हळूहळू ती आपल्या आयुष्यात एकटी पडू लागली.... घरातल सगळं करूनही तिला घरात काही ही किंमत नव्हती.. या सगळ्यांचा विचार करून हळूहळू ती डिप्रेशन मध्ये जात होती....
आत्ता पुढें,
श्वेता ने पूर्णपणे स्वतःला घरच्या कामात आणि मुलाच्या अभ्यासामध्ये झोकून दिले... रोज मुलाला शाळेत सोडायला आणि आणायला तीच जात होती... ती शाळेत आल्यावर एक नजर तिची नेहमी निरीक्षण करत होती... जणू त्या नजरेने श्वेताच्या चेहऱ्यावरचे उदास भाव हेरले तिच्या त्या शांत चेहऱ्याच्या आत असलेले दुःख त्या नजरे ला समजले... श्वेता मात्र अजूनही या गोष्टीपासून अभिग्न होती....
एक दिवस तस्मै च्या शाळेमध्ये पेरेंट्स मिटिंग असल्यामुळे श्वेता त्या मीटिंगमध्ये गेली होती... मीटिंग संपल्यानंतर श्वेता आपल्या मुलाला घेऊन त्याच्या वर्गातून बाहेर जात होती....
" हॅलो... " अचानक श्वेताला मागून एक आवाज ऐकू आला तशी तिची पावले जागेवरच थांबली आणि तिने मागे वळून पाहिले...
" गुड आफ्टरनून सर... " तस्मै ने त्या व्यक्ती कडे पाहून त्याला ग्रीट केले...
" गुड आफ्टरनून माय लिटिल बॉय.. " त्या सरांनी प्रेमाने त्याच्या डोक्यावरून हात फिरवत त्याला ग्रीट केले... श्वेताने पण त्यांच्याकडे पाहून गोड स्माईल दिली..
" ऍक्चुअली मला तुमच्या सोबत तस्मै बद्दल थोड महत्त्वाचे बोलायचं होतं..... तुम्ही त्या क्लास रूम मध्ये येऊ शकता ? " ती व्यक्ती श्वेता कडे पाहून शांत स्वरात बोलते... आपल्या मुलाबद्दल असं काय बोलायचे आहे हे ऐकून घेण्यासाठी श्वेताही त्यांच्यासोबत त्या क्लासरूम मध्ये जाते...
" मी मिस्टर विवेक माने... या स्कूलमध्ये मुलांना पिटी शिकवतो... तस्मै पण माझा स्टुडन्ट आहे... त्याच्या अभ्यासाबद्दल तर मला माहित नाही पण एक्स्ट्रा ऍक्टिव्हिटी मध्ये तो थोडा विक आहे, त्यामुळे त्याचा अजून सराव घेण्याची गरज आहे... तुमची काही हरकत नसेल तर शाळा सुटल्यावर रोज अर्धा तास बाकीच्या काही मुलांप्रमाणे त्यालाही एक्सरसाइजच्या क्लासला पाठवा... हे त्याच्यासाठी चांगल आहे... " विवेक श्वेता कडे पाहून नम्रपणे बोलतात...
" ठीक आहे, मी एकदा घरी जाऊन माझ्या नवऱ्यासोबत या विषयावर बोलते आणि मग तुम्हाला उद्या कळवते... " श्वेता त्यांचं बोलणं ऐकून घेते...
" काही हरकत नाही... या विषयावर माझं त्याच्या टीचर सोबतही बोलणं झालं आहे त्यामुळे तुम्हीही तुमच्या घरी एकदा या विषयावर चर्चा करून घ्या आणि मला कळवा... " विवेक चेहऱ्यावर मंद स्मित करत त्यांच्याकडे बघून बोलत तिकडे असलेल्या दुसऱ्या मुलांच्या पेरेंट्सला अटेंड करू लागतात... श्वेता तस्मै ला घेऊन घरी येते...
जेव्हा अस्मित घरी येतो तेव्हा ती शाळेत झालेली गोष्ट अस्मित च्या कानावर घालते...
" तुला घरी बसल्यावर फक्त माझे पैसे कसे खर्च करायचे एवढे सुचते अजून काही करता येत नाही... आता शाळेतल्या लोकांनी बोलले आहे म्हटल्यावर करावे तर लागणार... उद्यापासून तू स्वतः त्याच्यासोबत थांबून अर्धा तास त्या क्लास मध्ये काय शिकवतात ते बघ... " अस्मित वैतागलेल्या स्वरात तिच्याकडे पाहून तिला उपदेश देऊन मोकळा होतो... जेवण झाल्यावरही गप्पपणे आपला मोबाईल घेऊन आपल्याच नादात मोबाईल बघत झोपी जातो... श्वेता मात्र आजही त्याची आपल्याकडे एक नजर बघण्याची वाट बघत तशीच बसून असते...
