शीर्षक:- सहवास- प्रवास प्रेमाचा
शीर्षक:- सहवास-प्रवास प्रेमाचा
भाग- १
मंगल अष्टका संपताच सगळ्यांनी वधुवरांच्या डोक्यावर अक्षता टाकल्या. वधुवरांनी एकमेकांच्या गळ्यात वरमाला घातल्या. त्याने तिच्या गळ्यात मंगळसूत्र बांधलं, भांगेत कुंकू भरले. छान थाटामाटात लग्न संपन्न झाले. वधुवरांनी सर्व थोरांचे आशीर्वाद घेतले. दोन्ही घरची मंडळी खूप खूश होती. खास कडून मुलाचे आईवडील. त्यांना मनाजोगती सून मिळाली होती. ती नव वधूवरांची जोडी होती अजिंक्य आणि मृणाल यांची.
सर्व विधी, देवदर्शन, सत्यनारायणाची पुजा यथासांग पार पडल्यानंतर त्यांच्या मधुचंद्राची तयारी सुरू केली होती. पहिल्या रात्रीसाठी त्यांची रूम छान सुगंधी फुलांनी सजवली होती. मृणाल अजून यायची होती म्हणून अजिंक्य रूममध्ये टीव्ही पाहत बसला होता.
ती आली आणि तिने दार लावले. दार लावताना थोडा आवज आल्याने त्याने वळून पाहिले. रिमोटने टिव्ही बंद करत तो तिला म्हणाला,"साॅरी, तू आल्याचे मला कळले नाही."
ती छान सजून आली होती पण त्याला पाठीमोरी उभी होती. एकदम गरकन फिरली तेव्हा तिचा चेहरा रागाने लालबुंद झालेला त्याला दिसला. काय झालं हे न कळल्याने तो पुरता गोंधळून गेला.
तिच्याकडे पाऊल टाकत काही विचारण्यासाठी तो तोंड उघडणार तोच ती त्याला हाताचा पंजा दाखवत थांबवत म्हणाली, "हे पाहा तुम्ही पुढे येऊ नका. मला तुमच्याशी थोडं बोलायचं आहे."
"हुं, बोल." तो हातांची घडी घालत शांत स्वरात तिला म्हणाला.
"आय वान्ट डिव्होर्स. मला हे लग्न मान्य नाही." ती डोळे बंद करून श्वास रोखत एका दमात म्हणाली आणि डोळे उघडून रोखलेला श्वास सोडत त्याच्याकडे पाहू लागली.
त्याला त्याच्या कानावर विश्वास बसला नाही. तो डोळे विस्फारून पाहत म्हणाला," काय म्हणालीस तू? परत एकदा म्हण."
"का? ऐकू आले नाही का एकदा म्हंटलेलं? " ती नाकपुड्या फुगवत साडीचा पदर मुठीत आवळत म्हणाली.
"आले ऐकू; पण पुन्हा एकदा खात्री करून घ्यायची आहे." तो तरीही शांत आवाजात म्हणाला.
"अच्छा, ऐका मग. मला डिव्होर्स हवा आहे. माझ्या इच्छेविरूद्ध हे लग्न झालेलं आहे. माझ्या बाबांनी दबाब टाकल्याने मला जबदस्तीने लग्न करायला लागलं. आता आला ना ऐकू की अजून एकदा सांगू." मृणाल आताही रागात म्हणाली.
"अच्छा, कारण कळू शकेल का? " अजिंक्य तिच्याकडे पाहत तिथल्या खुर्चीवर बसत म्हणाला.
"का बरं? कारण जाणून घेऊन काय करणार आहात तुम्ही?" तीही बेडच्या एका कोपऱ्यावर बसत म्हणाली.
"कारण मलाही हे लग्न करायचे नव्हते." तो मंद हसत म्हणाला.
"हो का. मग का केलंत लग्न? आधी होकार का कळवलात तुम्ही?" ती कपाळावर आट्या पाडत म्हणाली.
"माझ्या आईवडिलांच्या आनंदासाठी. त्यांनी सांगितलं मुलगी चांगली आहे मग न पाहताच मी होकार दिला होता. माझं त्यांच्यावर व त्यांच माझ्यावर खूप प्रेम आहे. कोणत्याही परिस्थितीमध्ये मी त्यांना दु:खी करू शकत नाही." तो खुर्चीवरून उठून बंद खिडकी उघडत म्हणाला.
