प्रीतीसारंग-भाग-६ (अंतिम)

"हो, तो काॅलेजच्या शेवटच्या वर्षात होता तेव्हा त्याचा अॅक्सिडेंट झाला होता. त्याच्या डोक्याला जबर दुखापत झाली होती. तो बऱ्याच गोष्टी विसरला होता. आम्हाला आणि स्वतःलाही तो विसरला. तेव्हा डाॅक्टर म्हणाले होते की हळूहळू त्याच्यात सुधारणा होईलच. त्याला आठवण करून देण्याचा प्रयत्न करू नका कारण ताण पडला की त्याचा मेंदूवर आघात होईल आणि त्याच्या जीवाला धोका होईल. म्हणून आम्हीही त्याला काहीच आठवण करून देत नव्हतो. त्याची डोक्याची जखम बरी झाली : पण तरी त्याच्या कल्पनेच्या दुनियेमध्ये तो वावरतोय. त्याची प्रीतीसारंग ही कथा खूप गाजली होती. त्यातील पात्र तो स्वतः जगत लिहिला होता. तो त्यात इतका रमून गेला होता की तो स्वतःला सारंग समजू लागला होता. त्याने ही कथा अॅक्सिडेंट पूर्वी लिहिली होती. तीच तेवढी त्याच्या आठवणीत आहे. त्याने ही कथा ऐकवली होती मला एकदा जेव्हा सारंग व प्रीती या दोघांमध्ये भांडण होते व ती त्याला सोडून निघून जाते. तो तिच्यामागे जातो. अशी ती कथा होती. त्याचे पुढचे पर्व तो लिहिणार होता पण नेमकं तेव्हाच त्याचा अॅक्सिडेंट झाला. त्याच्या मेंदूमधून सगळे पुसले गेले पण ती कथा मात्र पुसली गेली नाही. रोज रात्री झाली की तो स्वतःला सारंग समजून प्रीतीला शोधण्यासाठी घराबाहेर पडण्याचा प्रयत्न करतो. आम्ही कसे बसे त्याची समजूत घालून त्याला झोपेची गोळी देऊन शांत करत होतो. या आजारावर इलाज करणारे इथे एक चांगले डाॅक्टर हे कळल्यावर आम्ही इकडे आलो. नेमकं इथे येईपर्यंत रात्री झाली आणि पाणी आणण्यासाठी मी हिला व त्याला सांगून गेलो. येऊन पाहतो तर तो हिचा हात सोडून निघून गेला होता. नशीब तो तुला सापडला." संजय सुस्कारा टाकत म्हणाले.