शुभारंभ भाग २६

समीरा समोर आली कि ओम मुद्दामून प्राजक्ताचा कोपरा पासून हात हातात घ्यायचा . बिचारी समीरा उमेश मधेच तिला एकटीला टाकून त्याच्या मैत्रिणी बरोबर जायचा आणि ती त्याला शोधत असायची ..

प्राजक्ताला पण कुठेतरी समीरा साठी खूप वाईट वाटत होते आणि तितकेच ओम वर प्रेम वाढत होते . बरयाचदा माणसाला आपल्या ताटात वाढलेले दिसत नाही . नेहमी दुसऱ्या च्या ताटातला मेनूच चांगला असे वाटते . तर इकडे तिकडे न बघता आपल्या ताटात जे आहे ते बघून जेवलेले चांगले असते . भले थोडेसे मीठ कमी असेल पण ते आपल्या ताटात आहे म्हणजे शंभर टक्के आपले आहे हे लक्षात आले पाहिजे . मीठ नसले तर वरतून टाकून त्याची चव वाढवता येऊ शकते .

तर अशा पद्धतीने ओम ने प्राजक्ताला त्याला जशी त्याला संधी मिळाली तशी मोठया दिमाखात ऑफिस च्या पार्टीत घेऊन गेला आणि प्राजक्ताला जे गेल्या वर्षी प्रश्न पडला होता कि माझी याला लाज वाटते कि काय तो मुद्दा पण सपशेल खोडून काढला होता . उलट अभिमानाने त्याने तिची ओळख सर्वांना  करून दिली होती आणि तिला त्याच्या बरोबर स्टेज वर पण घेऊन गेला होता ...

आज ओम ला कुठेतरी खरोखर प्राजक्ता जे काही म्हणत होती ते त्याला पटले होते . हि माझी बायको यावर प्रश्न संपत नाही . " तुम्ही काय करता हा उप प्रश्न लगेच समोर उभाच असतो आणि तो फेस करताना आज प्राजक्ता ला मी गृहिणी आहे हे सांगताना लाज वाटली नव्हती कारण तिला स्वतः पुरते महित झाले होते कि ती एक फक्त गृहिणी नाहीये .. आता ती काय करतेय हे जगाला सांगायची तिला गरजच वाटली नव्हती . तेवढ्यावर ती खुश होती . पण आज ओम ला ती गृहिणी तर आहेच पण अजून काहीतरी करतेय हे सांगताना थोडा जास्तीचा अभिमान तर नक्कीच वाटला होता .

शेवटी स्वतः स्वतःवर खुश असणे जास्त महत्वाचे आहे . आणि हि ख़ुशी आपल्याला कर्तृत्वातूनच मिळते . जेव्हा आपण आपल्या कुवतीचा उपयोग पुरेपूर करतो तेव्हाच हि मनाला शांती मिळते . नाहीतर आपलेच मन आपल्याला खात राहते कि मी वेळ असून काही करत नाही .. फुकट घालवतेय का आयुष्याचे मोलाचे क्षण ?असे वाटत राहते . प्राजक्ताने जेव्हा तिला स्वतःच्या आवडीच्या कामात स्वतःला झोकून दिले तेव्हा तिला समाधान वाटतंय