रक्तपिंडाचा श्राप अंतिम भाग

क्षणभर त्याने त्या बाळाला हवेत उंच फेकले—इतके उंच की सगळ्यांच्या काळजाचा ठोका चुकला आणि त्यानंतर त्याचे विकृत कौशल्य दाखवत, ते बाळ हवेतून पडत असतानाच एका हाताने पुन्हा पकडले . जणू हा एक खेळच आहे असे समजून , त्याच्या आसुरी विरंगुळ्याचा भाग म्हणून त्याचा तो विकृत आनंद घेत होता. युद्धभूमीवर उभे असलेले शत्रू आणि मित्र दोघेही स्तब्ध होऊन हे दृश्य पाहू लागले . पण काहीजण—सहस्त्रपाणीचे पथभ्रष्ट सैनिक‌ या क्रौर्याचा आनंद घेत होते. त्यांच्या चेहऱ्यावर नुसते हसू उमटत होते … ते भस्म होत चाललेल्या माणुसकीवर नाचत होते. सहस्त्रपाणीचा हा खेळ आता फक्त विजयाचा नव्हे, तर संपूर्ण जगण्यावर मात करण्याचा बनलेला होता.