तिन्ही सांजा

कविता

तिन्ही सांजा

आकाशाचा रंग बदलतो
तिन्ही सांजेच्या वेळी
केशर कुंकू लेऊन येते
दिशा पश्चिमी संध्याकाळी

अशा या शांत समयी
गुढ शांतता मनी वसावी
विचारांच्या काहूरांना
वाट मोकळी ती द्यावी

मनात असता मनात नसता
मन वेगाने हुरहुरावे
इकडून तिकडे पळताना
भावनांचे ते ढग विरावे

आकाशातील ढगांमध्येही
असेच होत असावे
कोठून येतात कुठे जातात
कुणास ना ते ठावे

अशांत अस्वस्थ मी असा
पाहून विखुरलेले कुंकू तिच्या भाळी
चंद्र सुद्धा दाहक भासतो
आयुष्याच्या संध्याकाळी

छाया बर्वे (राऊत)
8390086917