रंग बदलत्या नात्यांचे भाग १० अंतिम

   "हो, हे खरं आहे. म्हणूनच त्यावेळी मानसिक रित्या तिला आधाराची जास्त गरज होती. एक माणूस म्हणून तरी मी तिला आधार दिला. शेवटी तिने आपल्या बाळा मुळे तिचं गर्भाशय कायमचं गमावलं होत. तू मला सोडुन जात होतीस अन् त्याचं रागाच्या भरात मी तुला वाट्टेल ते बोलले. खरचं सॉरी ग त्यासाठी. पण मला माहित होत तू परत येशील, माझं प्रेम तुला परत आणेल. पण तुझ्या अक्सीडेंटची खबर ऐकून मी सैरभैर झालो... खरचं मी वेडा झालो होतो. तुला खूप शोधल पण तू नाही मिळाली. आणि या वेड्या मनाला भीती लागली की तुला काही झाली असेल तर... पण आज.. आज माझी मधू माझ्यासमोर उभी आहे. आणि आता मी तुला माझ्यापासून कधीच दूर होऊ देणार नाही." शंतनु अक्षरशः गुढग्यावर बसून रडत होता. माधवी ने त्याला गच्च मीठी मारली. अन् तिही आज मनसोक्त रडू लागली.