स्पर्श भाग ४

राजवाडेंनी मोबाईलमधलं डोकं बाहेर न काढता उत्तर दिलं. मॅनेजरने कॉम्पुटर स्क्रीनवर पाहून, काही कागदपत्रे, आयडी चेक करून त्यांचं बुकिंग निश्चित केलं आणि स्वतः त्यांच्या खोलीची चावी घेऊन तो त्यांना खोलीपर्यंत सोडायला आला. त्याच्या मागोमाग तिथली व्यवस्था पाहणारा मुलगा सामान घेऊन आत आला. रूमच्या एका कोपऱ्यात त्यांचं सामान ठेवलं. त्यानंतर त्यांची रात्रीच्या जेवणाची चौकशी करून ते दोघेही तिथून निघून गेले. थोड्याच वेळात शर्विल आणि राजवाडेसाहेब फ्रेश झाले. गरमागरम कॉफी पोटात गेल्यावर दिवसभराचा त्यांचा सारा क्षिण निघून गेला. रात्री जेवतानाही शर्विल शांतच होता. काहीसा नाराजच. हि गोष्ट राजवाडेसाहेबांच्या लक्षात आली होती पण त्यांनी मुद्दामच त्याच्याकडे दुर्लक्ष केलं. घरापासून, आईपासून पहिल्यांदा शर्विल दूर होता. रात्र उलटून गेली तरी त्याला झोप येत नव्हती. आईची, मीराची, त्याच्या जिवलग मित्रांची त्याला खूप आठवण येत होती. अनोळखी शहर, अनोळखी लोक. त्याचा कसा निभाव लागणार होता देव जाणे! केंव्हातरी पहाटे त्याला झोप लागली.