असं का झालं ? ( भाग -३) अंतिम जलद लेखन

दोन दिवसात आई वडिलही इकडे आले नाहीत म्हणजे ते आता माझा तिरस्कार करत असतील.
पण मी काहीच केलं नाही.
गिरणीवर जाऊन जाऊन , तिला पाहून ती आवडत होती. मग बस स्टॉपवर जुजबी ओळख झाली होती पण तो वेड्यासारखा तिच्या प्रेमात होता.
हळू हळू फोन नंबर मिळाले, मैत्री वाढली.
कधी कधी बोलणं व्हायचं, रोजच नाही.
एकदा दोघांनी सोबत कॉफी पण पिली होती.
पण प्रत्येकवेळी भेटण्यासाठी हॉटेल मधे जाणं परवडणारं नव्हतं . तो कमावत नव्हता आणि ती कमवायची पण तिचा पगार घरी द्यावा लागायचा , परिस्थिती तशी बेताचीच होती. एकदा तिचा हात हातात घेतला होता. तेव्हापासून नंदूला सारखंच तिला भेटावं , पहात रहावं , तिला मिठी मारावी आणि जवळ घ्यावं वगैरे वगैरे सतत वाटायला लागलं.
पण गर्दीत शक्य नव्हतं शिवाय कुणी पाहण्याची व ओळखीचं कुणी भेटण्याची शक्यता होती.
त्याच्या त्या तथाकथित मित्रांनी त्याला सल्ला दिला होता की जंगलात , निर्जन जागी ,दरी डोंगरात जा व निवांत वेळ घालव वगैरे. त्याला कल्पनाही नव्हती की ते असं काही करतील म्हणून!