# रहस्य कथा
" हें बघा मॅडम, मी खरचं सांगतो माझी काहीही एक चूक नाही, माझ्या बहिणीचा एक्सीडेंट झाला आहे आणि त्याच टेन्शनमध्ये मी घाई घाईत आलो होतो, त्यातच चुकून तुम्हाला धक्का लागला. "राजेश सारिकाला बोलत असतो.त्याने तिचे तोंड आपल्या हाताने दाबून धरले.
" सॉरी...!! तुम्ही काही ऐकण्याच्या मनस्थितीत नव्हतात, म्हणून मला असे करावे लागले. नंतर तिलाच तिची काय वाटले कुणास ठाऊक, बिचारा खरंच आपल्या बहिणीच्या टेन्शनमध्ये असेल. उगाच आपण काही बाकी बोलून गेलो. असा विचार करत ती पुन्हा रीतासाठी काहीतरी घ्यायला गेली. तेवढ्यात राजेश रिताच्या रूममध्ये येऊन पोहोचला.
" रिता अगं काय हे..? काय अवस्था करून घेतली आहे स्वतःची आणि तू मला आत्ता सांगितलं हे, कालपासून तुझा एक्सीडेंट झालेला आणि कितीदा समजावले तुला की गाडी हळू चालवत जा म्हणून, पण नाही....तू तुझी सवय कधी सोडणार देव जाणे."
" सॉरी रे दादा... खरं तर माझं चुकलं मी जरा जोरात गाडी चालवत होते, म्हणून हे असं झाले पण असू दे,
माझी ही अशी परिस्थिती असतांना मला एका मुलीने इथे आणून माझ्यावर लवकरात लवकर उपचार करायला सांगितले . खरंतर तिचे माझ्यावर खूप जास्त उपकार आहेत. ते मी आयुष्यभर विसरू शकत नाही."
रिता बोलतचं असते तेवढ्यात रूमच्या दरवाजात सारिका येऊन उभी राहते. राजेशला तेथे बसलेलो पाहून तिला जरा आश्चर्य वाटलं आणि थोडं ओशाळल्यासारखं.
ती राजेशच्या पाठीमागे उभी असते म्हणून त्याला काही हे समजले नाही. ज्या मुली सोबत आपण हॉस्पिटलच्या दारातच भांडलो ती आपल्या बहिणी करताचं करत होती. राजेशला त्या मुलीबद्दल खूप अभिमान वाटला.
" अगं रिता काय सांगू तुला...!! असे मदत करणारे खूप कमी आहेत या जगात. त्यातलीच ती एक चांगली मुलगी असावी असं मला वाटतं.
मला त्या मुलीचे आभार मानावेसे वाटता आहे.
नाही तर काही मुली खूपच विचित्र स्वभावाच्या असतात. तुला माहिती आहे का रिता.... हॉस्पिटलमध्ये येतांना एका मुलीला माझा चुकून धक्का लागला, तर तिने किती ड्रामा केला माहिती आहे का तुला..? "
मला तर ती मुलगी अति बावळट, आणि नासमज वाटली. दिसायला तर खूप सुंदर होती पण ते तिचे वागणे इतक्या खालच्या लेव्हलचे आणि बेअक्कल असेल असे वाटले नव्हते मला.
असे बोलतांना त्याची नजर आपल्या मागे उभे असलेल्या सारिकावर पडली. दारात उभी असलेल्या सारिकाकडे बघत, त्याने डोळे गच्च मिटले, तशी तर त्याची बोबडीचं वळली होती त्या क्षणी.
"आत्ता ही इथे काय करते आहे, इथे पण पिच्छा नाही सोडणार वाटतं."असं तो मनात पुटपुटला.
तेवढ्यात रिता सारिकाला बघत तिला बोलावते.
"अगं ये ना, सारिका मी तुझीच वाट बघत होती. हा माझा भाऊ, राजेश..!! हिने चं मला इथे आणले होते रे दादा."
तिच्याकडे बघितल्यावर राजेशला आश्चर्य वाटलं.
"हो, मीच ती बावळट, ना समज मुलगी, जीने तुमच्या बहिणीला येथे आणले होते." सारिका जरा बडजबरी हसत म्हणाली तसा मनात अति रागच होता. रिताला झालेला सारा काही प्रकार क्षणात समजला होता.
" सारिका अगं सॉरी, मी माझ्या भाऊकडून तुझी माफी मागते, त्याला यातले काहीच माहीत नव्हते. खरं तर त्याला असं काहीच बोलायचं नव्हतं. पण ते ... असं त्याच्या कडून नकळत झाले. असं म्हणतं रिताने सारिकाचे हात हातात घेत माफी मागितली.
" अगं रिता मला ही असं खरंच काही बोलायचं नव्हतं. पण ते जरा जास्तच झाले गं...!!"
तेवढ्यात तेथे राजेश आला, अहो सारिका मॅडम... मला खरंच असं म्हणायचं नव्हतं पण जरा माझी तेव्हा जास्तच चिडचिड झाली आणि रागाच्या भरात ते अपशब्द निघाले."
राजेश जरा घाबरा घुबरा होत बोलला. त्यावर सारिकाला बरे वाटले.
" अहो राजेश,असू द्या ठीक आहे. खरं तर माझ ही चुकलं त्या क्षणी, मला माफ करा. तेवढ्यात रिता हसत म्हणाली मग तर झाली की आपली छान मैत्री. आज पासून आपण चांगले मित्र झालो समजावे का...!" रिता जरा हसतंच म्हणाली. सारिका त्यांचा निरोप घेऊन घरी निघून गेली पण तिचा चेहरा अजूनही राजेशच्या डोळ्यासमोर फिरत होता. तिचाच विचार करता करता राजेश कधी झोपून गेला हे त्याला त्याचे समजले नाही.
दुसऱ्या दिवशी सकाळी राजेश रितासोबत नाश्ता करत असताना.
"दादा एक विचारू का रे...!!नाही म्हणजे मला जे दिसते आहे ते बरोबर आहे की नाही हेच मला समजतं नाही हें बघ."
"हम्म, बोलना..!!"
"खरं खरं सांगा हा पण... नाही म्हणजे तुला कुणी आवडतं का रे...?"रिताने तर डायरेक्ट विचारून टाकलं होत.
त्यावर राजेश जरा गोंधळलाचं. त्याला नेमके हेच समजतं नव्हते, की ही कुणाबद्दल बोलत आहे..? आणि बोलत असेल तरी हिला तरी कसे माहिती...?
"काही तरीचं काय बोलतेस गं चिमे तु...!!"राजेश लाडता रिताला,चिमा बोलत असायचा.
" अच्छा म्हणजे बऱ्याबोलाने नाही सांगणार आहेस तु दादा. " रिता एकदम गंभीर चेहरा करत बोलली.
"हें बघ दादा, तू कितीही लपवलं ना तरी मला समजत असते रे... तुझ्या डोक्यात काय चाललं आहे ते. "असं बोलत रिता त्याच्याकडे बघुन हसली.
" आता हसायला काय झालं गं चिमे...? "राजेशने विचारलं तिने डायरेक्टच बोलून टाकलं.
" मग ते तु रात्रभर झोपला नाही डोळे सांगता आहेत तुझे, की तु कुणाचा तरी विचार करत असावा."
" चिमे तु पण ना... आवडते गं मला तुझी मैत्रिण सारिका." राजेश लाजत बोलला.
"अगं काय सांगू मी तुला,उगाच ओढ वाढते आहे गं तिची. एक काम करशील का माझ्यासाठी, मला एकदा तिची परत भेट करून देशील का...?"
तेव्हा मात्र मी तिला लग्नासाठीचं विचारतो. असं म्हणून त्याने पुढच्या भेटीतच सारिकाला लग्नाचं विचारून टाकलं तिलाही तो आवडला होताच. एक दिवस त्यांनी लग्नाचा निश्चित करून लग्न करून घेतले.
**********
कथेचा पुढील भाग क्रमशः
लेखिका :- सौं रुपाली बोरसे.
बघूया कथेच्या पुढील भागात काय होते ते...
कथेचा पुढील भाग क्रमशः
लेखिका :- सौं रुपाली बोरसे.
बघूया कथेच्या पुढील भागात काय होते ते...