खाष्ट भाग एक
“हे बघा विहीणबाई, तुमच्या सायलीचं वागणं मला अजिबात पटत नाही. प्रत्येक घराची एक रीत असते, वागण्या-बोलण्याच्या, उठण्या-बसण्याच्या, खाण्या-पिण्याच्या काही रीती असतात,सवयी असतात, आणि लग्न करून सासरी आलेल्या सुनेकडून तिने सासरच्या रीतीभातीप्रमाणे वागाव असं प्रत्येक सासूला वाटत असतं. पण तुमच्या लेकीची तऱ्हा मात्र वेगळीच आहे.” मंदाताईंच्या बोलण्यातून, नीता ताईंना- सायलीच्या आईला, त्यांची नाराजी स्पष्ट जाणवत होती.
“हो हो तुमचं म्हणणं अगदी बरोबर आहे मंदाताई, पण नक्की झालं तरी काय ते तरी सांगा.” सासरी गेल्यावर आपल्या लेकीने काय गुण उधळलेत याचं नाही म्हटलं तरी नीता ताईंना जरा टेन्शनच आलं होतं.
नीता ताईंची सायली लाडाकोडात वाढलेली. तिच्या लग्नाला नुकताच कुठे सव्वा महिना होत आलेला आणि त्यात तिच्या सासूचा सकाळी सकाळी असला फोन! नीता ताईंच्या काळजाचा ठोका चुकला नसता तरच नवल.
“अहो काय झालं आणि काय नाही, याला काही अर्थ तरी आहे का? शेवटी काय सासू या नात्याचं नावच बदनाम आहे. मान्य आहे सुरुवातीला सासरी रुळतांना प्रत्येक मुलीला त्रास होतो. पण तरीही सर्वसाधारण वागण्याची काही रीत असते की नाही?” मंदाताईंच्या प्रत्येक शब्दातून त्यांचा राग नीता ताईंना जाणवत होता. फोनवरून आपल्या मुलीची सासू, आपल्याला चार गोष्टी सुनावते आहे हे कितीही क्लेशदायक असलं तरीही नीताताई सायलीला पण पुरेपूर ओळखून होत्या. शिवाय लग्न ठरल्यापासून आत्तापर्यंत वेळोवेळी मंदाताईंनी शक्य तितक्या संयमानं आणि समजूतदारीनं सायलीच्या बालिश आणि पोरकट स्वभावाला, समजूतदारीनं हाताळलं होतं, आणि ही गोष्ट नीताताई पण जाणून होत्या! म्हणूनच यावेळी आपल्या लेकीने काय गुण उधळलेत या केवळ विचाराने नीता ताईंना घाम फुटला होता.
“हे बघा नीताताई लग्न ठरल्यापासून आत्तापर्यंत मी सायलीचा बालिश आणि पोरकटपणा समजूतदारीने घेतला पण माझ्या सहनशक्तीलाही काही मर्यादा आहेत. दुसरी महत्त्वाची गोष्ट इतकी वर्षे झाली आमच्या कुटुंबाची पण रोजच्या जगण्याची एक शिस्त आहे. माझ्या परिवाराच्या काही चालीरीती आहेत. रोजच्या जगण्याचे काही नियम मी स्वतः बनवले आहेत, आणि कदाचित त्या नियमांमुळेच किंवा जीवनशैलीमुळेच माझ्या घरात लक्ष्मी आणि सरस्वती एकत्र नांदत आहेत. कदाचित तुम्हाला माझ्या या बोलण्यातून माझा अहंकार जाणवत असेल किंवा बोलण्याचा राग येत असेल पण माझ्या घराची शिस्त मोडलेली मी खपवून घेणार नाही.”
मंदाताईंनी शेवटचं वाक्य इतक्या जरबेने म्हटलं होतं की सायलीने नक्कीच काहीतरी मोठी चूक केली आहे याची पुरेपूर जाणीव नीता ताईंना झाली.
“मंदाताई माझ्या लेकी मुळे तुम्ही आणि तुमच्या परिवारातील इतर मंडळी दुखावले गेले असतील तर मी तुमची माफी मागते. मी आजच तिच्याशी बोलते आणि तिला समजावून सांगते.” नीता ताईंनी कसेबसे शब्द जुळवले आणि फोन बंद केला.
©® राखी भावसार भांडेकर. नागपूर
सदर कथा हि संपूर्णतः काल्पनिक असून या कथेतील घटनांचा आणि पात्रांचा वास्तवात कुणाशीही कुठलाही संबंध नाही तसा तो आढळल्यास निव्वळ योगायोग समजावा, तसेच ही कथा राखी भावसार भांडेकर यांची असून प्रकाशनाचे सर्व हक्क लेखीकेकडे राखीव आहे. या कथेचे व्हिडिओ बनवण्यास परवानगी नाही.
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा