प्राप्ती बाहेर येताच घाबरून सर्व काही कल्पना गार्गी ला दिली. ते ऐकून गार्गी ही घाबरली. प्रवाशांना कसेतरी सावरत धडपडत उठले आणि चाचपडत वाट दिसेल त्या दिशेने जाऊ लागले. एक दोनाचा धक्का गार्गी ला लागला. सर्व जण घाबरून काय करत आहे तिला कळाले. जर चुकून कोणी दरवाजा उघडला आणि तर परिस्थिती अजून अवघड होईल हे तिला कळाले.
"सर्वांनी शांत बसा. हे बघा घाबरू नका आहे त्या जागेवर बसा. परिस्थिती गंभीर आहे पण तुम्ही सर्व घाबरलात तर परिस्थिती अजून गंभीर होईल सहकार्य करा आणि आप आपल्या जागेवर बसा. सर्व काही ठीक होईल. आपल्या दोन्ही पायलट वर विश्वास ठेवा."
तिचा आवाज ऐकून सर्व शांत झाले तरी अस्पुटशी कुजबुज तिच्या कानावर ऐकू येतच होती.
मी कॉकपिट मध्ये जाऊन येते प्राप्ती ला सांगून ती निघाली असतानाच पुन्हा एकदा जोरात धक्का बसला आणि ती ती कॉकपिटच्या दरवाजाच्या दिशेने जात वेगाने आदळली.
"अभय... अभय काहीतरी गडबड आहे. आपल्या विमानाला कोणीतरी खाली खेचत. कुठलीतरी पॉवर फुल फोर्स आपण चुकून बर्मुडा ट्रांएगल च्या तर दिशेने नाही?"
"नाही शार्दूल असे असते तर आपले विमान गिरक्या घेत कधीच त्या बर्मुडा ट्रांएगल मध्ये सामावले असते पण हे विमान एकाच दिशेने खाली जात आहे."
तेवढ्यात विमान ला शेवटचा धक्का बसला. अभय आणि शार्दूल ला समोर दिसले काळे प्रचंड विवर जे विमानाला खेचत होते आणि ते त्यात प्रवेश करताच जोरात आदळले.
गार्गी ला दरवाजावर आदळताना पाहताच प्राप्ती पुढे धावली आणि तिने दरवाजा उघडत तिच्या सह ती आत आली आणि समोरचे दृश्य पाहून ती अजूनच घाबरली. विमान आत मागच्या बाजूने दोन भागात विभागले. विमानाचा पुढील भाग हळूहळू त्या विवराच्या आत जाऊ लागला. शार्दूल आणि अभयने हॅण्डल जोर लावून मागे खेचण्याचा प्रयत्न केला पण ते अयशस्वी ठरले. विमानाचा पुढील निम्मा भाग आत घुसला आणि मागाचा भाग विलग झाला. प्रचंड स्फोट झाला आणि अग्नीचा मोठा लोळ आकाशात उसळला. मागचे सर्व प्रवासी बचाव्याची संधी न मिळताच अग्नीने जागच्या जागी गिळंकृत केले.
शार्दूल, अभय, गार्गी आणि प्राप्ती ने आपले डोळे कसबसे तरी उघडले. त्यांनी आजूबाजूला पाहिले तर विचित्र लोक त्यांच्या आजूबाजूला होते. सपाट चेहरा असलेले आणि फक्त डोळे त्याचे होते ते पण मोठ्या आकाराचे. अंगावर नारंगी रंगाचा पोशाख घातला होता. त्यांनी वर पाहिले तर नारंगी रंगांचे आकाश त्यांना दिसत होते. अचानक आकाशाचा रंग बदलून जांभळसर झाला तसे त्यांच्या आजूबाजूच्या लोकांचा पोषाख बदलून जांभळसर झाला. यामुळे ते चौघेही थक्क झाले. आपण कुठे आहोत, हे कोण आहेत ही कदाचित परग्रहावरील जागा तर नाही पण पृथ्वीवर कसे शक्य किंवा कदाचीत त्या जागेवर जायचा दरवाजा?
त्या चौघांना आपल्या हातावर कसले तरी वजन जाणवले पण ते अदृश्य झाले. आजूबाजूला त्यांना तशाच व्यक्ती आणि तसेच कपडे दिसत होते. तिथल्या बिल्डिंग ही विचित्र अशा अंकाच्या आकारात दिसत होत्या. तेथील लोक चालण्यासाठी वाहनाचा वापर न करतात एका काळ्या वर्तुळात एका जागेवरून दुसरीकडे जाण्यासाठी वापर करत होते. आत प्रवेश करणारे आणि बाहेर पडणारे असे दोन्ही विवर तिथे दिसत होते. त्यातील प्रकाश आता जांभळसर दिसत होता. हे सर्व पाहून ते खूप थक्क झाले. काही क्षणात ते एका मोठ्या जागेपाशी आले आणि त्या लोकांनी त्यांना आत नेले.
त्यांना आश्चर्य वाटले की इथे या जागेत ऑक्सिजन आहे नाहीतर इथे येताच विना ऑक्सिजन गुदमरून ते मेले असते.
त्यांना आश्चर्य वाटले की इथे या जागेत ऑक्सिजन आहे नाहीतर इथे येताच विना ऑक्सिजन गुदमरून ते मेले असते.
ती जागा खूप विचित्र आणि मोठ्या आकाराची होती. तिच्यावर ही जांभळसर रंग पसरला होता. आत प्रवेश केल्यावर त्यांना दिसले.
क्रमशः
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा