सकाळचे आठ वाजले होते. मुंबईची गर्दी, रस्त्यावरल्या लोकांची चहल-पहल, आवाजांनी गजबजलेलं शहर आपल्याला कधी थांबायला न देणारं वाटतं. पण आज, त्या गर्दीतून एक माणूस वेगळा वाटत होता – तो होता आरव.
२८ वर्षांचा, मुंबईतील एका मोठ्या आयटी कंपनीत सॉफ्टवेअर इंजिनिअर. आयुष्यात सगळं मिळालं होतं त्याला – भव्य अपार्टमेंट, गाडी, चांगली पगार, सणासुदींची खरेदी, हॉटेलमध्ये जेवण, गावी कुटुंबियांना भेटणं… पण तरीही, मन काही तरी रिकामंच होतं.
२८ वर्षांचा, मुंबईतील एका मोठ्या आयटी कंपनीत सॉफ्टवेअर इंजिनिअर. आयुष्यात सगळं मिळालं होतं त्याला – भव्य अपार्टमेंट, गाडी, चांगली पगार, सणासुदींची खरेदी, हॉटेलमध्ये जेवण, गावी कुटुंबियांना भेटणं… पण तरीही, मन काही तरी रिकामंच होतं.
तो लोकलमध्ये उभा होता, कानात गाणं चालू होतं, पण त्याला शब्द काहीही समजत नव्हते.
तिचं हास्य, तिच्या डोळ्यांचा चमक, घरातल्या प्रेमाचा उब, आई-वडिलांच्या प्रेमळ सावलीचा अनुभव… या सगळ्या गोष्टी त्याच्या मनात पुन्हा पुन्हा गुंजत होत्या. पण प्रत्यक्ष आयुष्यात तो जेवढं कमावतोय, तेवढं त्याला सुख देत नव्हतं.
तिचं हास्य, तिच्या डोळ्यांचा चमक, घरातल्या प्रेमाचा उब, आई-वडिलांच्या प्रेमळ सावलीचा अनुभव… या सगळ्या गोष्टी त्याच्या मनात पुन्हा पुन्हा गुंजत होत्या. पण प्रत्यक्ष आयुष्यात तो जेवढं कमावतोय, तेवढं त्याला सुख देत नव्हतं.
आरव मनात म्हणाला,
“सुख म्हणजे नक्की काय असतं? हे फक्त पैशात, नावामध्ये, कामात की कुठल्या शांततामय क्षणांमध्ये? मी इतक्या वर्षांनी जे काही साधलं आहे, तरीही मला ते पूर्ण वाटत नाहीय.”
“सुख म्हणजे नक्की काय असतं? हे फक्त पैशात, नावामध्ये, कामात की कुठल्या शांततामय क्षणांमध्ये? मी इतक्या वर्षांनी जे काही साधलं आहे, तरीही मला ते पूर्ण वाटत नाहीय.”
फोन वाजला. आईचा आवाज होता.
“बेटा, आठवतं का? आज तुझ्या वडिलांचा वाढदिवस आहे. तू कुठे आहेस?”
त्याचा आवाज थोडा खचलेला, पण शांत होता.
“आई, मी ऑफिसला जायला तयार होतो, पण अचानक वाटलं, काही वेळ स्वतःसाठी घ्यायला हवा. मला वाटतं, काहीतरी शोधायला हवं मला…”
आईने शांतपणे, प्रेमाने सांगितलं,
“वडीलांना नेहमी तुझं चांगलं व्हावं एवढंच हवं होतं. पैसा, यश, सगळं हवं नव्हतं त्यांना. ते आनंदी होते ते घरातल्या छोट्या छोट्या गोष्टींमुळे, एकमेकांच्या सोबतच्या क्षणांनी. बघ बेटा, कधी कधी जीवनात थोडा वेळ थांबणं, मागे वळून बघणं फार महत्वाचं असतं.”
“बेटा, आठवतं का? आज तुझ्या वडिलांचा वाढदिवस आहे. तू कुठे आहेस?”
त्याचा आवाज थोडा खचलेला, पण शांत होता.
“आई, मी ऑफिसला जायला तयार होतो, पण अचानक वाटलं, काही वेळ स्वतःसाठी घ्यायला हवा. मला वाटतं, काहीतरी शोधायला हवं मला…”
आईने शांतपणे, प्रेमाने सांगितलं,
“वडीलांना नेहमी तुझं चांगलं व्हावं एवढंच हवं होतं. पैसा, यश, सगळं हवं नव्हतं त्यांना. ते आनंदी होते ते घरातल्या छोट्या छोट्या गोष्टींमुळे, एकमेकांच्या सोबतच्या क्षणांनी. बघ बेटा, कधी कधी जीवनात थोडा वेळ थांबणं, मागे वळून बघणं फार महत्वाचं असतं.”
फोन ठेवून आरव झोकून बसला.
“मी खरंच इतक्या वर्षांनी काय गमावलंय?” असं मनात विचार करत तो थोडा काळ स्वतःला शोधायला निघाला.
“मी खरंच इतक्या वर्षांनी काय गमावलंय?” असं मनात विचार करत तो थोडा काळ स्वतःला शोधायला निघाला.
ऑफिसच्या त्या धावपळीच्या दिवसाला आणि एकाच वेळी चालत चालत, तो स्टेशनवरून उतरला. मुंबईच्या गडबडीला पायउतार करून, कोकणाच्या त्या लहानशा गावाकडे निघाला तो, जिथं तो बालपणात खेळत वाढला होता.
तो गाव… जिथे वेळ हळू हळू चालायचा, जिथं लोक एकमेकांच्या आयुष्यात रस घ्यायचे, आणि कुणाचं दुःख-सुख सगळ्यांच्या आयुष्यात सामायिक व्हायचं.
तो गाव… जिथे वेळ हळू हळू चालायचा, जिथं लोक एकमेकांच्या आयुष्यात रस घ्यायचे, आणि कुणाचं दुःख-सुख सगळ्यांच्या आयुष्यात सामायिक व्हायचं.
गावात येताच त्याला मोकळा आकाश, थंड वारा, आणि ताज्या हवेतल्या झाडांच्या सावलीची आठवण झाली.
आई त्याच्या डोळ्यांत काहीतरी वेगळं पाहून, मिठी मारत म्हणाली,
“बेटा, थोडा वेळ तुला हाच हवा होता ना?”
आई त्याच्या डोळ्यांत काहीतरी वेगळं पाहून, मिठी मारत म्हणाली,
“बेटा, थोडा वेळ तुला हाच हवा होता ना?”
दिवस संपेपर्यंत आरव जुन्या आठवणींमध्ये हरवला होता. वडिलांच्या कहाण्या, घरातील गप्पा, गावातले लोक… सर्वकाही त्याला सुखाचे वेगळे अर्थ समजावून सांगत होते.
त्याला वाटत होतं की सुख म्हणजे मोठ्या यशात नाही, पैसा कमावण्यात नाही, तर या सोप्या, पण प्रामाणिक आणि प्रेमळ क्षणांमध्ये आहे.
त्याला वाटत होतं की सुख म्हणजे मोठ्या यशात नाही, पैसा कमावण्यात नाही, तर या सोप्या, पण प्रामाणिक आणि प्रेमळ क्षणांमध्ये आहे.
रात्र झाली, चंद्र आकाशात चमकत होता. आरव अंगणात बसून विचार करत होता –
“कदाचित सुख म्हणजे फक्त इतकंच – मनाला शांत ठेवणं, जे आहे त्यात समाधान शोधणं, आणि आयुष्यातल्या छोट्या छोट्या आनंदांमध्ये रमणं.”
“कदाचित सुख म्हणजे फक्त इतकंच – मनाला शांत ठेवणं, जे आहे त्यात समाधान शोधणं, आणि आयुष्यातल्या छोट्या छोट्या आनंदांमध्ये रमणं.”
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा