अमितने आईचे बोलणे शांतपणे ऐकून घेतले आणि आईला म्हणाला,
"आई, तू जे म्हणाली त्यातील काही गोष्टी खऱ्या आहेत व मलाही मान्य आहेत. तू व बाबांनी खूप कष्ट केले. आम्हांला वाढवले, आमचे शिक्षण केले. याची जाणीव मलाही आहे व रश्मीलाही आहे.
आई, तेव्हा परिस्थिती तशी होती म्हणून तुम्हांला तसे वागावेच लागले किंवा तसे करण्याची तेव्हा गरजच होती. पण आता परिस्थिती बदलत चालली आहे. चांगले शिक्षण करून मी चांगल्या पगाराची नोकरी करत आहे. स्नेहाचे ही शिक्षण चांगले झाले आहे व ती पण नोकरी करत आहे. दोघांच्या पगारातून आपले घर व्यवस्थित सुरू आहे. आम्ही भविष्यासाठी बचत पण करत आहोत. तू आमचे काही टेन्शन घेऊ नकोस. तू व बाबा आता फक्त आनंदाने जीवन जगा. एवढेच मला व स्नेहाला वाटत असते.
आई, जसे तू व बाबांनी आमच्यासाठी कष्ट घेतले. तसेच स्नेहाच्या आईबाबांनीही त्यांच्या संसारासाठी व मुलांसाठी कष्ट घेतले ना? त्यांनी स्नेहाला उच्च शिक्षण दिले. आमचे लग्न थाटामाटात केले. लग्न झाल्यापासून तिला व मला दिवाळसण, अधिकमास आणि काही निमित्ताने प्रत्येक वेळी कपडे, दागिना किंवा काही भेटवस्तू घेतच असतात ना? स्नेहाचे बाळंतपण, ओमचे बारसे सर्व काही व्यवस्थित केलेच ना?
आता तू म्हणशील की हे सर्व करणे. त्यांचे कर्तव्यच आहे. सर्वच आईवडील आपल्या मुलांसाठी हे करतच असतात. मुलांच्या सुखातच आईवडील आपले सुख पाहत असतात.
स्नेहाच्या माहेरची परिस्थिती चांगलीच आहे. तिचा भाऊ आईवडिलांसाठी सर्व करतच असतो. तो त्यांचे कर्तव्य व्यवस्थित पार पाडतच असतो. स्नेहाने त्यांना काही दिले किंवा नाही दिले.. तर काही फरक पडणार नाही. ते पण स्नेहाला या विषयावरून बोलत असतात.
मुलाकडून काही घेण्यात आई वडिलांना वेगळे काही असे वाटत नाही. पण लग्न झालेल्या मुलीकडून काही मदत किंवा भेटवस्तू घेण्यास आईवडिलांचे मन तयार होत नाही. आईवडिलांनी मुलीला द्यायचे असते तिच्याकडून काही घ्यायचे नसते.
हा समज अगोदरपासून सुरू आहे. आणि हाच विचार आईवडील करत असतात. पण आता मुलगा व मुलगी दोघेही शिकलेले, नोकरी करणारे असतात. मुलगा जसा आईवडिलांसाठी करतो तसे मुलींनी केले तर काय फरक पडतो? ती पण आपल्या आईवडिलांना थोडासा का असेना..आनंद देऊ शकते ना? आपल्या आईवडिलांनी आपल्याला वाढवले,शिक्षण केले व आपल्यासाठी कष्ट घेतले. या सर्व गोष्टींची परतफेड तर कधी होऊ शकत नाही. पण मुलगी म्हणून तिचे कर्तव्य समजून थोडाफार आनंद त्यांना दिला तर... आईवडिलांना ही समाधान मिळते.
भेटवस्तू काय देतो? या गोष्टीला जास्त महत्त्व नसते. त्या देण्यामागची भावना महत्त्वाची असते. स्नेहा जे काही करते. त्यात मला काही चुकीचे वाटत नाही. उलट मला तिचा अभिमान वाटतो.
