सकाळच्या अलार्म च्या आवाजाने श्वेताला जाग आली... उठण्याची इच्छा नसतानाही बिचारी ला उठून पटापट सगळी तयारी करावी लागली... सकाळी उठून स्वतःचे आवरून तिने पटकन किचनमध्ये जाऊन स्वयंपाक करायला सुरूवात केली...
" तस्मै उठ बाळा... शाळेत जायला उशीर होत आहे... " पटकन आपली काम आटपून आपल्या मुलाला उठवण्यासाठी ती रूममध्ये गेली.... तिचा नवरा ही उठून त्याची तयारी करत होता... श्वेता ने आपल्या मुलाला उठवले... शाळेत जाण्यासाठी त्याची तयारी करू लागली... सोबतच आपल्या नवऱ्याला काय हव नको ते पाहत होती...
" तुला किती वेळा सांगितले आहे... थोडं लवकर उठून सगळी कामं केली तर असा उशीर होणार नाही आणि मग अशी घाई घाई करावी लागणार नाही... " तिचा नवरा रागाने एक नजर तिच्याकडे पाहून घड्याळाकडे पाहत बोलू लागतो....
" माझी काम तर झाली आहे... आता हा तस्मै याच पटपट आवरत नाही त्याला मी तरी काय करू... बिचारा तो ही लहान आहे... लहान मुलांना ओरडून काही फायदा आहे का ? " श्वेता आपल्या नवऱ्याकडे पाहून समजावण्याच्या स्वराज बोलते...
" तू तुझी काम कर, मला ज्ञान शिकवायला जाऊ नकोस... " तिचा नवरा अस्मित अजूनही रागानेच तिच्याकडे पाहून बोलत असतो... त्याचा तो रागीट चेहरा पाहून शांतपणे ती पटापट तस्मै ची तयारी करू लागते....
तिच्या लहान मुलाप्रमाणे तिच्या नवऱ्याला ही सगळ्या गोष्टी तिला अगदी हातात द्याव्या लागत होत्या... त्याला आपल्या कमावण्याचा इतका गर्व होता की, तो साधा पाण्याचा ग्लास ही स्वतःच्या हाताने घेत नव्हता... श्वेता हसतमुखाने हे सगळं करत होती तरीही त्याला तिची काहीही किंमत नव्हती....
अस्मित पाटील एका मोठ्या कंपनीमध्ये चांगल्या पदावर कार्यरत होता.... लग्न करण्याच्या वेळी मात्र त्याने चांगली सुशिक्षित मुलगी निवडली होती... श्वेता ने आपले डीएड चे शिक्षण पूर्ण केले होते... तिला शिक्षिकेचा जॉब करायचा होता.. त्यावेळेस बरोबर तिला अस्मित चे स्थळ चालून आले.... एकुलता एक मुलगा, चांगल्या पगाराची नोकरी, मुंबईसारख्या शहरात स्वतःचे घर आई वडिलांना अजून काय पाहिजे असते... सगळ्या गोष्टी जुळून आल्या म्हणून आई-वडिलांनी तिचं लग्न करण्याचा निर्णय घेतला...
श्वेताला ही स्वतःच्या पायावर उभे राहायचे होते... बाहेर जाऊन नोकरी करायची होती... तिने तिची ती इच्छा अस्मित ला लग्नाच्या आधी सांगितली होती... श्वेता दिसायला सुंदर असल्यामुळे अस्मित ला ती पसंत पडली... त्याने लग्नाला होकार दिला आणि नंतर आपण या गोष्टीवर विचार करू असे सांगून तो विषय तिकडे टाळला... श्वेता ने ही त्याचा बोलण्याचा सन्मान करून त्याच्यासोबत लग्नासाठी होकार दिला....
घरच्यांनी मिळून मोठ्या थाटामाटामध्ये त्यांचे लग्न लावून दिले... लग्नाच्या सुरुवातीचे काही दिवस खूपच छान होते... हळूहळू मात्र अस्मित च्या वागण्यामध्ये तिला फरक जाणवू लागला....
