Login

तिची हक्काची खोली ?

तिची खोली
तिला उठाव माझ्या जागेवरून

शिरीष खूप झोप आली आहे मी जाऊन झोपते जरा आतल्या खोलीत..तिथे जरा हवा तरी येतंय..ती म्हणाली

शिरिष ही लगेच म्हणाला ,हे आमचे घर आहे ह्या घरात प्रत्येकाची आपली आपली जागा ठरलेली आहे..कोणी कुठे ही झोपत नसत..कोण कुठे झोपणार आहे हे ठरलेले असत ग बायको..तू आतल्या खोलीत जाऊन झोपशील पण आईला ते अजिबात नाही आवडणार...

मेघना लगेच म्हणाली अरे पण मी कुठे झोपणार मग ,मला हवा लागते ना ,तुला तर माहीत आहे..हवा नसेल तरी किती जीव घाबरा होतो माझा..मी किती मुश्कीलीने झोपते...आता तू जर इथे नाही म्हणतो तर आपण कुठे झोपायचे...?

तो लगेच म्हणाला ,अग आपण आपल्या घरी कसे कुठे ही झोपतो तसे इथे ही बघ जागा आहे बाकीच्या ही खोलीत ,इथे तर मकरंद झोपतो...आणि आईला वाटले तर ती इथे ही झोपते..पण तिला मकरंदच्या जागेवर झोपलेलं नाही आवडत तू बघ आत एक खोली आहे तिथे जाऊन झोप...

अरे पण जर भाऊजी नाहीत इथे तर मी झोपू शकते ना इथे !! काय हरकत आहे .? मेघनाला खूप झोप येत होती ,सकाळपासून दमली होती..पण नवऱ्याच्या घरच्यांनी ठरवले होते आपल्या जागेवर आपण झोपायचे ,त्या मकरंद च्या जागेवर ही मकरंद झोपेल ,तो नसला की आई झोपेल पण मेघनाला झोपण्यास मनाई केली होती सासूबाईने

शिरीष लगेच मेघनाला म्हणाला ,ऐक ना तू आत झोप तिथे खिडकी उघडून देतो हवा येईल..गरम होणार नाही..इतकेच की तिथे थोडी अडगळ आहे..तू जरा ती सरकून पलंग रिकामा कर..बाकी ती खोली कोणी वापरत नाही..आमच्या घरातले तिथे कोणी झोपत नाही..ती तू घे..

मेघनाला राग आला ,ती लगेच म्हणाली..मला काल तू म्हणाला होतास हे ही घर तुझेच आहे..फक्त गावात आहे..पण इथे ही तुला मुंबई सारख्या अवशक्य त्या वस्तू आणाव्या लागतील...आपले समजून इथे ही काही कमी पडू देता कामा नये...आणि आज लगेच ही वागणूक..? आमच्या घरातले ??? मग मी कोण आहे..माझी जागा कुठे आहे ? मला जागा दिली तर कुठे दिली तर अडगळीत...!! आणि राबायला ,इथे घर खर्च करायला आपण !! जिथे ते भाऊजी वर्ष वर्ष येत नाहीत त्यांची खोली ही मला मिळत नाही ,मग मी इथे का थांबू.? तू आत्ताच्या आत्ता जाऊन ह्याबाबत आईला जाब विचार..

आता जाब विचार म्हंटल्यावर तो गप्प होता ,नेमका हेच तो करून वाईट होणार नव्हता..मग काय तो तिला समजावत होता

शिरीष लगेच तिला शांत करत म्हणाला ,ते त्यांचे ठरलेलें हक्क आहेत त्यात आपण जायचे कश्याला.? ठरलेल्या खोल्या आहेत ,हे माहीत असून त्या मगायचा कश्याला ?? तू घे ना ती खोली ,आज थोडी ऍडजस्ट कर, उद्या आपण तिला छान स्वच्छ करून घेऊ...मी मदत करेन ,पण एकदा जर कोणी नको म्हंटले तर तिथे पुन्हा का जायचे..? उद्यापासून आपण जेव्हा ही इथे येऊन तेव्हा तेव्हा ही आपली खोली असेल, एकदम टीप टॉप..मग बघ कधी इथे कोण आलेच तर मी चांगलेच ऐकवेल..

तिला शिरीष चे बोलणे अजिबात पटलेले नव्हते ,तरी वाद नको आणि वाईट होने नको होते ,हा नवरा खूप हुशार होता ,त्याला माहित होते घरच्यांच्या हो ला हो म्हणायचे ,त्यांचे सगळे ऐकून घ्यायचे ,त्यांना जरा ही नाराज नाही करायचे ,आणि बायकोला जर काही पटले नाही की तिला मी असेल करेन ,मी तसे करेन..तुला काही कमी पडू देणार नाही म्हणून तिला स्वतःच्या मनातील राग ही बाहेर काढू देणारा नव्हता..ती म्हणते ते बरोबर असे कधी चुकून ही म्हणणारा नव्हता ,किंवा आई बाबा चूक हे तर चुकून ही म्हणणारा नव्हता...

तिला नादाला लावले ,पण इकडे तो आणि आई बाबा मस्त गप्पा मारत बसले होते ,पण तो साध्या चुकार शब्दाने ही म्हणाला नाही की इथे मकरंद नसताना माझ्या बायकोला झोपू का देत नाहीस ?? तुला ही रूम आणि ती ac ची रूम दोन्ही का हव्यात..? पण तसे तो करून वाईट का होईल ,कारण तो त्याच घरातला दिवा होता..

हे ती बघत होती की नवरा आई बाबा जवळ मस्त गप्पा मारत आहे ,त्यांचे पाय चोपून देत आहे..त्यांच्या हसून गप्पा सुरु आहेत पण नवऱ्याने साधा विषय ही नाही काढला आपल्या बद्दल ,किती हुशार म्हणावा..किंवा माझ्या त्रागा माझा अपमान त्याचे ही काही वाटले नाही त्याला ??

सकाळ झाली घरात सगळ्यांना चहा नाशता करून दिला स्वयंपाक केला आणि तिने कोणाशी न बोलता सरळ शरातला बाजार गाठला ,आणि नवऱ्याला सांगितले मी येतेच घरासाठी आवश्यक ते उपयोगाचे सामान घेऊन..म्हणजे एक ac, मस्त पडदे..टेबल..छोटे फ्रीज..फ्रेम घेऊन म्हणजे घराला घरपण येईल ..हे ऐकून तो ही खुश होता त्याला वाटले ती कालचे सगळे विसरली ,राग गेला तिचा...

ती स्वतःच्या पैशातून सर्व सामान घेऊन आली होती ,आणि तिने सोबत काही लोक ही आणले होते ते सर्व सामान लावून द्यायला..काही वेळ नवरा सासू सासरे खुश होते ते पाहून ,लगेच सासूबाई म्हणाल्या ac बरा आणला तो आता आपण मकरंद च्या खोलीत लावू..फ्रेम हॉल मध्ये लावू..फ्रीज स्वयंपाक घरात आहेच पण हा माझ्या खोलीत ठेव...

तितक्यात ती म्हणाली ,हे जे काही आणले आहे ते सर्व माझ्या खोलीत ठेवण्यासाठी आणले आहे...आणि आजपासून ही खोली नाही हे माझे घर असेल...इथे मी मला हवे ते करेन..इथे कोणालाही यायचे असेल ,झोपायचे असेल तर माझी परवानगी घेऊन...पण जेव्हा मी नसेल तेव्हा ह्या घराला कुलूप असेल...ही अडगळ ही इथेच राहील माझ्या खोलती...ती मला आठवण करून देत राहील की माझी तुमच्या लेखी काय जागा आहे...खास करून माझ्या नवऱ्याला..ज्याच्या सोबत मी लग्न करून आले होते..

तो लगेच स्पष्टीकरण देत पुढे आला ,पण तिने आता त्याला ही थांबवले...

संध्याकालपर्यंत तिने ती खोली छान सजवली होती ,ती पाहून सासूबाई मुलाला म्हणाली, मला आजकाल माझ्या खोलीत गुदमरल्या सारखे होत आहे...मला आता ती खोली नको वाटत आहे..तुझ्या बायकोला सांग ही खोली रिकामी करून दे...

आता मात्र त्याला आईचा राग आला होता पण तो काही बोलणार इतक्यात सासरे बोलले ,गप बसता का आता.
जे मिळालं त्यात तेव्हा ही तुमचाच हक्क दाखवला ,आता जे दिसत आहे त्यावर तुमचाच हक्क ?? उद्या ह्या अडगली सारखे आपल्याला अडगळ होऊन रहायचे नसेल तर आता मोठेपणा दाखवा...नाहीतर मी आहे आणि तुम्ही आहेत..निदान मुलं आपल्या कडे येत आहेत..उद्या मकरंद सारखी वेळ नको यायला...तो तर फिरकून ही बघत नाही आपल्या ह्या आईला जी सतत सतत मकरंद करत बसते ,जे येतात तुमच्या साठी निदान त्यांना तरी दुःख होईल असे वागू नका...नाहीतर हे ही फिरकून बघणार नाहीत..गेले की पुन्हा येणार नाहीत..

नवरा म्हणाला ,आई माझी बायको निदान हक्काने ह्या घरावर हक्क तरी दाखवते..नाहीतर इतर कोणी असती तर ह्या गोष्टिचा कांगावा करून पुन्हा कधीच ह्या गावात ह्या घरी आली नसती...पण तिला यायचे आहे..तिला माहीत आहे आमच्या शिवाय तुमचे कोणी नाही म्हणूनच तिने स्वतःची खोली पक्की केली आहे...तिला अडगली सहीत स्वीकारली आहे...पण आता तू ठरव काय करू आता आम्ही..??

आईने लगेच तिला सांगितले ,तुला आवडते तसेच कर हवे तर माझ्या कडून ह्या सगळ्या सामानाचे पैसे घे..पण मी केले त्याला विसरून जा..माफ कर पण मकरंद सारखे करू नकोस..

©®अनुराधा आंधळे पालवे