" काकी ती मुलगी , ती कशी आहे आता ? ती तुझ्यासोबत काही बोलली का ? ती स्वतःचा जीव देण्याचा का प्रयत्न करत होती, तू तिला काही विचारलेस का ? " शुभम उत्सुकतेने आपल्या काकी कडे पाहून विचारू लागतो...
आत्ता पुढें,
" शुभम आजपर्यंत या आश्रमात किती तरी लहान मोठ्या मुली आल्या, अनेक महिला आल्या, पण तू कधी कोणाची एवढी चौकशी केली नाहीस... मान्य आहे तू माझी या आश्रमात सगळ्या प्रकारे मदत करत असतो सगळ्यांचे दुःख समजून घेऊन त्यांची जमेल तशी मदत करत असतो, पण यावेळी त्या मुली बद्दल जाणून घेण्याची तुला इतकी उत्सुकता का वाटत आहे? " काकी थोड्या विचित्र नजरेने त्याच्याकडे पाहून त्याला विचारतात...
" माहित नाही का , पण काल जेव्हापासून तिला पाहिले आहे थोडे अस्वस्थ वाटत आहे... तिने असा जीव देण्याचा प्रयत्न का केला असेल, तिच्या सोबत नक्की काय झालं असेल ? हे सगळं जाणून घेण्याची इच्छा होत आहे... सांग ना काकी, तू तिला काही विचारले का ? " शुभम अस्वस्थ मनाने आपल्या काकी कडे पाहून तिला विचारतो...
" नाही रे काल रात्री आल्यापासून तिच्या सोबत खूप वेळा बोलण्याचा प्रयत्न केला, पण ती काही बोललीच नाही... काल पासून ती तिच्या रूममध्ये शांत बसून आहे... तिला सकाळी नाश्ता करण्यासाठीही बोलवले परंतु ती आली नाही... ताईंनी तिला तिच्या रूम मध्ये नाष्टा नेऊन दिला पण तिने अजूनही खाल्ला नाही.... " काकी शांतपणे त्याच्याकडे पाहून त्याला सांगतात...
" काकी तुमची काही हरकत नसेल तर मी एकदा तिला जाऊन भेटू का ? " त्या मुलीचे वागणे ऐकून शुभमला मनातून अजूनच त्रास वाटू लागतो... कधी एकदा तिला जाऊन आपल्या डोळ्याने पाहतो असे त्याला वाटू लागते... तिच्या विचाराने त्याचे मन इतके अस्वस्थ का होते याचे उत्तर सध्या त्याच्याकडेही नसते परंतु तरीही तिची काळजी वाटत असते...
" हो जाऊन भेट तिला... आम्ही सगळ्यांनी प्रयत्न केला तू एकदा प्रयत्न करून बघ , तुझ्या सोबत काही बोलते का ? " काकी पण शांत स्वरात त्याच्याकडे पाहून बोलतात...
शुभम आपल्या काकीचं बोलणं ऐकून काकीने सांगितलेल्या रूम जवळ जायला निघतो... त्या रूमचा दरवाजा बंद असतो... तो हळूच दरवाजा उघडतो आणि आत डोकावून बघतो.. रूम मध्ये असलेल्या एका बेडवर बसून ती शांतपणे निर्विकार चेहऱ्याने खिडकीच्या बाहेर बघत असते...
शुभम पाहतो तर बाजूला असलेल्या टेबलवर नाश्ता तसाच असतो म्हणजे अजूनही तिने काही खाल्लं नाही याचा त्याला अंदाज येतो.... शुभम हळुवारपणे पाऊल टाकत रूमच्या आत येतो....
" तुम्ही कसे आहात ? " शुभमच्या प्रश्नाने ती एक नजर वळून त्याच्याकडे पाहते , पण उत्तर काही देत नाही...
" अजून किती दिवस असे स्वतःला त्रास करून घेणार आहात आणि जरी समजा तुम्ही असे स्वतःला त्रास करून घेतले तरी त्याचा कोणाला काही फायदा होणार आहे का ? " शुभम शांतपणे तिच्याकडे पाहून तिला विचारतो...
" माझ्या जगण्याचाच कुणाला काही फायदा नाही तरीही तुम्ही मला का वाचवले ? " ती मुलगी त्याच्याकडे पाहून त्यालाच उलट प्रश्न विचारते....
" तुम्ही असे का बोलत आहात ? तुमच्यासोबत नक्की असे काय झाले आहे ? मला एकदा सांगून तर बघा... मला जमेल ती मदत करण्यासाठी मी तयार आहे... " शुभम समजावण्याच्या स्वरात बोलतो....
" नाही... मला जगायचं नाही, माझी कोणीही मदत करू शकत नाही... " असे बोलून ती मुलगी रडायला सुरुवात करते....
" हे बघा, प्लीज! तुम्ही असा रडू नका... " तिला असे अचानक रडताना पाहून शुभम पूर्णपणे गोंधळून जातो... त्याची काकीही सहज आलेली असते त्यांच्यासोबत एक ताई असतात त्या दोघी पण पटकन रूमच्या आत मध्ये येतात..... सगळे मिळून तिला धीर देतात , तिला समजावण्याचा प्रयत्न करतात.... सगळ्यांच्या चेहऱ्यावर आपल्यासाठी असलेली काळजी पाहून मात्र त्या मुलीला खूपच वाईट वाटू लागते....
" काकी, आज पर्यंत कोणीही माझ्यावर एवढे प्रेम केले नाही... सगळ्यांसाठी मी एक ओझ म्हणून होते... एकाने भार दुसऱ्याच्या अंगावर सोपवून मला झटकून मोकळे झाले.... " ती मुलगी रडतच त्यांच्याकडे पाहून बोलू लागते.... तिचं बोलणं सगळे शांतपणे ऐकत असतात....
.
..
...
To be continued....
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा