सत्येन देसाई (भाग ३)

सत्येन देसाई (भाग ३)
-----------------

सत्येन दुसऱ्या दिवशीही आला नाही. आय. टी. चा फोन दोनदा आला. पण सत्येन नसल्याने तो जास्त काही बोलला नाही. की आम्हालाही विचारलं नाही, की वसुलीचं आम्ही काय करतोय. मी प्रीतमलाही विचारलं पण त्यालाही कोडं होतं की हा माणूस गेला कुठे ? मग त्यानी मला सत्येन बद्दल काही माहिती दिली. त्याला एक मुलगा आणि एक मुलगी होती. त्याला आणखी एक मुलगा होता, जो काही वर्षांपूर्वी कॅन्सरने गेला होता. मला वाईट वाटलं . म्हणजे फक्त हळहळ वाटली. सत्येनची काही कमजोरी आहे का, ती मी शोधू लागलो. पण मला काही सापडेना. प्रीतमनी आणि मी काही कायदेशीर कारवाईची धमकी देणाती पत्र तयार केली. अर्थातच , आय. टी. ची सही आवश्यक होती.

मग अचानक सत्येंबुधवारी आला . तो प्रीतमच्या केबीन मध्ये बसला होता. तो काहीतरी बोलणार इतक्यात आय. टी. चा फोन आला. फोन सत्येननेच घेतला. " अरे सत्येन तु हाय कुठे ? पैशाचा काय जाला ?"

सत्येन खुषीत दिसत होता. तो म्हणाला, " नितिंभाय कडून मी पंधरा लाखाचा चेक आणलाय. आणि उरलेले पैसे तो या महिन्याच्या शेवटी देणार आहे. "

पलिकडून आय. टी. ओरडला, "अरे वा सत्येन क्या बात है यार. तूने तो कमाल कर दिया. , दे प्रीतमला दे. "

प्रीतमच्या हातात चेक होता. त्याला आय. टी. म्हणाला, " देख, सत्येन की करामत. तेला पयलेच सांगितला असता तर पूरा पैसा आला असता. " प्रीतम फक्त" खरं आहे. " म्हणाला.

मग आय. टी म्हणाला , " सत्येन डिझर्व ए पार्टी. तुम्ही लोकनी काय केला? आफ्टर ऑल सत्येन इज सत्येन. चल , जवादे. " प्रीतमच्या डोक्यात तेच घुमू लागले. "सत्येन इज सत्येन. "

सत्येनने आज सगळ्यांना चहा नाश्ता दिला. त्यात मला फारशी खूषी नव्हती. त्याने असं काय केलं आणि तो चेक घेऊन आला. मी कारण शोधण्याचं ठरवलं. अर्थातच, शनिवारची बोर्ड मिटिंग चांगली झाली. डायरेक्टर्स थंड झाले. शेवटी पैसा काहीही करू शकतो. अशी माझी प्रतिक्रिया झाली. प्रीतम फारसा वोलेनासा झाला. लवकरच आय. टी. ने नवीन दोन प्रोजेक्टस घेतले. एक चंडिगढचा आणि एक नैनितालचा. नहेमीप्रमाणे आम्ही सगळेच कामात गुंतलो. रात्री आठला घरी जाणारा मी आता अकरा बारा वाजता घरी जाऊ लागलो. आठ दहा दिवसात काम एकदम वाढलं. साईटला पाठवायचं मटेरियल त्यांची पेमेंटस वगैरे कामं त्वरीत पूर्ण करावी लागत होती. सुप्रियाची घरी कटकट चालू झाली. " बट आय वॉज एंजॉइंग द वर्क. " मध्यंतरी च्या काळात आंम्ही दोघांनी (म्हणजे प्रीतम) लहान लहान कस्टमर्स कडून पैसे वसूल केले. आय. टी खूष होता. पैशाचा ओघ चालू झाला. नितिनभायचे बाकी बारालाख आम्ही विसरून गेलो. ते सर्व बाजूला पडलं .

