सुखाची सावली

सुखाची सावली

⚘ भाग - 1⚘

अभय एका मोठ्या कंपनी मधे उच्च पदावर कार्यरत. शितल एका बँकेत ब्रँच हेड. दोघे ही सकाळी 7 ला घरा बाहेर पडायचे ते रात्री परत येन्याच्या वेळा न सांगाता येण्या सारख्या होत्या... मुंबई मधे ही दिनचर्या काही नविन नाही.. ते दोघे भायखळा ला एका मोठ्या 2 बेड रुम च्या घरात राहत होते.. लग्नाला 3 वर्ष झाली होती..आणि घराला ही घेतले तेव्हा दोघांनी खुप सुंदर आणि महाग वस्तू नी सजवले होते....पण त्याचा आनंद घेण्या साठी त्या दोघांना कधीच वेळ मिळाला नाही...सर्व कामं काम वाली मावशी बघायची....

दोघांच्या कामाचे स्वरूप फारच जास्त बिझी होते....त्याना एकमेकां साठी ही वेळ देणे शक्य होत नसे....

पण अचानक कोरोना मुळे दोघे ही एका घरात बंद झाले होतेसर्व काम घरुन करावे लागणार होते....

हनिमुन नंतर पहिल्यांदाच ते दोघे एकत्र रहण्याची ही वेळ होती...सुरवातीचे काही दिवस किराणा, इतर वस्तू आणणे ह्या मधे गेला..

पण खरी गम्मत तर पुढे होती...कोणतीच कामं वाली येणार नव्हती..सर्व कांम स्वता करणे दोघांना चांगलेच जड जाऊ लगले....

मुळात अभय ला कोणत्या ही कामाची सवय नव्हती आणि शितल ला पण मावशी मुळे फारसे काही करावे लागत नसे...

घरुन काम असल्याने दोघां च्या कामाचा व्याप काही कमी झाला नव्हता ...

मग छोट्या छोट्या गोष्टी वरुन त्यांचे फारच खटके उडू लागले आणि ते ह्या स्तरा गेले 3 दिवस दोघे एकमेकांच्या समोर पण आले नाहित..दोन रुम मधे आपले आपले काम ज्याला हवे तसे मैगी वैगरे बनवून खाणे चालू होते...

एक दिवस रात्री शितल ला 2 वाजता जाग आली बघितले तर अभय अजून ही वीडियो कॉल ने मीटिंग करत होता.. सकाळी 10 वाजे पासुन तो काम करतोय आणि आत्ता रात्री चे 2 वाजत आले होते... न राहवून तिने एक मस्त कडक कॉफी बनवली आणि सोबत कुकिस ओवन गरम केले...आणी त्याचा रुम मधे जाऊन देऊन आली पण एक शब्द बोलली नाही आणि झोपायला गेली....

सकाळी 8 ला च सर्व आवरून ती कामाला लागली होती...रात्र भर काम केल्या मुळे आज अभय ला सुट्टी मिळली होती दुपारी 12 ला निवांत उठला तो... कालच्या कॉफी साठी निदान आभार मानावे म्हणून तो तिच्या रुम जवळ जाणार तोच त्यांला तिच्या बॉस चे बोलणे एकू आले...तिचा बोस तिला खुप काही बोलत होता...ती अनेकदा समजावून ही काही काही एकून न घेता तिला बरेच ऐकवत होता...त्याला वाईट वाटले फारच....ही किती सहन करते सर्व....मागे ती म्हणाली होती नविन बॉस खुप जिव खातो काम करुन पण खुप बोलतो....पण मला कधि वेळच नाही मिळाला तिला एकून घेण्याचा...आणि मी पण किती बोललो तिला 3 दिवसा पूर्वी

तसाच मागे फिरला....त्याच्या डोक्यात ऐक भन्नाट कल्पना आली......

To be continued

©® हेमांगी सुर्यवंशी ©®

इतर नावाने प्रकशित केल्यास कायदेशीर कारवाई करण्यात येईल

सर्व हक्क राखिव