तिचं जग (श्रावणी लोखंडे)भाग ४ अंतिम

"सर..आम्ही बायकांनी आणि मुलींनी नक्की काय करायचं.. कस वागायचं किंवा कसे कपडे घालायचे? म्हणजे असल्या पुरुषांची नजर आमच्यावर पडणार नाही. बस मधे जा..भाजी मार्केट मधे जा.. देवळात लाईन मधे उभ रहा कुठेही जा यांच्या वाईट नजरा आमच्यावर कधी पर्यंत रोखून असणार. अंगभर साडीवर पण हे हात टाकतात आणि छोट्या कपड्यांमध्ये बागडणाऱ्या निरागस मुलींवर पण हे हात टाकणार. साठ वर्षाची बाई दिसत नाही की चार वर्षाची पोर दिसत नाही. घरात पण आम्ही सुरक्षित नाही मग आम्ही सुरक्षित कुठे राहू शकतो अस एखाद ठिकाण सुचवाव..निराधार बायकांना पण हल्ली निराधार केंद्रामध्ये गलिच्छ वागणूक दिली जाते. तिकडेही तिच्या इभ्रतिवर हात टाकला जातो. यांच्या मनाप्रमाणे नाही वागल तर हे अंगावर ऍसिड फेकणार नाहीतर तोंडावर. कधी छातीवर हात..कधी पाठीवर हात..शी....शिसारी येते अंगावर. किळस वाटते अश्या लोकांची.
जज साहेब मला न्याय फक्त माझ्या मुलीसाठी नकोय. त्या सगळ्या मुलींसाठी हवाय ज्यांना त्यांचं स्वतःच जग निर्माण करायचं आहे पण असले नराधम त्यांना तिचं जग निर्माण करूच देत नाही आहेत." शालिनीला अश्रू अनावर होतात आणि ती रडू लागते.