समर्थांची लेक भाग २७

"एकदा फक्त माझ्याकडे बघून सांगाल का?" अमरने त्याचे संमोहन सुरू केले होते.. " पण त्या तरूणाकडून काहीच हवा तो प्रतिसाद येत नाही म्हटल्याबरोबर त्याने त्याला घरातल्या बाकीच्या व्यक्तींनासुद्धा बोलवायची आज्ञा दिली.. सगळेच त्याला बघून घाबरले होते.. पण अमरने सशक्त संमोहनाचा वापर केला आणि त्यांना प्रश्न विचारायला सुरुवात केली.. पण अपेक्षित उत्तर येईना. त्याची उरलीसुरली आशाही मावळून गेली.. तो तिथून निघणार तेवढ्यात त्याला समोरच्या भिंतीवर असलेला फोटो दिसला.. ज्यामध्ये लव होता. याचा अर्थ शेजाऱ्यांनी सांगितलेले सगळे खरे होते.. मग यांना का नाही आठवत? त्याला महाराज आठवले आणि यामागचा कर्ताकरवता कोण हे कळले.. पण आता काय करावे ते मात्र सुचेना.. घरातल्यांचा अंतिम संस्कार करण्यासाठी तरी कुश घरी येईल या विचाराने तो घरी परतला. पण समोर त्याचा अख्खा वाडा जळत होता.. आजूबाजूची लोकं आग विझवायचा प्रयत्न करत होते. अमरने संतापाने त्या जळक्या वाड्याकडे पाहिले.. समोर मंदिरातली दत्तमूर्ती त्याच्याकडे पाहून स्मितहास्य करत होती..