शीर्षक:- प्रीतीसारंग
विषय:- मनाचे खेळ
भाग-४
"इन्स्पेक्टर साहेब, हे कोण आहेत मला माहिती नाही. माझी तक्रार आधी नोंदवून घ्या, माझी बायको प्रीती हरवली आहे." तो इन्स्पेक्टरला म्हणाला.
ते जोडपे हताशपणे त्याच्याकडे पाहू लागले.
आता पुढे:-
"हो, घेतो लिहून. त्यांचा एखादा फोटो असेल तर द्या." इन्स्पेक्टर त्याच्याकडे पाहत म्हणाले.
"फोटो तर नाही माझ्याकडे. माझ्या घराचा पत्ता मी विसरलो आहे. जिथे माझा मोबाईल मी गडबडीत तिच्यामागे जाताना घरात राहून गेले. माझे डोके आह ऽऽ खूपच दुखू लागले आता." तो डोक्याला हात लावत वेदनेने कळवळून म्हणाला.
बोलता बोलता पुन्हा त्याला भोवळ आली तो खाली पडणार तोच तेथील हवालदार व कृतिकाने त्याला सावरत खुर्चीवर बसवले. खुर्चीवर बसताच त्याने मान टाकली. घाबरून ते वृद्ध जोडपे आपल्या जागेवरून उठून त्याच्याजवळ आले.
"काय झाले, शिव? ये बाळा उठ ना." ती वृद्ध बाई सुमन त्याला गालावर थोपटत कातर आवाजात म्हणाली.
वृद्ध संजयही त्याची अवस्था पाहून अस्वस्थ झाले.
ते पाहून कृतिका त्यांना म्हणाली,"काका-काकू, घाबरू नका. त्याला चक्कर आल्याने तो ग्लानीत आहे. आपण हाॅस्पिटलमध्ये घेऊन जाऊ. मी आहे ना काळजी करू नका. इन्स्पेक्टर प्लीज हेल्प मी." कृतिका आधी सुमन व संजय यांना धीर देत म्हणाली व नंतर इन्स्पेक्टरकडे पाहत त्याला मदत मागितली.
तिच्या घरातून बाहेर पडायच्या आधीच तिने कारची चावी घेताना सदाला सारंग उर्फ शिवबद्दल माहिती काढायला सांगितली होती. गरज पडल्यास पोलीस स्टेशनलाही कळवायला सांगितले होते. त्याचा फोटो काढून तो सापडलेला व्यक्ती अशी सदाने पेपरमध्ये बातमी छापली होती. तो फोटो पाहून त्याचे आईवडील सुमन व संजय त्याची ओळख पटवण्यासाठी पोलीस स्टेशनला आले होते. हीच बातमी सांगायला सदाने तिला फोन केला होता.
तिला वाटत होतं की तो सारंग नसून तिचा मित्र शिव आहे. पण तो नक्की तोच आहे की त्याच्यासारखा दिसणारा दुसरा कोणी आहे? हे जाणून घेण्यासाठी तिने सदाला सांगितले होते. त्याने त्याचे काम चोखपणे पार पाडले होते. तरीही काही प्रश्न होते ज्याची उत्तरे तिला शोधायची होती.
इन्स्पेक्टर व हवालदाराच्या मदतीने तिने शिवला कारमध्ये बसवले व सोबत सुमन व संजय यांनाही घेऊन ती तेथून जवळच्या हाॅस्पिटलमध्ये आली. त्याला हाॅस्पिटलमध्ये दाखल करण्यात आले. डाॅ. कामत यांनी त्याला तपासून इंजेक्शन दिले व थोड्यावेळाने तो शुद्धीवर येईल असे सांगितले.
"डाॅ. अंकल, खरं तर मी याला माझ्याच क्लिनिलध्ये घेऊन जाणार होते; पण त्याला तात्काळ उपचाराची गरज होती म्हणून मी त्याला इथे आणले. पुढील उपचारासाठी मी माझ्या क्लिनीकला घेऊन गेले तर चालेल ना." कृतिकाने डाॅ. कामत याना विचारले.
