शेवटचं पत्र (लघुकथा)

अर्जुनच्या आयुष्यात ईशा एक वादळासारखी आली होती. शांत, पण खोलवर परिणाम करणारी. तिचं हसणंही वेड लावणारं होतं आणि तिचं रुसणंही. महाविद्यालयात प्रवेश घेतल्यापासून त्यांची मैत्री झाली. पुढे त्या मैत्रीचं रुपांतर प्रेमात झाले. त्यांच्या प्रेमाची कुणकुण लागताच ईशाच्या घरच्यांनी ईशाचे शिक्षण बंद केले. त्यामुळे ते दोघेही अस्वस्थ होते. पण प्रेम म्हणजे फक्त सोबत राहणं नसतं, हे दोघांनी शिकून घेतलं होतं. सुख आणि दुःखाचे चटके सहन करावेच लागणार हे माहिती होते. जसा ईशाच्या घरी तिला अर्जुन सोबत लग्न न करण्याचा दबाव होता. तसाच अर्जुनच्या घरी सुद्धा. पण अर्जुनने खूप प्रयत्न केले, सगळ्यांना खूप समजावून सांगितले. पण सगळे त्यांच्या लग्नाच्या विरोधात होते. परिस्थितीवर त्याचा ताबा नव्हता. शेवटी, एके दिवशी दोघांनीही पळून जाऊन लग्न केले आणि वेगळा संसार थाटला. कारण तिच्या पोटात त्याचा अंश वाढत होता. सुखाची चाहूल लागली होती. सगळ काही सुरळीत होत होते. बघता बघता दिवस सरत होते. येणाऱ्या बाळामुळे दोन्ही कुटुंबांनी त्या दोघांनाही स्वीकारले होते. हळुहळु संसाराची वेल बहरली होती. दोन वर्षांतच दोन गोंडस मुले त्यांच्या पदरात होती. मुलांच्या भविष्याची स्वप्ने ते दोघेही बघत होते. आता फक्त त्यांच्या आयुष्यात आनंदच होता.