शुभारंभ भाग ३१ अंतिम भाग

तेवढ्यात प्राजक्ता माळी म्हणाली " प्राजक्ता मला आज अभिमान आहे कि एका गृहिणी तल्या कलाकाराचा सत्कार करतेय . मी स्वतः एक कलाकार आहे आणि कलाकाराचे आयुष्य आणि प्रवास किती कठीण असतो हे माझ्याशिवाय कोण समजणार .. प्राजक्ता आज मला तू जाताना तुझी ऑटोग्राफ देऊन जा प्लिज आणि एक तुझ्या बरोबर सेल्फी पण देशील . अजून एक मला इथे बोलावसे वाटतंय .. ज्या पुरुषाने एका गृहिणीला तिचा सन्मान मिळवून दिला . तिचा गेलेला आत्मविश्वास मिळवून दिला त्या पुरुषाचा पण सत्कार इथे नक्की झाला पाहिजे तर प्राजक्ता बोलव तुझ्या नवऱ्याला स्टेज वर त्याच्यासाठी पण एकदा जोरदार टाळ्या वाजवू सगळे ..

ओम ला काही ला काही कळायच्या आता प्रिया आणि प्रथमेश ने त्याला ओढत स्टेज वर नेले आणि टाळ्यांचा  कडकडाट इतका प्रचंड होत होता कि तिथे बसलेल्या सर्व नवऱ्यांना आपल्या घरातल्या गृहिणी साठी काहीतरी करावे असे वाटू लागले होते .. प्राजक्ता आणि ओम यांनी समाजापुढे एक नवे उदाहरण उभे केले होते . आज तिथे बसलेल्या हजारो गृहिणीच्या मनात आपण पण एक शुभारंभ करूया असा विचार आला होता .. आणि त्यांच्या गृहिणीच्या मागे उभे राहायला त्यांचे नवरे  या दोघांकडे बघून त्यांच्या पासून प्रेरणा घेऊन मनाने खंबीर झाले होते .

प्राजक्ताने शून्यातून तिची प्रगती करायला सुरुवात करून आज एका मोठ्या पुरस्काराची मानकरी झाली . प्रेरणा हि आपल्या आत असते . काहीतरी बनायची आणि करायची उर्मी प्रत्येका मध्ये असते .तिला योग्य वेळी साद देणे गरजेचे आहे .. जर त्या हाकेला साद आपण नाही देऊ शकलो तर ती ज्योत विझून जाते जशी कि फटाक्याची वात  काहीवेळेला पेटवली कि विझते आणि मग तो फटाका फुकट  जातो . हि वात नीट पेटवली किंवा पुन्हा पेटवली तर त्याचा एवढा मोठा धमाका होऊ शकतो कि तुम्ही कानावर हात ठेवल्याशिवाय राहू नाही शकत . तर आपल्यातल्या फटाक्याच्या वातीला प्रज्वलित करायचे का नुसता फुसका बार होयचे हे आपल्या हातात आहे .