आणि आई ती फक्त मुलगी म्हणूनच तिचे कर्तव्य पार पाडते असे नाही. तर ती पत्नी, सून व आई म्हणून इकडे सासरी ही सर्व जबाबदाऱ्या व्यवस्थित सांभाळते ना? बाबांना व तुला तिने कधी दुखवले आहे का? तुमच्यासाठी ही काही ना काही आणतच असते ना?
आणि आई ती फक्त मुलगी म्हणूनच तिचे कर्तव्य पार पाडते असे नाही. तर ती पत्नी, सून व आई म्हणून इकडे सासरी ही सर्व जबाबदाऱ्या व्यवस्थित सांभाळते ना? बाबांना व तुला तिने कधी दुखवले आहे का? तुमच्यासाठी ही काही ना काही आणतच असते ना?
आई,तुमच्यावर आमचे दोघांचेही प्रेम आहे. स्नेहा या घराची सून आहे पण तिच्या आईवडिलांची मुलगी पण आहे ना?
आई, स्नेहा स्वभावाने खूप शांत आहे, म्हणून तुझ्या बोलण्यावर तिने कधी वाद केला नाही. आणि तुला सांगूनच ती माहेरी जे न्यायचे ते नेते. तिला लपूनछपून घेऊन जाणे वगैरे काही आवडत नाही. त्यामुळे तू मनातून सर्व विचार काढून टाक आणि आनंदाने रहा."
अमितच्या बोलण्यानंतर, त्याची आई शांत राहू लागली होती व विचार करत होती.
चार पाच दिवसातच त्यांचा साठावा वाढदिवस होता.
अमित व स्नेहाने त्यांचा वाढदिवस साजरा करण्याची छान तयारी केली होती. अमितची बहिण रश्मी व तिचे कुटुंब ही वाढदिवसाला येणार होते. स्नेहाच्या माहेरचे व जवळचे नातेवाईक यांनाही बोलावले होते.
पैसा व हौस असली की, प्रत्येक कार्यक्रम छानच होत असतो.
नेहमीप्रमाणे हा वाढदिवसही छानच होणार होता.
वाढदिवसाच्या दिवशी रश्मीने तिच्या आईला वाढदिवसाच्या शुभेच्छा दिल्या व वाढदिवसाची भेट म्हणून आईच्या हातात सोन्याच्या बांगड्या घातल्या.
त्या बांगड्या पाहून त्यांनी रश्मीला विचारले,
" हे काय गं? कशासाठी एवढे महागडे गिफ्ट?"
आईकडून हा प्रश्न रश्मीला अपेक्षितच होता, त्यामुळे त्यात तिला काही वेगळे असे वाटले नाही.
ती आपल्या आईला म्हणाली,
"आई, आजपर्यंत तू व बाबांनी माझ्यासाठी व अमित दादासाठी खूप काही केले आहे. त्याची परतफेड आम्ही कधी करू शकणार नाही. दादा व वहिनी तुमच्यासाठी खूप काही करतच असतात; पण मुलगी म्हणून मी पण तुला काही आनंद देऊ शकते. मी दिलेल्या भेटीचा तू आनंदाने स्वीकार कर म्हणजे मला खूप बरे वाटेल गं."
रश्मीच्या डोळ्यातील भाव व चेहऱ्यावरील समाधान पाहून तिच्या आईला म्हणजेच स्नेहाच्या सासूबाईंना, आपल्या मुलाचे अमितचे बोलणे आठवत होते.
आपली रश्मी ही मुलगी म्हणून स्नेहासारखेच तिचे कर्तव्य पार पाडत आहे. या विचाराने त्यांनी आनंदाने त्या बांगड्यांचा स्वीकार केला.
त्यांच्या चेहऱ्यावरील आनंद पाहून सर्वांनाच समाधान व आनंद वाटत होता आणि वाढदिवसाच्या कार्यक्रमाचा सर्वांनी मनापासून आनंद घेतला.
समाप्त
नलिनी बहाळकर
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा