तो बंगला भाग ३

हा उपक्रम सलग पंधरा दिवस असाच चालत राहिला. जुई कधी त्या खिडकी कडे तर कधी त्या बागेतल्या मुर्ती कडे टक लाऊन पाहत बसायची. तिला ती मुर्ती फारच उदास वाटायची.
               सोळाव्या दिवशी, शाळेत जाताना जेव्हा जुई त्या खिडकी कडे पाहत होती,तिला तिथे एक हालचाल जाणवली, कोणी तरी हात हलवतय असं वाटलं तिला.आणि हा भास तर नक्कीच नव्हता हे जुईला माहीत होतं कारण एक दोनदा काही पुसटश्या सावल्या तिला जाणवल्या होत्या तिथे,आज मात्र सगळं स्पष्ट दिसलं होतं.

कोण असेल तिथे, काय असेल सगळा हा प्रकार, विचार करुन करुन जुईची अवस्था खूप खराब झाली होती.आईशी काही बोलू शकत न्हवती आणि तिला समजून घेईल अशी कोणी मैत्रिण पण न्हवती. कोणाला सांगू,कोणाची मदत घेऊ हा विचार करुन करुन तिचं डोकं फुटायची वेळ आली होती. कितीदा तिनं स्वत:ला त्या बंगल्यापासुन दूर ठेवायचा प्रयत्न केला होता, शाळेत जाण्या येण्याचा रस्ता पण बदलून पाहिला होता,पण तो बंगला आणि बागेतली त्या मुलीची मुर्ती तिला जणू एखाद्या चुंबका सारखी आपल्या कडे ओढायची आणि ती त्या चुंबकीय शक्तीच्या प्रभावाने पुन्हा तिथेच जाऊन पोहोचायची.