तुझ्यात जीव गुंतला भाग १२.
मधुरा आणि स्वराज दोघांचेही लक्ष दुसरीकडे होतं. नेहमीच अभ्यासाकडे लक्ष केंद्रित करणारी मधुरा कुठेतरी हरवली होती.
ते अर्चनाच्या लक्षात आलं.
ते अर्चनाच्या लक्षात आलं.
"मधुरा मॅडम, कुठे हरवलात?"
ती डोळ्याने ईशारा करत म्हणाली.
ती डोळ्याने ईशारा करत म्हणाली.
"कुठेच नाही."
"आता तू माझ्याशी खोटं बोलणार का? तुझ्या खास मैत्रिणीशी?"
ती गाल फुगवत म्हणाली.
ती गाल फुगवत म्हणाली.
"मी खोटं बोलत नाहीये." ती दुसरीकडे बघत म्हणाली.
"हम्म, दिसतंय चेहऱ्यावरूनच."
'तसं अर्चनाला सांगितले तर काही प्रॉब्लेम नाही. ती कोणालाही सांगणार नाही.'
"अर्चना, एक गोष्ट सांगू का?"
"हो सांग."
"पण तू कोणालाही सांगणार नाही. आधी प्रॉमिस कर."
"इतकाच विश्वास आहे माझ्यावर."
"अर्चना, विश्वास आहे म्हणून तर सांगतेय ना. हे फक्त तुझ्यात आणि माझ्यात राहायला हवं."
"बरं बाई प्रॉमिस. बोल."
तिने आजूबाजूला पाहिले. कोणीही नव्हतं. केशव,विलास,स्वराज लांबच उभे होते.
"अर्चना,स्वराजने मला प्रपोज केलंय." हळू आवाजात म्हणाली.
"काय?" अर्चना जवळजवळ ओरडली.
"ए बाई किती मोठ्याने ओरडतेय. हळु बोल."
आजूबाजूला पाहत म्हणाली.
"मला विश्वास होत नाहीये. स्वराजने प्रपोज केलं?" अर्चना खुश होती.
तसा तो चांगला मुलगा होता.
"मधुरा, त्याला आता जीजू बोलावं लागणार."
ती तिला चिडवत म्हणाली.
"अर्चना,मला भीती वाटतेय. त्याने मला प्रपोज केलंय पण मी अजून काहीच रिस्पॉन्स दिला नाही."
"त्यात घाबरायचे काय? बिनधास्त हो बोल."
"तुला बोलायला काय जातंय. इतकं सोप्प आहे का ते. मला तर त्याच्याकडे बघून कसंतरी होतंय. वेगळंच काहीतरी फिल होतंय."
"तो काय तुला खाणार आहे? उगाच घाबरते."
"समज जर तुला विलासने प्रपोज केलं तर काय उत्तर देशील?"
मधुराला माहीत होतं की, तिला विलास आवडू लागला होता.
"तो कशाला प्रपोज करेन?" ती गालातल्या गालात हसत म्हणाली.
"बघितलं चोरी पकडली ना?" मधुरा.
"गप्प बस गं काहीही बोलते."असं म्हणत ती निघू लागली.
मधुराने तिचा हात घट्ट पकडला.
"अर्चना, हीच भीती वाटतेय. शब्दात सांगण्यापलीकडे."
स्वराज दुरूनच मधुराला पहात होता.
तिच्या चेहऱ्यावरून ती खुश दिसत होती.
एकांतात बोलायचं होतं.
अर्चना तर एक मिनीटसुद्धा बाजूला होत नव्हती.
"मधुरा, मी निघते हं आईला आज दवाखान्यात घेऊन जायचे आहे."
अर्चना गेली.
आता विलास आणि केशव दोघे कधी जातात ह्याची वाट बघत होता.
"केशव, तो आपला मित्र आहे ना साकेत त्याचा वाढदिवस आहे. त्याच्यासाठी गिफ्ट घ्यायला जाऊया का? संध्याकाळी क्लास आहे नंतर वेळ मिळणार नाही."
"चालेल." केशव.
'चला मधुराशी बोलायला मोकळा.'
"स्वराज, तू पण चल." विलास.
"मला लायब्ररीत काम आहे. तुम्ही दोघे जा."
"ठीक आहे. बाय."
स्वराजला जवळ येताना बघून तिच्या अंगावर शहारे आले.
'मधुरा,काय होतंय तुला? रिलॅक्स राहा. तो काय तुला खाणार आहे का? रिलॅक्स मधुरा, रिलॅक्स.'
ती स्वतःला सूचना देत होती. चेहरा नॉर्मल ठेवण्याचा प्रयत्न करत होती.
स्वराज देखील मनातल्या मनात स्वतःशीच खूप बोलत होता.
'स्वराज, तुला उत्तर हवंय ना? मधुराशी बोलावं लागणारच. कम ऑन. बी अ मॅन. बोल तिच्याशी.'
प्रेम करणं सोप्प,व्यक्त होणं किती अवघड ना?
दोघांच्या मनाची अवस्था चलबिचल झाली आहे.
"टिक टिक वाजते डोक्यात धडधड वाढते ठोक्यात."
अशीच सेम अवस्था झाली आहे.
दोघांच्याही ह्रदयाची धडधड वाढली आहे.
क्रमशः
अश्विनी ओगले.
अश्विनी ओगले.
वाचकहो तुमचीही धडधड वाढली आहे का? कंमेंट करायला विसरू नका.