’ आता आपल्या नवऱ्याला आपल्यामध्ये काही इंटरेस्ट राहिलेला नाही... त्याला दुसरी कोणी तर आवडत नसेल ना... आपण असे काय करायला पाहिजे की , आपल्या नवऱ्याला पुन्हा एकदा आपल्या मध्ये इंटरेस्ट वाटू लागेल... ’ श्वेता रोज दिवस रात्र याच गोष्टीचा विचार करत होती परंतु उत्तर काही तिला सापडले नाही....
दुसऱ्या दिवसापासून श्वेता रोज आपल्या मुलाला शाळा सुटल्यावर त्या एक्सट्रा क्लासमध्ये बसवत होती... स्वतःही तिकडेच काही अंतरावर बसून ते काय करत आहे ते पाहत होती... विवेक तिकडे तस्मै सोबत इतर मुलांनाही काही एक्सरसाइज शिकवत होता... तो जेव्हा पण श्वेता कडे पाहत होता, ती कुठल्या तरी विचारात हरवल्यासारखी त्याला वाटत होती...
" मला असे वाटत आहे की तुम्हालाही या एक्सरसाइज ची गरज आहे... " अचानक तिला आपल्या बाजूने आवाज ऐकू आला तशी तिने मान वळवून पाहिले... विवेक तिच्या बाजूला येऊन बसला होता...
" मी आता या वयात काय एक्सरसाइज करणार आहे.. " श्वेता नकारात मान हलवत त्याला उत्तर देते...
" एक्सरसाइज करण्यासाठी वयाची आवश्यकता नसते... आपल्या बॉडीला स्वस्थ ठेवण्यासाठी एक्ससाइज आपण कुठल्याही वयात करू शकतो... " विवेक तिच्या चेहऱ्याच निरीक्षण करत तिला सांगतो.... त्यांच्या बोलण्याने श्वेता फक्त गालात हसते...
" हे हसू तुमच्या चेहऱ्यावर खूप छान वाटते तरीही चेहऱ्यावर जास्त दिसत का नाही .. मी खूप महिन्यांपासून तुम्हाला नोटीस करत होतो .. तुम्ही कुठल्यातरी विचारांमध्ये हरवल्यासारखे वाटत असतात... तुम्हाला काही प्रॉब्लेम आहे का ? सर म्हणून नाही पण एक मित्र म्हणून नक्की शेअर करू शकता... " विवेक आपल्या मैत्रीचा हात तिच्यापुढे पकडतो... श्वेता स्तब्ध होऊन त्याच्याकडे पाहू लागते...
" काही जबरदस्ती नाही माझ्या मैत्रीचा तुम्ही आरामशीर विचार करून मला उत्तर दिले तरी चालेल... हा मित्र कधीही तुमच्यासाठी हजर असेल... " विवेक तिची अस्वस्थता पाहून उत्तर देतो...
रोज भेटत असल्यामुळे हळूहळू त्यांच्यामध्ये मैत्री निर्माण होते... श्वेता हळूहळू आपलं मन विवेकच्या जवळ मोकळे करू लागते... तिच्या मनात असलेल्या दुःखावर जणू फुंकर घालण्यासाठीच विवेकने तिच्या आयुष्यामध्ये प्रवेश केलेला असतो.... विवेक मुळे श्वेताला इमोशनल सपोर्ट मिळू लागतो आणि ती त्याच्यासमोर जास्तच स्पष्ट होऊ लागते...
हळू हळू त्यांच्या मैत्रीच्या नात्याचे रूपांतर प्रेमात होते... जी गोष्ट इतके दिवस श्वेता अस्मित कडून मिळवण्याचा प्रयत्न करत होती ती गोष्ट आता तिला विवेक कडून भेटू लागते... दोघेही भावनिक दृष्ट्या एकमेकांशी जोडले जातात त्यामुळे तिच्या चेहऱ्यावरच हरवलेल हसू परत येत आणि तीही आयुष्यात पुन्हा एकदा जगायला शिकते....
श्वेता परत पहिल्यासारखी स्वतःकडे लक्ष द्यायला सजायला, व्यवस्थित राहायला, छान कपडे घालून शाळेमध्ये आणायला जाऊ लागते.. आता ही गोष्ट तिच्या आवडीची झालेली असते.....
.
..
...
To be continued.....
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा