गोष्ट कोणा एका सुमेधा अश्विनची.. भाग ३

"तुझा स्वाभिमान मोठा की माझ्यावरचं प्रेम?" अश्विनने मस्का मारत विचारले. त्यावेळेस तरी त्याने ती परिस्थिती निभावून नेली. पण तो सल मात्र सुमेधाच्या मनातून कधीच गेला नाही. या घटना सुरू असतानाच सुमेधा क्रिशाच्या वेळेस गरोदर राहिली. गरोदरपणाचा त्रास, त्यात घरातली ही नाटके चालूच होती. क्रिशा झाल्यावर परिस्थिती जरातरी सुधारेल असं सुमेधाला वाटत होतं. पण ती अजूनच चिघळली. बाळंतपण करून सहा महिन्यांनी सुमेधा सासरी परत आली. तिने अजून दोन महिने बिनपगारी सुट्टी काढली होती. सासरी बाळाला घेऊन ॲडजस्ट करण्यासाठी तेवढा वेळ पुरेसा आहे असं तिला वाटत होतं. कुंदाताईंनी मात्र पहिल्याच दिवसापासून असहकार पुकारला. सकाळी सुमेधाचा स्वयंपाक होईपर्यंत एकदोन तास त्या क्रिशाला बघायच्या तेवढंच. मग नंतर त्या आणि त्यांचे भजनीमंडळ. सुमेधा क्रिशाचं आणि घरातलं करून थकत होती. तसं वरकामाला मावशी येत होत्या. पण तिला साधं शांतपणे जेवायलाही मिळायचे नाही. अश्विनला काही सांगण्यात अर्थही नव्हता. त्याचे नुकतेच प्रमोशन झाले होते. 'तुमच्यासाठीच करतो आहे ना?' हे वाक्य आजकाल सतत त्याच्या तोंडी येत होते. सुट्टीचा दिवस तो त्याच्या मित्रांसोबत घालवायचा, कारण आठवडाभर काम करून त्याला कंटाळा यायचा. क्रिशा ही फक्त आणि फक्त सुमेधाची जबाबदारी झाली होती. त्यातच एकदा दिप्ती माहेरी आली होती. तिला बघताच कुंदाताईंचा उत्साह ओसंडून वाहू लागला. त्या स्वतः तर कामाला लागल्याच, त्यांनी सुमेधाला सुद्धा कामं सांगायला सुरुवात केली. तेव्हा मात्र सुमेधाचा पारा चढला. ती गरोदर असताना तुला काय खावंसं वाटतं, हे ही कधी न विचारणाऱ्या सासूबाई ती बाळंतीण असताना फक्त लेकीला आवडतं म्हणून तिला कामाला जुंपत होत्या.