कॅटेगरी - राज्यस्तरीय लघुकथा स्पर्धा
सबकॅटेगरी- आणि ती हसली
" व्यक्ती आयुष्यभर सुख शोधत असते,
सुविधा व सुखात मात्र गल्लत करते . .!
नात्यांच्या ओलाव्यात सुख वसते,
हे मात्र त्याला ठाऊकच नसते….!!"
सुख शोधतांना ते कुठं मिळते , माहित नसले की
जीवनात सुखाची बाग फुलणे कठिण असते .
असते . प्रत्येक सजीवाला फुलतांना प्रेमाची व आपुलकीची गरज असते .
नात्यांतील गोडवा जीवनात आनंद पेरते . नाते कोणतेही असो त्याच्या सुगंधाने जीवनात आनंद दरवळते .
आजी, आई-बाबा यांच्या प्रेमाच्या सावलीत आदयाचं पालनपोषण अगदीच आदर्शवत होत आहे . आदया तशी जन्मतःच समजदार मुलगी असं म्हटलं तर अतिशोयोक्ती होणार नाही .
करतात . किती त्रास देतात . आदया खेळून झालं की खेळणी नीट जिथली तिथं ठेवते . कधी घरभर पसारा करत नाही . जशी सर्वकाही पोटातून शिकून आली की काय असे वाटते ."
आदया तीन वर्षाची झाली .कधी तिच्या आईला व आजीला तिचं पालनपोषण करतांना त्रास झाला नाही . आद्याच्या सहवासात सर्वांना आनंदच
मिळतो . आजी व आईबाबांनी आदयावर संस्काराचं शिंपण असं केलं की, ती तिच्या समवस्क सवंगड्यांशी प्रेमानी वागते .कधी कुणाशी भांडण नाही . नाहीतर लहान मुलं एकत्र आली की मिनिटामिनीटाला भांडणे सोडवावी लागतात . आदया या गोष्टीला अपवादच .
आज, आदयाच्या मामीला कन्यारत्न
झालं . अगदी आनंदाचा दिवस . आजी आई बाबा व आदया मामाच्या गावी मामाच्या मुलीला बघायला
गेले . आदया छोट्याशा परीला बघून फार खुश
झाली . आदयाचे आई बाबा व आजी यांच्या चेहर्‍यावरील आनंदाची जागा चिंतेनी घेतली .
होतं .आदयाला आजीचा इतका लळा होता की ती दोन दिवस गावी जायची त्यावेळी तिसऱ्या दिवशी आद्याचे डोळे सकाळपासून आजीच्या वाटेकडे
असायचे . आजीला यायला वेळ झाला तर आदया अस्वस्थ व्हायची . दिवाळीला आजी पाच दिवस गावी जायची त्यावेळी आदयापण आजीसोबत जायची . आजीचाही आदयात अती जीव व आदयाचा
आजीत .असं आजीनात्यांचं नातं .
बाळाला बघून आदया व तिचे आईबाबा घरी परत आले .दोन दिवसानी आजी परत येणार असं तिच्या आईबाबांनी खोटं आश्वासन आदयाला दिलं . त्यामुळे आजी दोन दिवसानी येणार या आशेवर आदया आनंदी होती .
एक दिवस बाजुच्या काकू आदयाकडे आल्या बोलता बोलता आदितीला विचारू
लागल्या ," मिळालं का गं कुणी आदयाला सांभाळायला . आदयाला आजीचा फारच
लळा . किती मायेनी सांभाळायच्या आजी
तिला . आजी गेल्यामुळं आद्याच्या चेहर्‍यावरचं हसूच हरवलं गं."
"आजी म्हणजे मायेचा ओलावा ….
जी नातवांच्या मनावर करते
संस्काराचा गिलावा…
आजी म्हणजे आनंदानी पोतडी…
आजी म्हणजे एक समर्पण व त्यागाची भावना जपलेल्या नात्यांच्या घट धाग्यांनी विणलेलं मुलायम वस्त्र, उबदार गोधडी, अनुभवाची शिदोरी . दुधाच्या सायेला जपणारी, प्रेमाचा वर्षाव करणारी, मायेची
मूर्ती . सुखाची बाग.तिची सर महिन्यानी ठेवलेल्या बाईला येणे नाही गं बाई".
आदितीचा इशारा कळला नाही .
सांगीतला .
तुम्ही आदयाला खोटी आशा दाखवली त्याचा हा परिणाम आहे .
आता तिला थेट आजीच्या भेटीला घेवून जा . तीची मानसिकता पूर्ववत झाल्यावर तिला सत्य परिस्थिती समजावून सांगा . काहीदिवस दोघेही आलटून पालटून सुटी काढून ति थोडी सावरेपर्यंत ,तिला बाईची सवय होईपर्यंत तिच्या सोबत रहा . सर्वकाही ठीक होईल".
आजीने आदयाला कडेवर घेतले .तशी आदया आजीला बिलगली . आजीच्या कुशीत दडून हुमसून हुमसून रडली . आजीने प्रेमानी आदयाचे आसवं पुसली . तिचे पटापट पापे घेतले . आद्यानी आजीकडे बघीतले अन् आदया गोड हसली .
फुलते . म्हणून नाती जपावी त्यातील ओलावा कमी होवून ते रुक्ष होणार नाही याची काळजी घ्यावी ."
गेल्यावर ,त्याला सांभाळायला आजी हवी ना इथे ? जसं तू छोटी असतांना आजीनी तुला सांभाळलं, तसं बाळालाही सांभाळावं लागेल .
बाळ तुझी छोटी बहीण आहे की नाही मग तिची काळजी नको का घ्यायला .
आता तू मोठी झाली, तू स्वतःला सांभाळू
शकतेस ना ?".
का ?", आदिती .
आजीला म्हणाली," आजी तू काही दिवस बाळ मोठं होईपर्यंत इथेच राहा . बाळ मोठं झाल्यावर मात्र येशील ."
मी शनिवारी तुझ्या भेटीला येत जाईल . दोन दिवस तुझ्याजवळ राहून पुन्हा बाळासाठी परत येत जाईल ."
" प्रॉमिस", आदया
"हो प्रॉमिस", असं आजीनी म्हणताच आद्याचा चेहरा खुलला आणि ती हसली….
©®✍️ ऍड. नीता प्रफुल्ल कचवे .
टिम- अमरावती .
५/८/२२
न आवडल्यास माफ करा .