तिची तपश्चर्या - भाग ४५

मानस आणि आई-बाबा उमाच्या घरून निघाले तेव्हाच उमा त्यांच्याबरोबर आली नाही या भावनेने मानसच्या मनात येत होतं की आपलं काहीतरी इथे राहतंय की काय. लग्न झाल्यानंतर उमाच्या घरून मानस एकटा कधीच निघाला नव्हता. घरी आल्यावर हात पाय धुऊन थोडा आराम करून रात्री सगळेजण जेवले. मानस वरती त्याच्या खोलीत झोपायला गेला. इतक्या लगेच झोप येणार नव्हती म्हणून त्याने पुस्तक वाचायचं ठरवलं. त्याने पुस्तक हातात घेतलं पण त्याच्या मनात उमाचेच विचार होते. मानसने उमाला पत्नीचा दर्जा दिला नव्हता तरीसुद्धा लग्न झाल्यानंतर उमाचा वावर ह्या खोलीत होता. जरी ती खाली झोपत होती तरीसुद्धा ती इथे आहे ही भावना त्याच्या मनात असायची. आज त्याला खूप एकटं एकटं वाटत होतं. त्याच्या मनात आलं उमा बद्दल आपल्या तशा काहीच भावना नाहीयेत तरीसुद्धा तिचा विरह आपल्याला का जाणवतोय. तिच्या सहवासाची आपल्याला सवय झाली आहे का? तिने कायमच आपल्याबरोबर असावं असं आपल्याला का बरं वाटतंय. नंदिनी जिवंत आहे हे कळल्यानंतर सुद्धा आपण स्वतःहून तिच्या जवळ नंदिनीचा विषय कधीच काढला नाही. उमाला वाईट वाटू नये म्हणूनच आपण असं केलं असेल नाही का! आज आपण एकटे आहोत तरीसुद्धा आपल्या मनात नंदिनीचा विचार न येता उमाचाच विचार येतोय. हा कसला संकेत आहे.