त्रस्त गृहिणी भाग नऊ

बरं ही माझी मुलं न जाणो कोणत्या ग्रहावरून आणि कुठल्या नक्षत्रावर या भूतलावर अवतरली आहेत देव जाणे. घरातली एखादी वस्तू किंवा एखादा जिन्नस संपला असेल तर तोच त्यांना हवा असतो! त्या क्षणी मला माझ्या बालपणीची आठवण येते. नेमकं ज्या दिवशी वर्गातल्या बाई किंवा सर गृहपाठ तपासणार असायचे नेमकं त्याच दिवशी मी गृहपाठाला दांडी मारलेली असायची! तशी मी अभ्यासू मुलगी! खेळ म्हणू नका, गाणं म्हणू नका, वादविवाद स्पर्धा म्हणु नका, भाषण म्हणु नका, अभ्यास म्हणू नका या सगळ्यात मी अगदी सक्रिय सहभाग नोंदवायचे पण कधीच कशात नंबर आला नाही तो भाग वेगळा! तर मला गृहपाठाचा अजिबात कंटाळा नसायचा पण घरी मैत्रिणी जमवून खेळण्यातून आणि शाळेत विविध स्पर्धांमधून भाग घेतल्यामुळे गृहपाठाकरिता माझ्याकडे वेळच उरायचा नाही! तर अशी मी अगदी सिन्सिअर विद्यार्थिनी होती आणि मी किती अभ्यासू आहे हे माझ्या शिक्षकांना माहिती असल्याने गृहपाठ तपासताना ते सर्वप्रथम मलाच वही मागायचे आणि येरे माझ्या मागल्या म्हणून माझा गृहपाठ अपूर्णच असायचा! तर मुद्द्याची गोष्ट अशी की ज्याप्रमाणे माझ्या शिक्षकांना माझ्या गृहपाठाची बोंब माहिती होती; माझी मुलं ही अगदी तसलीच घरात जे नसेल तेच त्यांना हवं असतं!