" अस्मित आता आपल्या लग्नाला सहा महिने होऊन गेले आहे.... घरी एकटीच बसून मी खूप बोर होते , मी पण माझ्या नोकरीसाठी अप्लाय करू का ? " श्वेताने एक दिवस प्रेमाने त्याला विचारले....
" मी एवढं कमवत असताना आता तुला बाहेर जाऊन नोकरी करायची काय गरज आहे... घरी बसून तर पाहिजे तसा माझा पैसा उडवत असतेस ना... मग आता अजून बाहेर जाऊन नोकरी करण्याची काय गरज आहे.... " अस्मितने स्पष्टपणे तिच्याकडे पाहून नका दिला...
" अस्मित अरे , मी कधीच तुझा पैसा वायफळ उडवला नाही... गरजेच्या वस्तू शिवाय मी बिनकामाच्या वस्तू कधी विकतही घेतल्या नाही तरी ही तू असा कसा बोलू शकतोस आणि राहिला प्रश्न माझ्या इच्छेचा तर मी ती तुला लग्नाच्या आधी सांगितली होती तेव्हा तर तू होकार दिला होता.... " श्वेता ला ही त्याचं बोलणं ऐकून वाईट वाटू लागते....
" हे बघ तू आता विषय कुठल्या कुठे वाढवून घेऊन जाऊ नको... तसे पण रात्रीची वेळ असा विषय काढण्याची नसते... " अस्मित ने विषय तिथेच संपवला आणि आपल्या इच्छा पूर्ण करू लागला...
काही दिवसांनी श्वेता च्या एका मैत्रिणीने तिच्या कॉलेजमध्ये प्रोफेसर साठी अप्लाय करायला तिला सांगितले होते... ती पुन्हा एकदा अस्मित सोबत या विषयावर बोलणार होती, इतक्यात तिला समजले कि , ती प्रेग्नेंट आहे... ती प्रेग्नेंट आहे ही गोष्ट समजल्यानंतर अस्मित ने तिला काही दिवस शांत राहून स्वतःची काळजी घ्यायला सांगितले... श्वेता ने ही मग जॉब करण्याचा विचार सोडून दिला...
असेच पुढचे दिवस गेले आणि त्यांच्या घरात एका गोंडस मुलाचा जन्म झाला... तस्मै... हळूहळू दिवस पुढे जात गेले... तस्मै आता पाच वर्षाचा झाला... त्याचे नाव शाळेत घातले होते... तस्मै ची शाळा, अस्मित चे ऑफिस , घरातली सगळी काम, हे सगळं करत असताना श्वेताचा दिवस कसा जात होता तिला ही समजत नव्हते....
आजकल तर अस्मित ही तिच्यासोबत कमी बोलत होता... अस्मित नेहमी आपल्या कामासाठी बाहेर जात असे... घरी असला तरी मोबाईल आणि लॅपटॉप याच्यामध्येच सतत बिझी राहत होता... श्वेता सोबत दोन शब्द बोलण्यासाठीही त्याच्याकडे वेळ नव्हता... श्वेता बिचारी त्याच्यासोबत दोन शब्द बोलण्यासाठी तरसत होती, पण तिच्या मनाचा त्याने कधीच विचार केला नाही... तो आपल्याच विश्वामध्ये गुंग असायचा... त्या दोघांच्या नात्यांमध्ये एक अदृश्य भिंत उभा राहिल्यासारखी श्वेताला जाणवत होती...
हळूहळू ती आपल्या आयुष्यात एकटी पडू लागली.... घरातल सगळं करूनही तिला घरात काहीही किंमत नव्हती.. या सगळ्यांचा विचार करून हळूहळू ती डिप्रेशन मध्ये जात होती....
.
..
...
To be continued.....
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा