पूर्ण प्रेम भाग 2
तोच बस स्टॉप
तोच प्रहर...
तेच सगळे वातावरण...
तिथूनच मैत्रेयी निघाली होती आज...
तोच पुणे ठाणे रस्ता
पण आता express वे झाला होता.
त्यावेळी चार ते पाच तास लागायचे.
तोच प्रहर...
तेच सगळे वातावरण...
तिथूनच मैत्रेयी निघाली होती आज...
तोच पुणे ठाणे रस्ता
पण आता express वे झाला होता.
त्यावेळी चार ते पाच तास लागायचे.
बरं झालं त्यावेळी चार ते पाच तास लागायचे. नाहीतर भेटला असता का तो ?
डॉक्टर ... डॉकटर ...?
मैत्रेयी कित्येक वेळा त्याचे नाव मेंदूच्या कोषातून बाहेर काढू पहात होती पण...
ते आता अशक्यप्राय झालं होतं. त्यावर कित्येक वर्षांची प्रबोधने साचली होती.
कार मधून बाहेर बघत ती फक्त तो प्रवास अनुभवत होती...
अचानक डोक्यात चक्कर आल्यासारखी झाली.
कारचा वेग एक्सप्रेसच होता. लाऊड म्युझिक
आणि ड्राईव्ह करणारे एक निश्चल व्यक्तिमत्त्व.
डॉक्टर ... डॉकटर ...?
मैत्रेयी कित्येक वेळा त्याचे नाव मेंदूच्या कोषातून बाहेर काढू पहात होती पण...
ते आता अशक्यप्राय झालं होतं. त्यावर कित्येक वर्षांची प्रबोधने साचली होती.
कार मधून बाहेर बघत ती फक्त तो प्रवास अनुभवत होती...
अचानक डोक्यात चक्कर आल्यासारखी झाली.
कारचा वेग एक्सप्रेसच होता. लाऊड म्युझिक
आणि ड्राईव्ह करणारे एक निश्चल व्यक्तिमत्त्व.
"मला गुदमरतेय रे ssss प्लिज कार थांबव..."
त्या निश्चलने चिडूनच कार साईडला लावली.
तीन साडे तीनचे ऊन , मोशन सीकनेसमुळे बेजार होऊन मैत्रयीला उलटी आली होती.
तीन साडे तीनचे ऊन , मोशन सीकनेसमुळे बेजार होऊन मैत्रयीला उलटी आली होती.
" कळत नै का ? थोडं आधी सांगायचं ना , किती घाई करतेस ? स्वतःसोबत काय घडतंय हे ही कळत नै का तुला ."
आधीच लो बीपी झालेल्या, मैत्रेयीला ऊन असह्य झाले. निश्चलचे बोलणे दुर्लक्षित करून ती असाह्यपणे चालत शेजारच्या हॉटेलमध्ये फ्रेश होण्यासाठी गेली.
बाहेरच्या असलेल्या चेयरवर अंग झोकून दिले .
शारीरिक पेक्षा मानसिक वेदना जास्त खुपत होत्या.
एकतर अवेळी प्लॅन केल्यामुळे मैत्रेयीला बरं नसताना निश्चलने पुण्यावरून निघण्याचा निर्णय घेतला होता.
आतील हॉटेल मालकांपैकी एक धावून तिच्याकडे आला. थंडगार पाणी पिऊन तिने स्वतःला गारवा द्यायचा प्रयत्न केला.
शारीरिक पेक्षा मानसिक वेदना जास्त खुपत होत्या.
एकतर अवेळी प्लॅन केल्यामुळे मैत्रेयीला बरं नसताना निश्चलने पुण्यावरून निघण्याचा निर्णय घेतला होता.
आतील हॉटेल मालकांपैकी एक धावून तिच्याकडे आला. थंडगार पाणी पिऊन तिने स्वतःला गारवा द्यायचा प्रयत्न केला.
निश्चल तर खरोखर हे रोजचेच असल्याप्रमाणे फोनवर बोलण्यात दूर सावली गाठून उभा होता.
... तिला आता शांत वाटत होते. निश्चल दूर असला की आपल्याला बरे वाटते हे एव्हाना पटले होते तिला.
जिथे एखाद्याच्या आजारपणात देखील राग , चिडचिड कमी न करणारा निश्चल... आणि एक तो...अगदी शांत शीतल चंदनासारखा...
पुन्हा त्याची आठवण येऊन गहिवर दाटला तिच्या मनात...
ते काळजीवाहू शामल कथ्थई डोळे...
नजरेत नजर घालून काहीतरी होतंय नक्की पण ते कळत नाही तुला हे सांगण्याची जाणिव,कळकळ...
बरं वाटावं म्हणून हे करू का ते करू ही धडपड...
"नको त्याच्या त्या आठवणी... हुश्श ",
म्हणत डोळे मिटून ती त्या आठवणींच्या लाटेला पुन्हा थोपवून धरण्याचा प्रयत्न करत होती.
... तिला आता शांत वाटत होते. निश्चल दूर असला की आपल्याला बरे वाटते हे एव्हाना पटले होते तिला.
जिथे एखाद्याच्या आजारपणात देखील राग , चिडचिड कमी न करणारा निश्चल... आणि एक तो...अगदी शांत शीतल चंदनासारखा...
पुन्हा त्याची आठवण येऊन गहिवर दाटला तिच्या मनात...
ते काळजीवाहू शामल कथ्थई डोळे...
नजरेत नजर घालून काहीतरी होतंय नक्की पण ते कळत नाही तुला हे सांगण्याची जाणिव,कळकळ...
बरं वाटावं म्हणून हे करू का ते करू ही धडपड...
"नको त्याच्या त्या आठवणी... हुश्श ",
म्हणत डोळे मिटून ती त्या आठवणींच्या लाटेला पुन्हा थोपवून धरण्याचा प्रयत्न करत होती.
कितीही थोपवलं आठवणी तरी त्या येतीलच वारंवार.
आठवणी खरं तर भूतकाळातल्या असतात पण आपला पूर्ण वर्तमान झाकोळण्याची ताकद त्यांच्यात असते.
त्यात एखादी जीवघेणी आठवण आयुष्यात प्रारब्ध कसं चुकतं हे दाखवत सतत तोंड वर काढत असते.
आठवणी खरं तर भूतकाळातल्या असतात पण आपला पूर्ण वर्तमान झाकोळण्याची ताकद त्यांच्यात असते.
त्यात एखादी जीवघेणी आठवण आयुष्यात प्रारब्ध कसं चुकतं हे दाखवत सतत तोंड वर काढत असते.
कपाळावर काहीतरी थंडगार स्पर्श झाला तसे मैत्रियीने डोळे उघडून बघितले.
एक महिला तिला कदाचित न्याहळत होती कधीपासून. तीने टिळा लावला होता मैत्रियीला चंदनाचा.
" बरं वाटेल तुला ,थंड वाटेल ,शांत वाटेल" ,म्हणत निघूनही गेली होती.
एक महिला तिला कदाचित न्याहळत होती कधीपासून. तीने टिळा लावला होता मैत्रियीला चंदनाचा.
" बरं वाटेल तुला ,थंड वाटेल ,शांत वाटेल" ,म्हणत निघूनही गेली होती.
खरोखर चंदनाच्या स्पर्शाने तिला बरं वाटायला लागलं.त्या औषधी सुगंधाने ती मोहरून गेली होती.
हल्ली हे मैत्रियीसोबत भरपूर वेळा घडत होते.
की ती संकटात ,संभ्रमात , आजारात असताना निश्चल अगदी तुटक वागणार आणि त्याची आठवण आली की काहीतरी आसमंतात हालचाली जाणवत.
पुढल्या क्षणी मैत्रेयीला काहितरी सूचना मिळत आणि ती त्याच्या आठवणीच्या मखमली कोशात जात असे.त्यात ती स्वतःला पूर्ण आणि सुरक्षित समजत असे.
हल्ली हे मैत्रियीसोबत भरपूर वेळा घडत होते.
की ती संकटात ,संभ्रमात , आजारात असताना निश्चल अगदी तुटक वागणार आणि त्याची आठवण आली की काहीतरी आसमंतात हालचाली जाणवत.
पुढल्या क्षणी मैत्रेयीला काहितरी सूचना मिळत आणि ती त्याच्या आठवणीच्या मखमली कोशात जात असे.त्यात ती स्वतःला पूर्ण आणि सुरक्षित समजत असे.
"किती सोप्पे होतें असे करणे.त्यापेक्षा उगाचच चिडचिड करणे तेही आजारी माणसावर किती कठीण आहे.पण कोण समजवणार ".
असाहयतेने ती उठून कारकडे गेली.
असाहयतेने ती उठून कारकडे गेली.
कारने पुन्हा वेग धरला होता आणि मैत्रेयीच्या मनात पुन्हा आठवणी वेग पकडू लागल्या होत्या.
बस स्टॉप आले तसे सुरेशने मलयजला आवाज दिला.
"डॉ प्रीती तुम्ही इथेच थांबा, मी येतो फक्त दहा मिनिटांत."
असं म्हणून मलयज आणि सुरेश बसस्टॉपकडे वळले.
"ह्या बसस्टॉपवर काहीही appointment schedule नसतांना का घेऊन गेला हा सुरेश...?
काहीतरी चमत्कारिक वागतायेत आज मलयज.
बघू या ... का ... जाऊन"
"डॉ प्रीती तुम्ही इथेच थांबा, मी येतो फक्त दहा मिनिटांत."
असं म्हणून मलयज आणि सुरेश बसस्टॉपकडे वळले.
"ह्या बसस्टॉपवर काहीही appointment schedule नसतांना का घेऊन गेला हा सुरेश...?
काहीतरी चमत्कारिक वागतायेत आज मलयज.
बघू या ... का ... जाऊन"
मलयजच्या मघापासूनच्या बेताल वागण्याने ती अस्वस्थ झाली होती.कारण असा कधीही वागत नसे तो.
कुणीही प्रेमात पडेल असे वागणे होते त्याचे.
संताप , चिडचिड तर त्याच्या आसपासही भटकत नसे. पण हो ...!
एकटे रहायला खूप आवडत असे.
कुणीही प्रेमात पडेल असे वागणे होते त्याचे.
संताप , चिडचिड तर त्याच्या आसपासही भटकत नसे. पण हो ...!
एकटे रहायला खूप आवडत असे.
सुरेशला इशारा करून ती देखील मलयजच्या मागे मागे जाऊ लागली.
दुपारच्या वेळेमुळे गर्दी पेंगली होती.बस स्टॉपच्या रस्त्याने लोकलच्या प्लॅटफॉर्मवर जिथून ठाणे इस्टवरून ठाणे वेस्ट कडे जातात त्या पायऱ्यांपाशी तो येऊन थांबला.
दुपारच्या वेळेमुळे गर्दी पेंगली होती.बस स्टॉपच्या रस्त्याने लोकलच्या प्लॅटफॉर्मवर जिथून ठाणे इस्टवरून ठाणे वेस्ट कडे जातात त्या पायऱ्यांपाशी तो येऊन थांबला.
सुरेशने डॉ प्रीतीला डोळ्यांनीच मागे थांब असा इशारा दिला आणि बघू नका म्हणून सांगितले.
मलयजने पहिल्या पायरीपासून ते शेवटल्या पायरीपर्यंत नजर चढवत चढवत नेली.
"इथेच तर घुटमळत होती मैत्री तू...
खरं सांगू त्या क्षणी खूप काही तुटत होतं आत.
कळत होतं की जीव माझाच निसटतोय हातातून.
पण अंतर्मुख रहाणारा मी ..."
खरं सांगू त्या क्षणी खूप काही तुटत होतं आत.
कळत होतं की जीव माझाच निसटतोय हातातून.
पण अंतर्मुख रहाणारा मी ..."
लांब श्वास घेत त्याने स्वतःच्या भावनांवर ताबा मिळवला.
रविवार आणि त्यात दुपार असल्याने वर्दळ कमी होती.तरीही येता जाता लोकं त्याच्याकडे बघत होती.त्याचे त्याच्याकडे लक्षही नव्हते.एक दोन धक्के लागले पण त्याचे भान वेगळ्याच गोष्टीत होते.
थोडा वेळ थांबला आणि रुमालाने चेहरा कोरडा करत पुन्हा मागे फिरला.
डॉ प्रीती बघत होती तसा पटकन वळला नी पुन्हा हसतच म्हणाला ,"अरे तू कशाला आलीस , चला आता ", म्हणून जसे काही घडले नाहीच असं झपझप पावले टाकत पुढे एकटाच चालायला लागला.
डॉ प्रीती बघत होती तसा पटकन वळला नी पुन्हा हसतच म्हणाला ,"अरे तू कशाला आलीस , चला आता ", म्हणून जसे काही घडले नाहीच असं झपझप पावले टाकत पुढे एकटाच चालायला लागला.
मैत्रेयी पुणे ठाणे प्रवासातल्या आठवणीत ठाण्याला यायला निघाली होती.
आणि मलयज तिथेच थांबला होता... अजूनही...
त्याला तिचे नाव आठवत होते ...तो क्षण ही आठवत होता...जेंव्हा तो म्हणाला,
आणि मलयज तिथेच थांबला होता... अजूनही...
त्याला तिचे नाव आठवत होते ...तो क्षण ही आठवत होता...जेंव्हा तो म्हणाला,
"मैत्रेयी म्हणजे मैत्रीच ना...
मग मैत्रीचं म्हणतो.
चालेल?"
तीने आधी मानेने नाही म्हणत नंतर गोड हसत तीच मान होकारार्थी फिरवली होती.
" हो ... मैत्री , नक्की चालेल ."
मग मैत्रीचं म्हणतो.
चालेल?"
तीने आधी मानेने नाही म्हणत नंतर गोड हसत तीच मान होकारार्थी फिरवली होती.
" हो ... मैत्री , नक्की चालेल ."
©®पुनम तावडे लोखंडे