अशाच एका सोमवारी मला आय. टी. चा फोन आला.तो म्हणाला, " अरे विनायक तुजा काम आता लई वाढला. तुला एक असिस्टंट घे म्हणजे जल्दी जल्दी काम होईल. उमेदवारांच्या मुलाखती घेऊन शेवटी एका मुलीला कामावर ठेवलं. तिचं नाव होतं , " वासंती देवरुखकर. " मी तर मुलाखती पासूनच (मुलाखत मीच घेतली होती) तिच्याकडे आकर्षित झालो. पंचवीस सव्हिस वर्षाची वासंती , रंगानी काळी असली तरी चांगलीच आकर्षक होती. फिगर इतकी "टंच " होती की कोणीही तिच्याकडे दोनदा नक्कीच पाह्यलं असतं. तिचं चालणं सुद्धा फार आकर्षक होतं. ती साडी नेसली तरी अगदी चापून चोपून नेसायची आणि फॅशनेबल कपडे घातले तरी आपलं अंग प्रत्यंग कसं आकर्षक दिसेल याची ती काळजी घ्यायची. मग पाहणाऱ्याचं डोकं निष्कारण गरम व्हायचं . अर्थातच, माझं ही. ती माझ्या डोक्यातून कधीच गेली नाही. कोरल्यासारखे टपटपीत डोळे, अरुंद जिवणी, आणि पक्षांच्या चोची सारखं नाक. गाल चांगलेच फुगलेले असायचे. मी यामुळे खूपच "डिस्टर्ब " व्हायचो. इतका की घरी गेल्या वर मला सुप्रियाच्या जागी तीच दिसायची.

तुम्ही म्हणाल मी तिच्याशी मैत्री वाढवायला पाहिजे होती. लोकांचे बिवाह्बाह्य संबंध काय कमी असतात ? माझ्या डोक्यात असलं काही नव्हतं असं समजू नका. पण तिच्यामुळे मी सुप्रियाची तुलना तिच्याशी करू लागलो. आणि मला सुप्रिया अगदीच काकूबाई आणि नॉन रोमँटिक वाटू लागली. आपण लग्नाला उभे राहिल्यावर आपल्यासमोर साधारण मुलीच का आणतात ? रस्तोरस्ती दिसणाऱ्या सुंदर मुलींचं काय होतं , कोण जाणे. अशा विचारांनी मी विचलीत होऊ लागलो. मी सुप्रियावर विनाकार्ण डाफरायला लागलो. ती घाबरून मला खूष करण्याचा प्रयत्न करू लागली. असो. वासंतीला माझ्याकडे काम करायचं होतं. मी तिला दिवसातून जास्तीत जास्त वेळा कामानिमित्त बोलवीत असे . म्हणजे मला तिला पाहता येईल. असं असून्ही मी तिच्याशी मैत्री साधू शकलो नाही असं वाटतं. एक दिवस सत्येन ने पुन्हा दांडी मारली . एवढ्या कमी दिवसात सत्येंची आणि तिची मैत्री जमल्याचं तिच्याच एका मैत्रिणी कडून मला कळलं. मला केबिनमध्ये बसणं नकोसं वाटायचं. आज ती गुलाबी रंगाचा टॉप आणि जीन घालून आली होती. टॉपपण असा होता की पाहणाऱ्याची नजर अगदी गळ्यातून अलगज आत उतरावी. केस ख्रिश्चन मुलींसारखे मोकळे सोडलेले गोते. हलक्या डाळिंबी रंगाची लिपस्टिक तिने लावली होती. मंद सेंटचा वास दरवळत होता. "शी वॉज लुकिंग मार्व्हलस टुडे". पण मला तसं सांगण्याचं धैर्य झालं नाही. मी तिला कसलतरी "डीक्टेशन " देत होतो.. आणी जेवढं बघता येईल तेवढं बघत होतो.

डिक्टेशन संपलं. मी तिला विचारलं., " वासंती एक विचारू का? "

ती खडबडून जागी झाल्यासारखी वाटली. म्हणाली. " अं ? हो विचारा की. "

मी म्हंटलं. " राग नाही ना येणार ? "

ती मानेनेच नाही म्हणालि. " सत्येन च्या जवळपासच राहतेस का तू ? "

तिला हा प्रश्न अनपेक्षित होता. तिच्या चेहेऱ्यावर संमिश्र प्रतिक्रिया उमटली. आधी नापसंतीच्या आठ्या, मग आश्चर्य आणि शेवटी थोडा तिरस्कार. पण ती भावना दाबून म्हणाली, " नाही. " आणि लगेच केबिनबाहेर पडली .

मला जरा चुकचुक लागली. मी असं डायरेक्ट विचारायला नको होतं. पण लगेच वाटलं तिच्या उत्तरातून तरी सत्येन बद्दलच्या भावना कळतील. तसं काहीच झालं नाही. तिला आवडलं नसावं. आणि मी कोण तिच्या खाजगी बाबतीत नाक खूपसणारा ? असं नापसंती दर्शक उत्तर त्या "नाही" मध्ये असावं. असं मला वाटलं. गंमत म्हणजे प्रश्नही माझेच आणि उत्तरही मीच देत होतो. मी फार निराश झालो.

(क्र म शः )