित आहे मेघा तुला काय बोलायचे आहे.... या सगळ्या गोष्टीचा आठवडे दिवस तुलाही त्रास होणार पण नको काळजी करू लवकरच तुला त्याची सवय होऊन जाईल... " भैरवी काळजीने तिच्याकडे पाहून समजावण्याच्या स्वरात बोलते...
" सॉरी भैरवी मला तो विषय काढायचा नव्हता पण काय करू वर्षाची आपली सोबत होती त्यामुळे इतक्या सहज त्या गोष्टी विसरता येणार नाही.... " बोलताना मेघा उदास झालेली असते.....
" तुम्ही दोघी पण जर असे उदास राहणार असतील तर आपण ही केस जिंकूनही हरल्यासारखे होईल..... त्यापेक्षा जुन्या गोष्टी विसरून आता पुढे जाण्याचा विचार करा.... यावेळी तुमच्या चेहऱ्यावर आनंद पाहिजे .... जे काही वाईट व्हायचे होते ते होऊन गेलं.... आता तुमच्या लाईफ मध्ये काही वाईट होणार नाही सगळं चांगलं होणार आहे... " निकम सर त्या दोघींकडे पाहून बोलतात तशा त्या दोघी त्यांच्याकडे पाहून हसू लागतात...
त्यांचं बोलणं चालू असतानाच एका बाजूने सगळे पोलीस मिळून त्या सगळ्या लोकांना पोलिसांच्या गाडीमधून जेलचे दिशेने घेऊन जाण्यासाठी कोर्टामधून बाहेर घेऊन येत असतात... त्यावेळी धर्मेशची नजर दूर उभी असलेल्या भैरवीकडे जाते... भैरवी ला सगळ्यांकडे बघून असे हसत बोलताना पाहून इकडे धर्मेश मात्र रागाने फणफणू लागतो.....
" माझा आयुष्य असं उध्वस्त करून हिला मी शांत जगू देणार नाही.... " धर्मेश रागात पण हळू आवाजात भैरवी कडे पाहून बोलतो...
" आता आपण काहीही करू शकणार नाही धर्मेश... " रोहन ही समोर उभ्या असलेल्या मेघा आणि भैरवीकडे पाहून हळू आवाजात त्याला उत्तर देतो....
"नाही, या मूर्ख मुलीला मी सुखाने अजिबात जगू देणार नाही.... " असे बोलतच धर्मेश आपल्या बाजूला चालत असलेल्या पोलीस इन्स्पेक्टरच्या कमरेवर अडकवलेली बंदूक आपल्या हाताने बाहेर काढतो..... अचानक त्याच्या अशा वागण्यामुळे तिकडे खूप मोठा गोंधळ उडतो.... तू गोंधळ ऐकून इकडे उभे असलेल्या सगळ्यांची नजर त्या दिशेला जाते....
" भैरवी , तुला काय वाटलं तू मला जेलमध्ये टाकून स्वतः बाहेर सुखाने जगू शकशील का ? माझी अशी अवस्था करणारी तू तुला मी इतक्या सहजासहजी सोडेल का ? नाही.... तू आज तुझ्यामुळे मी जेलमध्ये गेलो आहे, आमच्या या सगळ्या काळ्या धंद्याबद्दल तुझ्यामुळे सगळ्यांना समजले , त्यामुळे मी आता तुलाही शांतीने जगू देणार नाही.... मी तर जेलमध्ये जाणार आहे पण मी तुला या जगामधूनच मुक्ती देतो आहे... " असे बोलतच धर्मेश आपल्या हातात असलेली बंदूक भैरवीच्या दिशेने रोखून धरतो..
त्याच्या हातात बंदूक असल्यामुळे पोलिसांनाही काही करता येत नाही.... ते लांबूनच त्याला बंदूक सोडण्यासाठी विनवणी करू लागतात... विस्तार विश्वास पण घाबरलेल्या नजरेने त्याच्याकडे पाहू लागतात.... त्याने जर त्या बंदुकीचे ट्रिगर दाबले आणि भैरवी ला काय झाले तर... या भीतीने त्यांचे लोकही बधीर होऊ लागते...
" तू.... तुझ्यामुळेच हे सगळं बाहेर पडलं... या मूर्ख मुलींमध्ये बोलण्याची ताकद आली... नाहीतर याआधी कधी तिने माझ्या पुढे बोलण्याची हिंमत केली नव्हती. . मी जसे बोलल तशीच वागत होती, पण तुला ते बघवलं नाही... तू का तुझी एवढी मदत करत होता ? तुलाही नक्कीच तिच्याकडून काहीतरी पाहिजे असेल, यामध्ये तुझाही काहीतरी स्वार्थ असेलच ना ? " धर्मेश रागाने मिस्टर विश्वास याच्याकडे पाहून त्यांना सुनावू लागतो....
" हे बघ धर्मेश तुझे काय करत आहेस ना ते चुकीचे आहे... तुझ्यावर लागलेले सगळे गुन्हे सिद्ध झाले आहेत त्याबद्दल सगळे पुरावे ही कोर्टाला भेटले आहे.... आता तरी निदान हा वाईट मार्ग सोडून चांगलं वागण्याचा विचार कर... जेलमध्ये जाऊन जर तू चांगला वागून दाखवलं तर कदाचित भविष्यात तुझी शिक्षाही कमी होईल.... तुला पण जेलमधून बाहेर येऊन नव्याने आयुष्य जगण्यासाठी एक संधी भेटेल..... माझी ऐक आणि ती बंदुक इकडे दे... " मिस्टर विश्वास त्याला शांतपणे समजवण्याचा प्रयत्न करत बोलतात...
" तुम्ही मलाही मूर्ख समजले आहात का ? मी काय तुमची भैरवी नाही जे तुमच्या बोलण्यावर डोळे बंद करून विश्वास ठेवेन... माझी अशी अवस्था करणारी ला मी सुखाने जगू देणार नाही... मी तुम्हालाही तुमचा प्रेम कधीच भेटू देणार नाही.... " असे बोलून अगदी विचित्रपणे हसून धर्मेश आपल्या हातात असलेली बंदूक चालवतो.... त्याच्या बंदुकी मधून निघालेल्या गोळीचा आवाज संपूर्ण वातावरणामध्ये घुमतो.....
सगळे घाबरलेल्या नजरेनेच त्याच्याकडे पाहू लागतात.... काही क्षणासाठी तिकडचे वातावरण, सगळी माणसं, थोड्या वेळापूर्वी चाललेला सगळा गोंधळ शांत झालेला असतो..... गोळीच्या आवाजाने सगळे घाबरूनच त्या दिशेला पाहू लागतात... धर्मेश मात्र विचित्रपणे हसत असतो...
.
..
...
To be continued.....
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा