तुम देना साथ मेरा--भाग 21
( मागील भागात--
"अंशु नाही म्हणत असताना सुद्धा हट्ट करून मी गाडी चालवू लागलो.
मनात तुझेच विचार होते.
मला अचानक बघून तू कशी रिएक्ट होशील तो विचार करून स्वतःशीच हसत होतो.
आणि अचानक समोरून एक ट्रक भरधाव वेगाने समोर आला, मी विचारात हरवलो होतो, माझं बॅलन्स गेलं आणि जोरात अपघात झाला.
गाडीवरून मी दूर फेकल्या गेलो, डोक्याला जबरदस्त मार लागला आणि मी बेशुद्ध झालो," सांगता सांगता ते दृश्य राजच्या डोळ्यासमोर उभं राहिलं होतं. )
"अंशु नाही म्हणत असताना सुद्धा हट्ट करून मी गाडी चालवू लागलो.
मनात तुझेच विचार होते.
मला अचानक बघून तू कशी रिएक्ट होशील तो विचार करून स्वतःशीच हसत होतो.
आणि अचानक समोरून एक ट्रक भरधाव वेगाने समोर आला, मी विचारात हरवलो होतो, माझं बॅलन्स गेलं आणि जोरात अपघात झाला.
गाडीवरून मी दूर फेकल्या गेलो, डोक्याला जबरदस्त मार लागला आणि मी बेशुद्ध झालो," सांगता सांगता ते दृश्य राजच्या डोळ्यासमोर उभं राहिलं होतं. )
आता पुढे---
थोडं थांबून तो पुन्हा सांगू लागला," मला लागलं पण सुदैवाने अंशुला फक्त खरचटलं होतं.
त्याने मला इथे एडमिट केलं.
माझी शुद्ध हरपल्यामुळे तो फारच काळजीत होता, सगळी धावपळ एकटा करत होता, माझा फोन तर तुटलाच होता पण त्याचाही फोन बंद पडल्यामुळे तो कुणाला कळवू शकला नाही.
दुसऱ्या दिवशी मला जाग आली.
वेदना तर होत्याच. मी अंशुला आवाज देऊ लागलो.
अंशु अरे लाईट लाव ना, किती अंधार हा, मला काहीच दिसत नाही आहे.
अंशुला धक्काच बसला कारण ती टळटळीत दुपारची वेळ होती.
डॉक्टर आले आणि त्यांनी भयानक सत्य सांगितलं.
हो आभा, माझे डोळे गेले गं.
डोक्याला मार बसल्यामुळे हे अंधत्व माझ्या नशिबी आलं. अंशुला पण धक्का बसला होता. तो गावी येऊन आबासाहेबांना सगळं सांगणार होता तेव्हा मी त्याला माझी शपथ घालून अडवलं."
त्याने मला इथे एडमिट केलं.
माझी शुद्ध हरपल्यामुळे तो फारच काळजीत होता, सगळी धावपळ एकटा करत होता, माझा फोन तर तुटलाच होता पण त्याचाही फोन बंद पडल्यामुळे तो कुणाला कळवू शकला नाही.
दुसऱ्या दिवशी मला जाग आली.
वेदना तर होत्याच. मी अंशुला आवाज देऊ लागलो.
अंशु अरे लाईट लाव ना, किती अंधार हा, मला काहीच दिसत नाही आहे.
अंशुला धक्काच बसला कारण ती टळटळीत दुपारची वेळ होती.
डॉक्टर आले आणि त्यांनी भयानक सत्य सांगितलं.
हो आभा, माझे डोळे गेले गं.
डोक्याला मार बसल्यामुळे हे अंधत्व माझ्या नशिबी आलं. अंशुला पण धक्का बसला होता. तो गावी येऊन आबासाहेबांना सगळं सांगणार होता तेव्हा मी त्याला माझी शपथ घालून अडवलं."
"पण का राज? का अडवलं? तुझा विश्वास तर नाहीच माझ्यावर पण प्रेमही नाही का?," आभा दुखावली गेली होती.
"अगं वेडे, प्रचंड प्रेम आहे तुझ्यावर, स्वतःपेक्षा जास्त.
म्हणून तर अडवलं ना त्याला.
इथून खूप दूर निघून जाणार होतो मी आभा, तुझ्या आयुष्यातुन खूप दूर.
माझ्या जीवनातला अंधार तुझ्या नशिबात नको म्हणून. आणि आताही मी तेच म्हणतोय आभा, नको हट्ट करुस, जा इथून."
म्हणून तर अडवलं ना त्याला.
इथून खूप दूर निघून जाणार होतो मी आभा, तुझ्या आयुष्यातुन खूप दूर.
माझ्या जीवनातला अंधार तुझ्या नशिबात नको म्हणून. आणि आताही मी तेच म्हणतोय आभा, नको हट्ट करुस, जा इथून."
"वा प्रेमवीर. तुझं ते प्रेम आणि माझं ते प्रेम नाही का? तुला सोडून जाईल हा विचार तरी कसा आला तुझ्या मनात? माझ्या आयुष्यात रंग भरणारा चित्रकार तू, का चित्र बिघडवू बघतो आहेस?," आभा जणू जाब विचारत होती.
"तो रंग मी कधीच नाही भरू शकणार म्हणून. आता कारण एकच रंग आहे आयुष्यात माझ्या, काळा रंग.
फक्त काळाकुट्ट रंग. एका आंधळयासोबत जगायला लावून तुझं जीवन मला बेरंगी नाही करायचंय, समजून घे तू"
फक्त काळाकुट्ट रंग. एका आंधळयासोबत जगायला लावून तुझं जीवन मला बेरंगी नाही करायचंय, समजून घे तू"
शांतपणे आभाने त्याला एक प्रश्न विचारला,"समज हेच सगळं माझ्यासोबत घडलं असतं तर तू गेला असतास का मला सोडून? समजा झाली असते मी आंधळी ...."