"लकी आहात तुम्ही. तुमचे आईवडील खूप चांगले आहेत. माझ्या बाबांसारखे नाहीत ते." तीही उठून त्या खिडकीजवळ येत म्हणाली.
"का काय झालं? असे का म्हणतेस? सर्वांचे आईवडील असेच असतात प्रेमळ." तो एक कटाक्ष तिच्याकडे टाकून नंतर खिडकीतून दिसणाऱ्या आकाशाकडे पाहत म्हणाला.
"मला आई नाही. माझे बाबाच सर्व बघत होते. त्यांना कधीच माझं मन कळलं नाही. कधी मन जाणून घेण्याचा प्रयत्नही केला नाही. काय अपेक्षा केली होती मी ? माझ्या आवडीचं पुढील शिक्षण परदेशात घ्यायचे आणि माझ्या.." ती बोलता बोलता मध्येच थांबली.
"आणि तुझ्या काय? बोल पुढे." तो म्हणाला.
"हे पाहा अजिंक्य, मी नव्या युगाची स्पष्ट बोलणारी तरूणी आहे. मला तुम्हाला कोणत्याच अंधारात ठेवायचे नाही." ती भरभर बोलत होती.
"हुं. कळलं ते. खरं तर अशी स्पष्ट बोलणारी माणसेच मला आवडतात. मला तर तुझ्या धाडसाचे कौतुक वाटते. पहिल्याच रात्री डिव्होर्स मागणारी तू पहिलीच नवरी असशील. असो, कोणत्या अंधाराबद्दल बोलत होतीस तू? " तो तिचे निरिक्षण करत म्हणाला.
"माझं एका मुलावर प्रेम होतं, आहे आणि राहिलं. त्याचं नाव आयुष आहे. त्याच्याशीच लग्न करण्याचे मी स्वप्न पाहिले होते. पण माझ्या बाबांना ते मंजूर नव्हते. त्यांनी माझ्यासाठी तुमची निवड केली. माझ्या मनाचा जराही विचार न करता जबरदस्ती लग्न लावून मोकळे झाले." मृणाल खिडकीबाहेर पाहतच म्हणाली. तिच्या मनात तिच्या बाबांबद्दल राग दिसून येत होता.
"मग तू त्यांना तसं सांगायचं होतंस ना. का लग्नाला तयार झालीस? " तो कपाळावर आट्या पाडत म्हणाला.
"सांगितले होते मी सगळं पण माहिती नाही का त्यांना आयुष अजिबात पसंद नव्हता. आईची शपथ घातल्याने मला नाईलाजाने लग्न करावं लागलं." ती सुस्कारा टाकत म्हणाली.
"हे बघ, मृणाल, आता काही दिवस आपल्याला माझ्या आईवडिलांसाठी नवराबायको असल्याचे नाटक करावे लागेल. शहरात गेल्यावर पाहू काय करायचे ते. रात्र खूप झाली आता झोप. बाकी उद्या बोलू. गुड नाईट." अजिंक्य शांतपणे तिला म्हणाला.
"अहो, पण मला .." ती पुढे काही बोलणार तोच तो म्हणाला," म्हणालो ना, मला दोन दिवसांनी ऑफिस जाॅईन करावे लागेल. तिकडे म्हणजे पुण्याला गेल्यावर पाहू. तू झोप बेडवर, मी सोफ्यावर झोपतो." तो बेडवरील उशी घेऊन सोफ्याकडे बोट करून म्हणाला व तिथे जाऊन पहुडला.
ती बेडवर बसून मनात विचार करू लागली,'काय माणूस आहे हा, मी पहिल्याच रात्री डिव्होर्स मागितला तरी इतका शांत कसा? काय करणार पुण्याला जाऊन? जाऊ दे बघू पुढच्या पुढे.'
"लाईट बंद करशील का प्लीज? मला उजेडात झोप येत नाही." तो डोळ्यांवर आडवा हात ठेवत म्हणाला.
त्याला गुड नाईट बोलून तिने लाईट बंद केले व झोपी गेली. बराच वेळ तिला झोप आलीच नाही. नंतर उशीराने तिचा डोळा लागला.
क्रमशः-
काय होईल पुण्यात गेल्यावर? काय असेल अजिंक्यचा निर्णय?
©️ जयश्री शिंदे
सदर कथा पूर्णतः काल्पनिक आहे. जीवीत अथवा मृत व्यक्तीशी काहीही संबंध नाही. तसे आढळून आल्यास तो निव्वळ योगायोग समजावा.
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा