सहवास-प्रवास प्रेमाचा (भाग-२)

दोघे तेथून निघाले, तिला गेटबाहेर थांबायला सांगून तो पार्किंग एरियामधून त्याची बाईक आणायला गेला. बाईक घेऊन तो बाहेर आला पण ती त्याला कुठेच दिसली नाही. तिला फोन लावला तिचा फोनही नाॅट रिचेबल सांगत होता. त्याने इकडे तिकडे विचारपूस केली कोणीही तिला पाहिले नव्हते. तो पुरता घाबरला. नंतर तो सावरला, ती घरी गेली असेल असा विचार करून बाईक वेगाने चालवत घरी आला. घरी येऊन पाहतो तर ती तिथेही नव्हती. आता त्याला टेन्शन आलं. थोडावेळ थांबून पुन्हा  त्याने फोन लावला. आताही फोन लागला नाही. ती या शहरात नवीन आहे. काही झालं तर नसेल ना? अनेक विचारांनी त्याच्या मनात थैमान घालायला सुरूवात केली. बराच वेळ उलटून गेला तेव्हा शेवटी विचारून करून लग्नाच्या अल्बममधला फोटो काढून घेतला व थेट पोलिस स्टेशन गाठलं. ती हरवल्याची तक्रार नोंदवून तो घरी आला. दार बंद करून मटकन सोफ्यावर मागे डोके टेकवून डोळे बंद करून बसला. तेवढ्यात त्याला मुसमुसण्याचा आवाज आला. तेव्हा गडबडून उठला, आवाजाच्या दिशेने गेला तर ती बेडरूममध्ये एका कोपऱ्यात दोन्ही गुडघ्यात तोंड ठेवून रडत असताना त्याला दिसली. तिला पाहून त्याच्या जीवात जीव आला. पण तिने असे काही न सांगता जाणे त्याला न पटल्याने तो चिडला.