कथेचे शीर्षक - वैखरी एक प्रेमकथा भाग-८
विषय - प्रेमकथा
उपविषय - राज्यस्तरिय करंडक कथामालिका
टीम - अमरावती .
पूर्वांध: सुहित आणि वसंत दोघे मित्र बंगलोर वरून कंपनीतर्फे अमेरिकेला जाणार आहेत .
सुहित : "वसंत पुढल्या महिन्यात आपण अमेरिकेला जाणार हे निश्चित समजायचं ना ? "
वसंत : "का विचारतोस . जायची तयारी तर झाली नं आपली ? प्रोसीजरमध्ये काही राहून गेलं का ?".
सुहित : "किती न समजल्याचं सोंग करतोस ."
प्रोसीजरमध्ये तर महत्वाचं राहिलं . तोंड बघ
आरशात . किती उतरला चेहरा . वैखरी बद्दल बोलतोय मी . जाणतोस तू .
वसंत : " कळतयं मला पण न समजल्याचं सोंग घेतोय मी . यापेक्षा माझ्या हातात काहीच नाही . माझं मन इथेच सोडून जाणार मी . अमेरिकेला गेल्यावर वर्षभर वैखरीचं दर्शन नाही होणार . महिन्यातून एकदा दर्शन झालं की महिनाभर सुखानी जगायचो . पुन्हा ओसरती का होईना वैखरी दिसनार ही आशा असायची
मनाला . सुहित चारदिवस का होईना घरी राहायला मिळणार वैखरी दिसली की तिला डोळेभरून बघणार तिनी मला वाईट मुलगा म्हटलं तरी चालेल ".
सुहित : "म्हणूनच पुन्हा सांगतोय . सांगून टाक वैखरीला मनातलं ."
वसंत :" मलाही तसंच वाटतय रे, खूप बोलावसं वाटतं वैखरीशी ;पण नाइलाज आहे ."
बरं चल, अमेरीकेची बॅग भरून ठेवली तर घरून आल्यानंतर काहीच काम बाकी राहणार नाही
एक दिवस घरी जास्त राहता येईल ."
सुहित : " किती सुंदर ! ये त्यादिवशी गातांनाची भावमुद्रा ही वैखरीचं . किती हुबेहुब रेखाटलं
वैखरीला . बघून वाटतयं आता तोंडातून स्वर बाहेर पडतील . चित्र वाटतच नाही .
घे ठेव वैखरीला अमेरिकेच्या बॅगेत . न्यायचय ना वैखरीला सोबत ? "
वसंत वैखरीचे चित्र हातात घेतो अन् स्वप्नात रंगून जातो…..
जगू मी तुझ्याविना कसा ?
सांग ना….. sss
स्वप्नात तुला रोज भेटतोय गं
तरी मन माझे भरेना….sss
जीव जडलाय तुझ्यावर असा
जगू मी तुझ्याविना कसा ?
सांग ना……ssss
आतून तुझ्याशी बोलायला तरसतो गं
तुझ्याशी बोलावं कसं कळेना….ss ss
जीव जडलाय तुझ्यावर असा
जगू मी तुझ्याविना कसा?
सांग ना….ssss
तुझ्या आठवणी हदयात जपेल गं
तुझ्याविना क्षणही माझा जाईना…..ss ss
जीव जडलाय तुझ्यावर असा
जगू मी तुझ्याविना कसा?
सांग ना…..ssss
ये वैखरी ऐक ना…
वसंत व सुहित येताच वैखरी व स्वरा
सुरात गाऊन दोघांचे congragulations..ss
अभिनंदन …sss करतात .
"Wow!what a surprise !", सुहित आनंदानी उदगारतो .
वसंतचे डोळे वैखरीला बघत असतात .
कान वैखरीचे मधूर स्वर ऐकत असतात .तरीही त्याला विश्वासच बसत नाही की हे प्रत्यक्षात घडत आहे. त्याला हे एक गोड स्वप्न असल्याचं वाटत होतं .
हळूच वसंत सुहितला विचारतो, "सुहित आपण घरी आलोय का ?"
"हो रे वसंत, का विचारतोस ? बरं नाही का
तुला ?", सुहित वसंतला काळजीनी विचारतो .
"वसंतदादा तुला आवडलेलं दिसत नाही आमचं सरप्राईज ," स्वरा वसंतला विचारते .
अवस्थेतच धन्यवाद स्वरा म्हणतो .
वैखरीजवळ जावून तिच्याकडे न पाहता तिलाही "Thank you very much " म्हणतो .
वैखरी तटस्थपणे, वसंतला my pleasure म्हणते .
घरात नोकर चाकरांना मिठाई वाटली जाते. सगळीकडे आनंद दरवळत असतो . वसंत मात्र सुखद धक्क्यातून सावरलेला नसतो .
सुहित : "स्वरा कोणाची आयडीया होती ही किती सुंदर गायलात दोघीपण ."
स्वरा : "तुम्हा दोघांच्या स्मरणात राहावा हा दिवस असं काहीसं करू असं मी वैखरीजवळ बोलली . तर तिनेच आयडीया दिली की छान अभिनंदन पर गीत गाऊन स्वागत करायचं .
ती गीत शोधत होती . मला वसंत दादानी लिहीलेलं व तू स्वरबध्द केलेलं गीत आठवलं . मी माझ्या वहित लिहून ठेवलेलं होतच गीत तुझ्या आवाजातील ऑडीयो क्लीपही मोबाईमध्ये होती . ती आम्ही दोघींनी ऐकली व सराव केला ."
सुहित : "तुला पण छान गाता यायला लागलं . तसा तुझा आवाज गोडचं आहे पण आज शास्त्रशुद्ध वाटला ."
स्वरा : "स्वरा मला शास्त्रीय गायन शिकवत आहे. "
सुहित : "अरे वा! छानच ."
आई : "झाल्या असतील गप्पा तर या सर्वजण जेवायला ."
सर्वजण डायनिंग हॉलमध्ये येतात. जेवण करतांना सर्वजण आनंदानी गप्पा गोष्टी करत असतात. बाबा सुहित व वसंतच्या भविष्याच्या योजना बाबत बोलत असतात. वसंतचं मात्र कुठेच लक्ष नसतं . चोरट्या नजरेनी सर्वांची नजर चुकवून वैखरीला वसंत बघत असतो .
तसंच काहीसं वैखरीचं सुरु असतं .
"किती सारखेपणा आहे आतूच्या आणि वसंतच्या चेहऱ्यात " वैखरी मनातल्या मनात .विचार करत होती वैखरीचं वसंताला चोरट्या नजरेनं बघतांना पाहून सुहितला वाटलं, "आग दोनो तरफ से है ।"
जेवण आटोपल्यावर वैखरी वेळ झाल्यामुळे घाईत घरी निघून गेली .
वसंत व सुहित त्यांच्यारुममध्ये गेले .
वसंतचा चेहरा आनंदानी फुललेला होता .
"वसंत , आग दोनो तरफ से बराबर लगी है मेरे
दोस्त ", सुहित वसंतला म्हणाला .
"सुहित मी खूप चांगल्या मुड मध्ये आहे प्लीज चिडवून माझं मूड बिघडवू नकोस," वसंत सुहितला म्हणाला .
सुहित : "अरे नाही वसंत मी पण चिडवायच्या मूडमध्ये नाही . जे बघीतलं ते सत्य तुला सांगतोय ".
वसंत : आता कोणते सत्य सांगतोस .
सुहित : " मी माझ्या ह्या डोळ्यांनी बघीतलं . वैखरी तुला सर्वाचं लक्ष चुकवून चोरून बघत होती . तिला तू आवडतोस तिचा चेहरा सांगत होता ."
वसंत : सुहित तू तुझ्या डोळ्यांनी बघीतलेलं असेलही खरं . त्याच्याशी मला काही घेणंदेणं नाही . तिनी माझ्यावर प्रेम करावं ही माझी इच्छाच नाही त्यामुळं ही माझ्यासाठी आनंदाची बाब नाही .
सुहित :" काय विचित्र आहेस तू वसंत ? काय आनंद झाला होता मला . तुला सांगण्याची घाई पण झाली होती पण आनंदावर तुझ्या अशा महान विचारानी विरजन पडलं ."
वसंतचा आनंद नेमका कशात आहे ? वैखरीला वसंतच्या भावना कळतील का? हे जाणून घेण्यासाठी नक्की वाचा
वैखरी एक प्रेमकथा भाग ९
कथा आवडल्यास लाईक कमेन्ट जरूर करा .
न आवडल्यास माफ करा .
टीम- अमरावती .