आभाला वाक्य पूर्ण करू न देताच राज ओरडला, "उगाच बोलू नकोस वेड्यासारखी, तुला कशाला काही होणार? रादर मी तर देवाला साकडं घालेन की तुझ्या आयुष्यात जे काही दुःख त्याने लिहिलं असेल ते सगळं माझ्या वाट्याला येवो, तुला सुखात बघायचं आहे मला, म्हणजे आता मनाच्या डोळ्यांनी बघेल बरं का तुला सुखात," खिन्नपणे हसत राज बोलला पण त्याचं आभावरचं उत्कट प्रेम व्यक्त झालं होतं.
"दैवाचा खेळ बघ. माझे रंग, माझी चित्रकारिता म्हणजे माझं आयुष्य होतं पण आयुष्यातूनच उठलो मी.
आता कशाचे रंग आणि कशाचे चित्र, मला माझ्या प्रोफेशन मध्ये खूप काही करायचं होतं, पुढे जायचं होतं पण आता दृष्टीच नाही त्यामुळे पुढे जायचा दृष्टिकोन ही नाही, जीवनाच्या परीक्षेत सपशेल फेल झालो मी," हताशपणे राज बोलतोय हे आभाला बघवलं नाही.
आता कशाचे रंग आणि कशाचे चित्र, मला माझ्या प्रोफेशन मध्ये खूप काही करायचं होतं, पुढे जायचं होतं पण आता दृष्टीच नाही त्यामुळे पुढे जायचा दृष्टिकोन ही नाही, जीवनाच्या परीक्षेत सपशेल फेल झालो मी," हताशपणे राज बोलतोय हे आभाला बघवलं नाही.
"कोण म्हणतंय की तू फेल झालास, आयुष्यातून उठलास.
का निगेटिव्ह विचार करतो आहेस? इतक्या भीषण अपघातातून तूझा जीव वाचला त्यासाठी आभार मान देवाचे. सर सलामत तो पगडी पचास! आणि अशी कशी संपेल तुझी चित्रकारिता, मी आहे ना, " आभा अतिशय सकारात्मक बोलत होती.
का निगेटिव्ह विचार करतो आहेस? इतक्या भीषण अपघातातून तूझा जीव वाचला त्यासाठी आभार मान देवाचे. सर सलामत तो पगडी पचास! आणि अशी कशी संपेल तुझी चित्रकारिता, मी आहे ना, " आभा अतिशय सकारात्मक बोलत होती.
"म्हणजे?," राजने विचारले.
"म्हणजे, तुझी दृष्टी गेली तरी तू माझ्या डोळ्यांनी बघू शकतोस ना. मी सांगेल तुला प्रत्येक गोष्ट वर्णन करून आणि हो, तुझे रंग आता माझ्या ब्रशने मी चितारणार राज.
तुझ्यासाठी मी चित्र काढणार. तू सांगायचे मी काढणार. तुझ्यातला कलाकार मी नाही संपू देणार. तुझ्यासाठी तुझं रंगांचं वेड मी पांघरणार."
तुझ्यासाठी मी चित्र काढणार. तू सांगायचे मी काढणार. तुझ्यातला कलाकार मी नाही संपू देणार. तुझ्यासाठी तुझं रंगांचं वेड मी पांघरणार."
राजला स्वतःच्या कानावर विश्वास बसत नव्हता.
आभा पुन्हा चित्र काढणार होती म्हणजे त्याचं ध्येय साध्य होणार होतं अर्थात त्यासाठी त्याला खूप मोठी किमंत मोजावी लागली ते निराळं.
पण अचानक झालेल्या अपघातामुळे आभाच्या बोटांतली जादू पुन्हा बिखरणार होती.
पण अचानक झालेल्या अपघातामुळे आभाच्या बोटांतली जादू पुन्हा बिखरणार होती.
राज खूप खुश झाला.
आभा आता कायम त्याची होणार होती.
"तुझी साथ मी कधीच सोडणार नाही राज. आणि हो, अंशु डॉक्टरांशी बोललाय. योग्य डोळे मिळाले तर तुझी दृष्टी नक्कीच वापस येऊ शकते.
तेव्हा तोपर्यंत सकारात्मक जगूया.
तू माझी हिम्मत होऊन आणि मी तुझी हिम्मत होऊन जगूया. तुझा दृष्टिकोन आणि माझी दृष्टी साधत जगूया...."
तेव्हा तोपर्यंत सकारात्मक जगूया.
तू माझी हिम्मत होऊन आणि मी तुझी हिम्मत होऊन जगूया. तुझा दृष्टिकोन आणि माझी दृष्टी साधत जगूया...."
आभा आणि राज आशेच्या नव्या पहाटेकडे उमेदीने, धैर्याने, आत्मविश्वासाने वाटचालीचे स्वप्न बघू लागले.
तेवढ्यात आभाचा फोन वाजू लागला. दोघांचे हात एकमेकात गुंफले होते....रिंगटोन वाजत होती.....
"जब कोई बात बिगड जाये, जब कोई मुश्कील पड जाये
तुम देना साथ मेरा ओ हमनवाँ....."
तुम देना साथ मेरा ओ हमनवाँ....."
समाप्त।
© डॉ समृद्धी रायबागकर, अमरावती
#अष्टपैलूस्पर्धा2025
"सदर कथेचे लिखाण सुरू आहे, पुढील भाग नियमितपणे ईरा फेसबुक पेजवर येतील त्यामुळे पेजला फॉलो करून ठेवा."
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा