या दुःखामध्येच समोर दिसणाऱ्या नदीच्या प्रवाहामध्ये उडी मारून स्वतःच्या जीव देण्याचा मी विचार केला आणि त्या दिशेने चालत ही होते.... मी जवळ जाऊन त्या नदीच्या प्रवाहात उडी मारणार इतक्यात यांनी माझा हात धरून मला मागे खेचले आणि मला जीव देण्यापासून वाचवले....
आत्ता पुढें,
सुखदाच बोलणं ऐकून सगळेच शांत झालेले असतात... एवढ्या लहान वयात तिच्या सोबत एवढे सगळे घडून गेलं म्हणूनच ती आपला जीव देण्यासाठी निघाली होती... शुभमला मनातूनच तिचं दुःख ऐकून खूप वाईट वाटू लागलं.... अश्रमातील सगळ्यांनी मिळून तिचं दुःख कमी करण्याचा प्रयत्न केला...
हळूहळू ती तिकडच्या माणसांमध्ये मिसळू लागली... शुभम रोज येऊन तिला भेटत होता... तिच्यासोबत वेगवेगळ्या विषयावर गप्पा मारत होता... तिच्या सगळ्या आवडीनिवडी जाणून घेण्याचा प्रयत्न करत होता... तिच्या बोलण्यातूनच तिला शिक्षणाची आवड आहे हे त्याला समजले....
सुखदला आता त्या आश्रमामध्ये येऊन बरेच दिवस झाले होते आणि ती सगळ्यांमध्ये छान रमली ही होती त्यामुळे आपले भूतकाळातले दुःख विसरून ती नव्याने त्या सगळ्यांसोबत जगत होती.... शुभम ही रोज तिच्या निमित्ताने सगळ्यांसोबत येऊन गप्पा मारत होता...
" हे कसले पेपर्स आहेत शुभम ? " एक दिवस अचानक शुभमने काही पेपर्स तिच्या हातात ठेवले असताना तिने त्याच्याकडे पाहून प्रश्न केला....
" सुखदा तू यावर्षी बारावीची एक्झाम देत आहेस.... मी तुझा बाहेरून फॉर्म भरण्याचा निर्णय घेतला आहे.... हाच तो फॉर्म आहे.... हा सगळा भर आणि मला दे मी सबमिट करून येतो... " शुभम तिच्या कडे पाहून शांत स्वरात उत्तर देतो...
" अरे पण... " सुखदाला यावर काय बोलावे तेच समजत नाही....
" सुखदा ज्या गोष्टी घडून गेल्या त्या आपण बदलू शकत नाही, पण आजपासून इथून पुढे तुझ्या आयुष्यात काय घडायला पाहिजे याचा तर आपण विचार करू शकतो ना... तुला शिक्षणाची आवड आहे , तर तू तुझा अभ्यास परत एकदा का पूर्ण करू शकत नाही... " शुभम तिच्याकडे पाहून तिला विचारतो... तुला व्यवस्थितपणे सगळं समजावून सांगतो, ती ही समजते आणि तो फॉर्म भरून देते.....
शुभम स्वतः तिला अभ्यास करण्यासाठी सगळी पुस्तक आणून देतो तिच्या अभ्यासाची ही रोज चौकशी करत असतो... एक्झाम जवळ येतात... शुभम स्वतः तिला एक्झाम हॉलमध्ये सोडायला आणि घ्यायला जात होता... त्याच्या संगतीने तिला एक आधार असल्यासारखा वाटत होता.... काही दिवसांनी तिचा रिझल्ट लागला... सुखदा खूप चांगल्या मार्कांनी पास झाली होती...
" सुखदा पुढे काय करण्याचा विचार आहे ? " तिचा रिझल्ट तिच्या हातात बघून शुभम ने विचारले....
" शुभम ज्या गोष्टी माझ्यासोबत घडल्या तशा इतरांसोबत घडू नये यासाठी मला काहीतरी करायचं आहे मी वकिली चा अभ्यास करणार आणि एक चांगली वकील होऊन दाखवणार... " सुखदा आपल्या मनातल्या भावना त्याला बोलून दाखवते...
" सुखदा, तू शिक्षण पूर्ण करून लग्न करणार की लग्न करून शिक्षण पूर्ण करणार ? " शुभम ने अचानक विचारलेल्या प्रश्नाने ती गुंडाळून त्याच्याकडे पाहू लागते...
" यावर्षीच मी डॉक्टरची परीक्षा पास करून पदवी मिळवली आहे.... मी ज्या हॉस्पिटलमध्ये ट्रेनिंग घेत होतो त्याच हॉस्पिटल मधून मला चांगल्या जॉब ची ऑफर आली आहे... मी तिकडे जॉईन करण्याचा विचार केला आहे...
सुखदा इतक्या महिन्यात मी कधी तुला सांगितले नाही पण ज्या दिवशी मी तुला पहिल्यांदा पाहिले होते त्या दिवसापासूनच तू माझ्या मनामध्ये घर केलेस... माहित नाही का पण तुझे दुःख मला माझे असल्यासारखे वाटत होते... तुझ्या चेहऱ्यावर जेव्हा असा आनंद पसरतो ना मला माझं आयुष्य एकदम सुंदर वाटू लागते... सुखदा मी तुझ्या प्रेमामधे पूर्ण वेडा झालो आहे आणि मनामध्ये एक निर्णय घेतला आहे की, लग्न करेल तर तुझ्याशी.... आता तू सांग तू अशा वेड्या डॉक्टर सोबत लग्न करण्यासाठी तयार आहेस का ? " इतक्या दिवसात त्याचा स्वभाव पाहून आणि त्यांनी केलेली मदत पाहून सुखदा च्या ही मनामध्ये त्याच्याबद्दल एक वेगळ्याच प्रकारचा आदर निर्माण झालेला असतो... इतकी चांगली व्यक्ती आपल्यावरही प्रेम करू शकते याचच तिला आश्चर्य वाटू लागते...
" शुभम माझा भूतकाळ माहीत असून सुद्धा तू माझ्यासोबत लग्न करण्यासाठी तयार आहे ? " सुखदा तरीही त्याच्याकडे पाहून त्याला विचारते....
" सुखदा तुझा भूतकाळ माझ्यासाठी महत्त्वाचा नाही तुझा वर्तमान काळ आणि भविष्यकाळ हा माझ्यासोबत असावा अशीच माझी इच्छा आहे... " शुभम प्रेमाने तिच्या डोळ्यात पाहून तिला उत्तर देतो... सुखदा त्याला होकार देते... शुभमच्या काकीला आणि आश्रमातील सगळ्यांनाच त्या दोघांची जोडी खूप आवडते... शुभम ची काकी आपल्या घरच्यांना समजावते तसे घरचेही तयार होतात.....
आश्रमामध्ये असलेल्या मोठ्या मैदानातच थाटामाटा मध्ये त्या दोघांचे लग्न लावून दिले जाते....
लग्नानंतरही सुखदा घरी राहून आपले शिक्षण पूर्ण करत असते... त्याच्या घरामध्ये तिला कुठल्याही प्रकारचा त्रास होत नाही.... सगळी माणसं व्यवस्थित तिची काळजी घेत असतात, तिला समजून घेत असतात... तिला आपल्या स्वतःच्या हक्काच्या घरात राहत असल्यासारखं वाटत असते... पुढच्या काही वर्षात सुखदा वकिलीची परीक्षा पास करून पदवी मिळवते....
पदवी मिळाल्यानंतर ती गरजू लोकांना मदत करून त्यांना त्यांचे हक्क मिळवून देऊ लागते... सुखदा आपल्या पहिल्या नवऱ्यावर ही केस टाकते.. त्याचा आणि त्याच्या पूर्ण फॅमिली चा खरा चेहरा जगासमोर आणते... तिने दाखवलेल्या पुराव्यामुळे त्याला कठोर शिक्षा केली जाते...
पुढे वर्षभरातच सुखदा ज्या ज्या केस स्वतःच्या हातात घेत असते त्या सगळ्या जिंकून सगळ्यांना न्याय मिळवून देते म्हणूनच आज तिच्या या प्रसिद्धीसाठी एक गौरव सोहळा ठेवलेला असतो आणि त्या गौरव सोहळ्यातच येऊन तिने आपल्या आयुष्यात घडलेल्या गोष्टीबद्दल सगळ्यांना सांगितलेले असते त्याचबरोबर आपल्या नवऱ्याचे म्हणजे शुभमचे कौतुक केलेले असते...
गाडी थांबते तसे ते दोघेपण आपल्या विचारांच्या दुनियेतून बाहेर येतात आणि समोर घराकडे पाहू लागतात... त्यांची छोटीशी परी आपल्या आजीच्या कुशीमध्ये बसून त्यांची वाट पाहत असते... तसे दोघे गाडी मधून खाली उतरून तिच्या दिशेने हसतच पुढे जाऊ लागतात....... आपल्या वडिलांना समोर पाहून ती एक वर्षाची परी दुडू दुडू धावत आपल्या वडिलांच्या कुशीत शिरते... तोही प्रेमाने तिला उचलून घेतो... दुसऱ्या हाताने सुखदालाही आपल्या जवळ घेतो...
" माझी छोटीशी प्रिन्सेस आणि माझ्या हृदयाची राणी या दोघींनी आज माझा संसार आनंदाने भरला आहे.... " शुभम त्या दोघींना आपल्या जवळ घेऊन आनंदाचे बोलतो....
.
..
....
समाप्त
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा