गावात दहावीपर्यंत शाळा होती. पुढच्या शिक्षणासाठी तालुक्याच्या ठिकाणी जावे लागायचे. अभय कॉलेजचे शिक्षण ये-जा करूनच घेत होता. आता तो एफ. वाय. बी. कॉम. ला होता. आता तो ये-जा करत शिक्षण घेणार होता; पण घरात आईच्या आठवणी येत होत्या. आणि दुसरे कारण म्हणजे सावत्र आई व बहीण आणि गावातील लोकांच्या उलट सुलट गप्पा, ते देत असलेले चांगले वाईट सल्ले हे सर्व आता त्याला नकोसे वाटत होते. म्हणून त्याने तालुक्यालाच रूम करून राहण्याचे ठरवले. आणि घरात त्याने तसे शांतपणे सांगितले. त्याचा हा निर्णय घरात कोणालाच आवडला नाही. त्या सर्वांना वाईट वाटले. बाबांनी व त्याच्या आईने म्हणजे सुमनने त्याला प्रेमाने समजावून सांगितले. आरतीने ही खूप आग्रह केला. पण अभयच्या जिद्दीपुढे त्या तिघांना हार मानावी लागली आणि नाईलाजाने तालुक्याला रूम करण्याची परवानगी द्यावी लागली.
सुमन व आरतीच्या येण्याने घराला खरंच घरपण आले होते. स्वच्छता, टापटीप याबरोबरच चांगला स्वयंपाकही होत होता. अभयच्या बाबांना आपल्या पहिल्या बायकोची कमलची आठवण यायची. तिच्या आठवणीत ते रडायचे. हे सर्व सुमनला कळत होते. ती बायको म्हणून आपले कर्तव्य पार पडण्याचा प्रयत्न करत होती. पण आपण अभयला आईचे प्रेम देऊ शकत नाही. तो आपल्याला आई मानत नाही. याचे तिला वाईट वाटत होते.
'बिचारा अभय...सावत्र आईच्या त्रासाला कंटाळून तालुक्याला रूम करून राहतो आहे.'
असे लोक म्हणायला लागले होते.
अभय रूम करून तालुक्याला राहत होता, तरी त्याचे बाबा व आई त्याची काळजी घेत होते. त्याला काय हवे नको ते पाहत होते. पैसा व बाकीच्या गोष्टींना कधी कमी पडू देत नव्हते.
'आपल्या मित्रांच्या सावत्र आईप्रमाणे आपली ही आई आपल्याला तसा काही त्रास वगैरे देत नाही. उलट आपल्याशी चांगलेच वागते. आपल्यावर खूप प्रेमही करते. पण ती खरंच चांगली आहे की यामागे काही वेगळे कारण आहे? सुरुवातीला चांगले वागण्याचे नाटक आणि नंतर आपले खरे रूप दाखवले तर..'
असाही विचार अभयच्या मनात यायचा.
सुमनचे व आरतीचे बोलणे, वागणे पाहून अभयच्या बाबांना समाधान होते. फक्त अभयला यांचा चांगलेपणा कळू दे. अशी ते देवाला प्रार्थना करायचे. अभयच्या बाबांप्रमाणे नातेवाईक व गावातील लोक या सर्वांना सुमन व आरतीचे चांगले गुण समजायला लागले होते.
'सुमनसारखी आई व आरतीसारखी बहीण अभयला मिळाली. अभय खरंच खूप भाग्यवान आहे.'
असे लोक बोलायला लागले होते.
असेच हळूहळू दिवस जात होते...
एके दिवशी,
सुमनला अभयच्या रूम पार्टनरचा फोन आला.
'अभयची तब्येत अचानक बिघडली व त्याला हॉस्पिटलमध्ये आणले आहे.'
नेमके त्या दिवशी अभयचे बाबा काही कामानिमित्त बाहेरगावी गेलेले होते. अभयच्या रूम पार्टनरचा फोन येताच सुमन व आरती दोघीही रडायलाच लागल्या. मीराताई व त्यांचे कुटुंब ही घरी नव्हते. सुमनने रडणे थांबवले व आरतीला घेऊन तालुक्याच्या ठिकाणी जिथे अभयला हॉस्पिटलमध्ये आणले होते तिथे त्या गेल्या.
अभ्यासाचा ताण व तापाचे दुखणे त्याने अंगावर काढल्याने त्याची तब्येत बिघडली होती.
रूम पार्टनर ही गावी गेलेला होता. तो नुकताच रूमवर आलेला होता आणि तेवढ्यात असे झाले होते.
रूम पार्टनर ही गावी गेलेला होता. तो नुकताच रूमवर आलेला होता आणि तेवढ्यात असे झाले होते.
असे सुमनला अभयच्या बाबतीत कळाले.
क्रमश:
नलिनी बहाळकर
नलिनी बहाळकर
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा