त्याग (भाग १)

It's a love story

भाग १

अनिकेत बस  स्टॉपवर उभा होता त्याच  ऑफिस सुटायल आणखीन वेळ होता पण त्याला ऑफिसच्या कामा निमित्त एके ठिकाणी जायचे होते. म्हणून तो बस स्टॉपवर आला होता. तो मनगटावरील घड्याळात सारख- सारख पाहत होता आणि रस्त्याकडे पाहत उभा होता. कदाचित तो कोणाची तरी वाट पाहत असावा. तेवढ्यात बस आली आणि तो बसमध्ये  तेव्हड्यात मागून कोणी तरी त्याला आवाज दिला.

" अनिकेत अरे थांब"

अनिकेतने मागे वळून पाहिले तर अन्वीका होती तिचीच अनिकेत इतका वेळ वाट पाहत होता तीच ती . अनिकेत थोडा नाराजीनेच तिला पाहत तसाच उभा राहिला आता अन्वीका त्याच्या जवळ आली होती आणि ती बोलू लागली,

" sorry अनिकेत मला यायला उशीर झाला पन काय करनार आज काम खूप होते ऑफिस  मध्ये आणि ते टाळता ही येणे शक्य नव्हते I am sorry "आता अनिकेत थोडा नाराजीच्या सुरातच बोलू लागला.

" काय करनार तुलाच काम असतात, ऑफिस  असते मी काय रिकामटेकडा मला कुठे काम असतात."अनिकेत च्या अशा बोलन्याने अविकाचा गोरा चेहरा पार उतरला व ती बोलू लागली.

"sorry म्हणाले ना मी किती कुजक बोलशील आणि आता भांडणारच आहेस का तू ? मला  तसं सांग भांडणार असशील तर मी निघते ."

तिच्या अशा बोलण्याने अनिकेत थोडा वरमला आणि घड्याळ पाहून तीला म्हणाला,

"थांब तुझ नेहमीचेच आहे हे ; मला ऑफिसच्या कामा निमित्त एके ठिकाणी जायच आहे पण अजून अर्धा तास आहे आपन समोर coffee shop  आहे तेथे जावून बोलू चल " तशी अन्वीकाची कळी खुलली आणि तिने नुसती मान हलवून होकार दर्शवला आणि त्याचा हात हातात घेऊन ती आणि अनिकेत coffee shop कडे निघाले तेथे गेल्यावर अनिकेत ने दोन coffee order केल्या आणि ते गप्पा मारत coffee घेऊन निघाले . 

अनिकेतने घड्याळ पाहिले आणि अन्वीकाला बस स्टॉपवर सोडले आणि तो बसने त्याच्या कामासाठी निघाला  अन्वीका बसची वाट न पाहता रिक्षाने घरी गेली.

ईकडे अनिकेत बसमध्ये बसला आणि त्याचे विचार चक्र सुरू झाले तो दोन वर्षे मागे गेला. त्याला सगळे आठवू लागले.

अनिकेत आणि  अन्वीकाची भेट अशीच एका बसमध्ये झाली होती. बसमध्ये खूप गर्दी होती आणि दोघे ही बसण्यासाठी जागा शोधत होते. दोघांची ही नजर एकाच रिकाम्या सीटकडे गेली आणि दोघे ही एकदाच त्या सीटकडे धावले पण तेथे कोण बसणार  या कारणावरून दोघांनमध्ये भांडण लागले. 

अनिकेत म्हणाला , " मी आधी सीट पाहिली म्हणून मीच सीटवर बसणार"

अन्वीका," पण मी पहिल्यांदा सीटपाशी आले ही सीट माझी आहे"

यातच दोघांचा वाद लागला आणि तेव्हड्यात  एक आजी येवून सीटवर बसल्या मग काय दोघांना ही आपला प्रवास उभ राहुन करावा लागला.

                                 अन्वीका  पंचवीशीतली तरुणी होती आणि अनिकेत आठ्ठवीस वर्षांचा होता तेंव्हा

दोघांच्या ही ऑफिसची वेळ एकच होती आणि ते दोघे एकाच बसने जात असत . भांडणाने  झालेली ओळख मैत्रीत कधी बदलली आणि मैत्रीचे रूपांतर प्रेमात कधी झाले हे त्या दोघांनाही कळले नाही आणि आता ते दोघे दोन वर्षांपासून रिलेशनशिपमधे होते.ईतक्यात कंडक्टरने  बेल वाजवली आणि अनिकेत तंद्रीतून जागा झाला . त्याचा स्टॉप  आला होता तो बस मधून स्वतःशीच हसत बाहेर पडला.

    अन्वीका दिसायला सालस होती . गोरीपान केसांचा स्टेप कट आणि गोल चेहरऱ्याची ,गुंडगुळ्या अंगाची थोडी स्थूल तरी ती स्थूलता तीला शोभून दिसायची. अनिकेत सावळ्या रंगाचा नाकी -डोळे नीटस उंचापुरा चर-चौघात उठून दिसणारा तरुण होता.अन्वीका उच्च मध्यम वर्गीय घरातली होती. तीच्या घरची आर्थिक परिस्थिती चांगली होती आणि ती स्वतः आता चांगले कमावत होती. घरात तिचे आई -बाबा व एक भाऊ होता. तोही एका कंपनीमध्ये चांगल्या हुद्द्यावर होता. बाबा रिटायर्ड ऑफिसर  एकूण काय तीला कोणत्याही गोष्टीची  कमी नव्हती ती सुखवस्तू कुटूंबातली मुलगी होती.

अनिकेतची घरची परिस्थिती तशी बेताचीच होती त्याला चार बहिणी व तो एकटाच मुलगा होता . वडील शेती करत चार ही बहिणींची लग्न झालेली. अनिकेत इंजिनिअरिंग पूर्ण करून नोकरी निमित्त नागपूरला आला होता. त्याला चांगला job मिळाला होता.त्याला नागपूरात येऊन चार वर्षे झाली होती. आता तो नागपूरात चांगला स्थिरावला होता. तो त्याच्या आई -बाबांना नागपूरात घेऊन येण्याचा व अन्वीकाशी लग्न करण्याच्या विचारात होता.

अनिकेत आणि अन्वीकाची अशी धावती भेट आठवड्यातून चार - पाच वेळा ठरलेली असायची. रविवारी मात्र ते दोघे मिळून फिरायला जायचे.

एकूण काय अन्वीका आणि अनिकेतच्या आयुष्यात सगळं अलबेल होत .त्यांचे छान चालले होते पण नियतीच्या मनात काही वेगळच होते............

(क्रमशः)

या कथेचे सर्व अधिकार लेखिकेकडे सुरक्षित आहेत.कथा लेखिकेच्या नावा सहित शेअर करायला लेखिकेची हरकत नाही.

©Swamini (asmita) chougule








 

🎭 Series Post

View all