तुम देना साथ मेरा--भाग 14
( मागील भागात--
"इतकं आवडायचं मला की विविध फुलांपासून नैसर्गिक रंग बनवायचे कसे ते सुद्धा शिकली मी.
त्या फुलांच्या रंगांचं जबरदस्त आकर्षण होतं मला.
म्हणून तर सगळे मला रंगवेडी म्हणायचे, खरंच वेडीच होती मी. शक्यतो फुलांचे रंग वापरून चित्र पूर्ण करायची.
तुला या माझ्या चित्रांत जे वेगळेपण जाणवलं ना ते हेच, नैसर्गिक रंगांचं."
त्या फुलांच्या रंगांचं जबरदस्त आकर्षण होतं मला.
म्हणून तर सगळे मला रंगवेडी म्हणायचे, खरंच वेडीच होती मी. शक्यतो फुलांचे रंग वापरून चित्र पूर्ण करायची.
तुला या माझ्या चित्रांत जे वेगळेपण जाणवलं ना ते हेच, नैसर्गिक रंगांचं."
"ओहह ग्रेट," नकळत राज उद्गारला.
"पण या रंगांनीच घात केला," बोलता बोलता भावनिक होऊन आभा हुंदके देऊन पुन्हा रडू लागली.)
आता पुढे---
"पण या रंगांनीच घात केला," आभा हुंदके देऊन पुन्हा रडू लागली.
आबासाहेब तिला जवळ घेऊन थोपटू लागले,"बस बेटा, बस कर. आता नाही रडायचं, कितीदिवस भूतकाळातली सल घेऊन जगणार आहेस?
तुझं दुःख मोठं आहेच पण त्यावर फुंकर घालावीच लागेल आभा. तुला धीराने जगावंच लागेल बेटा."
तुझं दुःख मोठं आहेच पण त्यावर फुंकर घालावीच लागेल आभा. तुला धीराने जगावंच लागेल बेटा."
"हो पप्पा, कळतंय सगळं पण वळत नाहीये, अशी कंडिशन झाली आहे माझी. पण बरोबर बोलत आहात तुम्ही. सावरेन मी आता स्वतःला, नाही रडणार," डोळे पुसत आभा म्हणाली.
थोडावेळ डोळे मिटून उभी राहिली.
येणाऱ्या अश्रूंना महत्प्रयासाने थोपवून धरत होती.
पण आता आपल्याला खंबीर व्हावेच लागेल, स्वतःसाठी तर ठीकच आहे पण आई पप्पांसाठी खंबीर व्हावे लागेल, हे तिला कळले होते.
कारण तिच्यासाठी त्यांची चाललेली घालमेल तिला आता तीव्रतेने लक्षात येत होती.
कारण तिच्यासाठी त्यांची चाललेली घालमेल तिला आता तीव्रतेने लक्षात येत होती.
स्वतःला सावरत तीने डोळे उघडले. आबासाहेबांचा हात आश्वासकपणे घट्ट पकडला आणि बोलू लागली.
आभा पुन्हा राजला सांगू लागली, "मी MBA करत असताना 'आदी' माझ्या आयुष्यात आला.
माझं आयुष्यचं बदललं. प्रेमाचा गोड गुलाबी रंग माझं जगणं सुखद करत होता.
एकमेकांच्या सहवासात आम्ही खुष असायचो.
खूप पटायचं आमचं.
जवळपास सगळ्या आवडीनिवडी सारख्या होत्या फक्त एकच वेगळेपण होतं, मी रंगवेडी होती आणि तो जणूकाही रंग आंधळा!," आभा उदासपणे हसली.
माझं आयुष्यचं बदललं. प्रेमाचा गोड गुलाबी रंग माझं जगणं सुखद करत होता.
एकमेकांच्या सहवासात आम्ही खुष असायचो.
खूप पटायचं आमचं.
जवळपास सगळ्या आवडीनिवडी सारख्या होत्या फक्त एकच वेगळेपण होतं, मी रंगवेडी होती आणि तो जणूकाही रंग आंधळा!," आभा उदासपणे हसली.
"आदी आणि रंग यांचा छत्तीसचा आकडा होता.
त्याला काही म्हणजे काही कळायचं नाही रंगांमधलं.
चित्रही सगळीच सारखी वाटायची त्याला.
पण माझं चित्रकलेचं वेड मात्र तो जीवापाड जपत होता, माझा छंद त्याच्या प्रोत्साहनामुळे बहरत होता.
जितकी आणि जी शक्य असेल ती मदत तो करायचा, जे म्हटलं ते आणून द्यायचा, वेळोवेळी साथ द्यायचा."
त्याला काही म्हणजे काही कळायचं नाही रंगांमधलं.
चित्रही सगळीच सारखी वाटायची त्याला.
पण माझं चित्रकलेचं वेड मात्र तो जीवापाड जपत होता, माझा छंद त्याच्या प्रोत्साहनामुळे बहरत होता.
जितकी आणि जी शक्य असेल ती मदत तो करायचा, जे म्हटलं ते आणून द्यायचा, वेळोवेळी साथ द्यायचा."
"मी फुलांच्या रंगासाठी भटकंतीला जायची तेव्हा वेळात वेळ काढून आदी सोबत यायचा.खूप जपायचा माझं मन."
आदीसोबतचे सुखद क्षण आठवताना आभाच्या चेहऱ्यावर नकळत स्मित पसरले होते.
तिला तिचा भूतकाळ स्पष्ट आठवत होता.......
********************************************
(भूतकाळात----)
********************************************
(भूतकाळात----)
"आभा, अगं चल ना, किती उशीर करतेस, आजच यायचं आहे म्हटलं वापस आपल्याला.
इथेच इतका उशीर झाला तर धावत पळत यावं लागेल हं वापस, चल, आटोप पटकन," आदी आभाच्या घरासमोर गाडीचा हॉर्न वाजवू लागला.
इथेच इतका उशीर झाला तर धावत पळत यावं लागेल हं वापस, चल, आटोप पटकन," आदी आभाच्या घरासमोर गाडीचा हॉर्न वाजवू लागला.
"अरे, हो, हो आलेच. किती घाई करतोस. इतकाही काही उशीर नाही झालेला, पोहचू आपण वेळेत," आभा गाडीत बसत म्हणाली.
"कुठे जायचे आहे आदी? काहीतर सांग," आभा विचारत होती.
"सरप्राईज आहे,"डोळे मिचकावत आदी मस्त शीळ घालू लागला.
वातावरणात गारवा होता, नुकत्याच संपलेल्या पावसाळ्यामुळे सगळीकडे हिरवंगार दिसत होतं.
सगळं कसं मन प्रसन्न करणारं.
सगळं कसं मन प्रसन्न करणारं.
आभा खुशीत होती.
मस्त वातावरण आणि आदीची साथ, और क्या चाहीये जिंदगीमे!
असा विचार तिच्या चेहऱ्यावर हलकेच स्मित पसरवत होता.
मस्त वातावरण आणि आदीची साथ, और क्या चाहीये जिंदगीमे!
असा विचार तिच्या चेहऱ्यावर हलकेच स्मित पसरवत होता.
"उतरा मॅडम, पोहोचलो आपण," आदीने आवाज देताच ती भानावर आली.
बघते तर काय अतिशय सुंदर जागी पोचलेली, जिकडे बघावं तिकडे फुलंच फुलं,फ्लॉवर व्हॅलीच जणू !
सगळीकडे रंगीबेरंगी फुलंच फुलं.
भान हरपून आभा वेड्यासारखी तिथे फिरत होती.
'आज मै उपर, आसमा नीचे' असं काहीसं तिचं झालेलं. खुशीत तरंगत होती अगदी.
"हे सगळे रंग मला हवे आहेत आदी, " आभा उत्साहाने सळसळत होती.'
अधाश्यासारखी ती फुलं वेचायला लागली.
लाल, गुलाबी, केशरी, पिवळी, निळी कितीतरी रंग आणि कितीतरी फुलं.
आदी मदत करीत होता.
दूरवर जाऊन त्याने विविध रंगांची नानाविधं फुलं आणून दिली.
दूरवर जाऊन त्याने विविध रंगांची नानाविधं फुलं आणून दिली.
"थँक्स आदी, मनकवडा आहेस तू अगदी," प्रेमाने त्याचे गाल ओढत आभा बोलत होती.
तिचा आनंद तर गगनात मावेनासा झाला होता.
बराच वेळ ते दोघे तिथे त्यांचा आनंद वेचत होते.
हो, दोघांचाही आनंद! आभाचा आनंद फुलांमध्ये, त्यांच्या रंगांमध्ये तर आदीचा आनंद आभाच्या आनंदी असण्यामध्ये.
"चला, रंगवेड्या मॅडम. निघूया आता. कितीही वेळ थांबलो तरी तुझं समाधान होणार नाही हे माहिती आहे मला आभा. पण आता निघूया."
खरंच होतं, इतकी सारी फुलं मिळूनही आभाचे समाधान मात्र झालेच नव्हते.
क्रमशः
© डॉ समृद्धी रायबागकर, अमरावती
#अष्टपैलूस्पर्धा2025
"सदर कथेचे लिखाण सुरू आहे, पुढील भाग नियमितपणे ईरा फेसबुक पेजवर येतील त्यामुळे पेजला फॉलो करून ठेवा."
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा