तू हवीशी मला भाग १

एक दिवस राधा मनोहरला म्हणाली "मनोहर तु दारू पिणे कधी सोडणार आहेस? मनोहर तू मला सांगितले होते की, मी कधी तरी काही फंक्शन असेल तर दारू पितो आणि तू मला वचनही दिले होते की मी दारू सोडण्याचा प्रयत्न करेल; पण आता मी पाहते आहे तू रोज दारू पितो आणि तुझं वागणं हळूहळू बदलत चाललं आहे . मनोहर तू आलास की अगदी तुझ्यातच रमून असतो. अगदी मला पाच मिनिट सुद्धा वेळ देत नाहीस. खूप साऱ्या गोष्टी असतात ज्या मला तुझ्याशी बोलायच्या असतात आणि मला तुझ्यासोबत वेळ हवा असतो. तू वेळच देतच नाहीस. आपल्या लग्नाला साधे दोन वर्ष सुद्धा झाले नाही तरी तू असा वागतो आहेस . सुरुवातीला ओढ होती, माझ्यासाठी तुझ्या डोळ्यांमध्ये भाव बघायची ते कुठेतरी हरवत चालले आहेत. मला असं वाटतं की, मी कोणीतरी अनोळखी व्यक्तीच्या सहवासात राहते. माझं आयुष्य जणू काही एखाद्या मशीन प्रमाणे झाले आहे. सकाळी ऑफिसला जावा. दिवसभर काम करा. संध्याकाळी येऊन जेवण बनवा आणि झोपुन जावा .किती दिवस झालं तू मला बाहेर सुद्धा नेहलं नाहीस किंवा तू माझ्याशी पाच मिनिटे सुद्धा बसून बोलला नाहीस. रविवारी सुट्टी असली तरीसुद्धा तू सरळ बाहेर मित्रांसोबत निघून जातोस. तुला माझ्या बरोबर वेळ घालवायला आवडत नाही असेच मला वाटत आहे आता. मनोहर मी लग्न तुझ्याशी केलं आहे , त्याच्यामुळे मला तुझ्याकडून अपेक्षा असणं साहजिकच आहे .एक दिवस जर असं वागणं असतं तर मला काहीच प्रॉब्लेम नव्हता; पण आता तू अगदी वेगळा झाला आहेस. तू जसा होता तसा नाहीच राहिलास.मला ह्या सर्व गोष्टींचा मानसीक त्रास होतो आहे. म्हणून मी सविस्तरपणे तुझ्याशी बोलते आहे.