"व्ह्याॅय नाॅट, कृतिका. तू स्वतःही एक उत्तम मानसोपचार तज्ञ आहेस. तू घेऊन जाऊ शकतेस." डाॅ. कामत तिच्या डोक्यावर मायेने थोपटत हसत म्हणाले.
"थँक्यू डाॅ. अंकल." ती त्यांचे आभार व्यक्त करत म्हणाली.
" यू मोस्ट वेलकम, कृतिका. काही मदत लागली तर नक्की सांग मला." डाॅ. कामत तिला म्हणाले.
कृतिका एक चांगली मानसोपचार तज्ञ होती. तिचे स्वतः चे क्लिनीन तिच्या बंगल्याजवळच होते.
डाॅ. कामत यांना भेटून आल्यावर ती संजय व सुमन यांच्याजवळ आली.
त्यांच्या चेहऱ्यावर त्याच्याबद्दल असलेली काळजी साफ दिसत होती. म्हणून ती त्यांना म्हणाली, "काळजी करू नका, तो लवकरच ठीक होईल. तुम्हीही थोडा आराम करा. नंतर मला त्याच्याबद्दल सांगा. आता तुम्ही सांगण्याच्या स्थितीत नाहीत असे मला वाटते. इथून जवळच माझे घर आहे. माझा केअरटेकर सदा येईल थोड्यात तुम्हाला न्यायला, तुम्ही त्याच्यासोबत घरी जाऊन आराम करा. शिव शुद्धीवर आल्यावर मी त्याला घेऊन येते. मग बोलू आपण."
"नाही बेटा, याला या अवस्थेत सोडून आमचा पाय निघणार नाही गं, थांबतो आम्ही. तो शुद्धीवर आला की जाऊ आपण सगळे सोबत." सुमन त्याच्याकडे एकटक पाहत म्हणाली.
"काकू, तो ठीक आहे. तुमचीही खूप दगदग झाली आहे. तुम्हाला सध्या आरामाची गरज आहे. ऐका माझं, सदासोबत जा तुम्ही माझ्या घरी." ती तिचा हात हातात घेत आश्वासक आवाजात म्हणाली.
तिच्या आवाजातील आश्वसकता तिच्या डोळ्यांतही त्यांना दिसली. मग जास्त आढेवेढे न घेता ते दोघे सदा आल्यावर त्याच्यासोबत निघून गेले.
ते दोघे जाताच ती त्याच्याजवळ येऊन बसली. त्याला पाहत तिला भूतकाळातील त्या दोघांची भेट आठवली.
काही वर्षांपूर्वी जेव्हा दोघांचे शिक्षण चालू होते. त्या दोघांचे काॅलेज जवळ जवळ होते. ती वैद्यकीय शाखेत तर तो कला शाखेत शिकत होता.
एकदा त्याच्या काॅलेज कॅन्टीनमध्ये ती तिच्या एका मैत्रिणीला भेटायला गेली होती तेव्हा तो पाठमोरा उभा राहून शायरी ऐकवत होता.
मेरे दिल को हो गयी
उसकी आने की आहट
वो अजनबी बन गयी
मेरा सपना और चाहत
उसकी आने की आहट
वो अजनबी बन गयी
मेरा सपना और चाहत
या शायरीने ती एकदम मंत्रमुग्ध झाली. तो पुढे काही बोलणार तोच तिची मैत्रीण आभाने तिला आवाज दिला. त्याने मागे वळून पाहिले तर ती पाहतच राहिली.
क्रमशः
काय होता शिव आणि कृतिकाचा भूतकाळ? ते दोघे एकमेकांना ओळखतात का? ओळखत असेल तर शिवला का काही आठवत नाही? काय झालं होतं त्याच्यासोबत? प्रीती कुठे आहे? जाणून घेण्यासाठी वाचत राहा..
©️ जयश्री शिंदे
अष्टपैलू लेखक स्पर्धा-२०२५
प्रस्तुत कथा पूर्णतः काल्पनिक आहे. यातील पात्रांचा जीवीत अथवा मृत व्यक्तीशी काहीही संबंध नाही. तसे आढळून आल्यास तो निव्वळ योगायोग समजावा.
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा