उतारवय (भाग 2)

 त्या दिवशी काका चा वाढदिवस होता.
आम्हाला माहीत होतं म्हणून आम्ही च हट्ट केला बाबाकडे आश्रमात जाण्याचा. 
आम्ही म्हणजे मी व माझी लहान बहीण अनघा. 
मस्त नवीन कपडे घालून तयार होऊन आश्रमात आलो.
सजावटीसाठी लागणारे सर्व साहित्य घेऊन आलो, वेगवेगळ्या रंगाचे फुगे, माळा, उडवायला चमकी, व खास करून प्रत्येकासाठी प्राण्यांच्या वेगवेगळ्या रंगाची व आकाराची टोपी व काकासाठी शिहांची,
टोपी बघून काका इतके खुश झाले की जंगलाचा राजा हे करा सांगतोय, 
जंगलाचा राजा ते करा सांगतोय,
व कुणी कामात कुचराई केली तर त्याला कडक शासन केले जाईल. 
असे खास त्यांच्या लकबीमध्ये सांगत फिरत होते. 
खुप खुश होते त्या दिवशी काका अगदी लहान बाळाप्रमाणे हट्ट करताना मी त्यांना पहिल्यांदा बघितले.
पुन्हां पुन्हां येऊन मला विचारायचे केक कधी कापायचा मला खायचा आहे मी खाऊन बघू का कसा आहे
 मला हात लावू द्या ना एकदा 
बघून खुप हसायला यायचे,
 पण काका न हसता बरोबर निशाणा साधायचे समोरच्याच्या मनाचा
 व बाकीचे पण त्यांना साथ द्यायचे, 
कुणी टोपी साठी भांडत होते तर कुणी केक साठी तर कुणी समोर उभे राहण्यासाठी 
असे करत करत सगळे हॉल मध्ये जमा झाले जेथे वाढदिवस साजरा होणार होता .
सगळे आजी आजोबा नवीन कपडे घालून तयार झाले कुणी तर त्यांचे ठेवणीतले खास, जॅकेट, टोपी, गॉगल, टाय,तर कुणी शर्ट, 
ऐकून हसू आले ना,
मग विचार करा मला बघून किती आले असेल. 
त्यात राजमाने काका एक होते,
डबल एक्सल झालेल्या शरीरावर त्यांनी स्मॉल साईज चा शर्ट चढवला होता,
त्या शर्ट मधून डोकावणारी ढेरी जणू सांगत होती की काका आता बास 
क्षेत्रफळ खुप झाले जरा आवरते घ्या, 
 न राहवून मी काका ना विचारलेच की, 
काका हा शर्ट थोडा कमी पडतो तुम्हांला तर का घालता, 
मी असाच याच रंगाचा नवीन शर्ट घेऊन येईल तुम्हांला पण हा काढून टाका आता च्या आता.
काका चा चेहरा पडला त्यांनी माझ्याकडे पाहिले व म्हणाले 
लेकरा काही भावना असतात त्यांना शब्दाची गरज नसते, त्या फक्त जाणवतात कधी स्पर्शात, कधी स्वासात, कधी स्वप्नात, तर कधी आठवणीत, 
असे बोलून डोळ्यातील पाणी पुसत मागे जाऊन उभे राहिले, 
मग माझे मीच समजून घेतलं प्रेमाचे मॅटर दिसतंय, 
आणि समोर टोपीवाला काका जवळ जाऊन उभे राहिलो 
मनात अजूनही राजमाने काका चे शब्द पिंगा घालत होते 
खरच किती निःस्वार्थी भावना असते ना प्रेम म्हणजे, जगतो आपण, स्वास आपला हृदय ही आपलेच ,
पण त्यात राहतो मात्र दुसरा,
 ज्यातील काहींना जाणीव असते व काही मात्र अनभिज्ञ. 
विचारात गुंतलेलो असताना मी भानावर आलो ते गाणे ऐकून 
देशमुख आजोबा 
मेरी प्यारी बिंदू 
...............................
असे गाणे नाचून म्हणत होते व बाकीचे त्यांना जबरदस्त साथ देत होते 
खुप छान वाटत होते सगळे मग्न झाले होते 
तेवढ्यात टोपीवाले काका ओरडून म्हणाले जो माझ्यासाठी गाणे, कविता, डायलॉग, किंवा डान्स यातील काहीच सादर करणार नाही त्यांना मी केक देणार नाही.
एकच गर्दी पडली केक जवळ 
अगोदर मी,
 अगोदर मी, 
नाही 
तू मागाच्यावेळी पहिला होता,
आता मी 
नाही 
आता मी 
तू पुढच्यावेळी हो पहिला 

फक्त मजा च मजा होती सगळी 
तेवढ्याच कुणीतरी म्हणाले एक काम करू भांडू नका.
 सुरवात आजच्या अन्नदात्याकडून करू व सगळे आई बाबा कडे पाहू लागले तशी आई लाजून माघे झाली 
अर्थात माझी आई खुप कालागुणी पण कधी वेळच मिळाला नाही तिला स्वतः साठी 
तेवढ्यात बाबा नि सुरवात केली 
जब हम जवा होगे 
जाणे कहा होंगे 
................
...............
वहापर याद करेंगे 

मग काय आई ने पण केले चालू कारण मी कशी कमी नाही हे दाखवून देणार नाही मग ती बायको कसली, 

कळेल का आज काका च्या मनातील दुःख 
जाणून घेण्यासाठी सोबत राहा 

क्रमशः ............