शीर्षक:- प्रीतीसारंग
विषय:- मनाचे खेळ
भाग:- ३
त्याने सांगितलेल्या ठिकाणी ते दोघे तिथे गेले. तो कारमधून पटकन उतरला व लगबगीने बंगल्यात गेला. तीही त्याच्यामागे आत गेली. तिथे गेल्यावर तिला जे कळले त्याने ती गोंधळून गेली.
आता पुढे:-
तो बंगल्यात आल्यावर तेथील जिन्यावरून वर जात होता तोच एक जोडपे तिथे आले.
"ओ कोण तुम्ही? असे काय न विचारता वर जात आहात?" त्या जोडप्यातील मिसेस कुलकर्णी म्हणाल्या.
"प्रीती, प्रीतीला आली का ते पाहतो?" सारंग जिना चढता चढता मध्येच थांबत म्हणाला.
"कोण प्रीती? " मिस्टर कुलकर्णी डोळ्यांवरील चश्मा ठीक करत डोळे मिचकावत नाक गोळा करत म्हणाले.
"कोण प्रीती म्हणून विचारता? माझी बायको आणि तुमची मुलगी प्रीती?" असे म्हणत सारंग जिना चढून वरच्या रूममध्ये "प्रीतीऽऽ प्रीती" असा आवाज देत तिला सगळीकडे शोधू लागला.
त्याच्या मागोमाग कृतिका व कुलकर्णी दापंत्यही वरती आले.
"मिस्टर सारंग तुमचा काही तरी गैरसमज होतोय. आम्हाला मुलगी आहे ; पण तिचे नाव प्रीती नाही. तिच नाव प्रेरणा असू तिच लग्नच झालं नाही. सध्या ती परदेशात शिकत आहे. कधीतरी तिला सुट्टी असली की ती इथे येते." मिसेस कुलकर्णी त्याला म्हणाल्या.
"असं कसं शक्य आहे? मी स्वतः इथे तिला सोडून गेलो होतो मागच्या वेळी." तोही बुचकळ्यात पडत म्हणाला.
"बहुतेक तुम्ही पत्ता विसरला असाल. बंगल्यास नाव सेम असेल. तो कदाचित प्रीतीच्या टेन्शनने तुमच्या डोक्यात वेगळं विचार असेल. म्हणून चुकून इथे मला घेऊन आलात." कृतिका त्याच्या जवळ जात त्याला म्हणाली.
"हो, तसचं झालं असेल. माफ करा मिस्टर आणि मिसेस कुलकर्णी, ते टेन्शनमध्ये आहे मी सध्या. बंगल्याचं नाव सेम असल्याने मी माझाच बंगला समजलो." सारंग त्यांच्यासमोर हात जोडत म्हणाला.
"हरकत नाही, मिस्टर सारंग. होतं असं टेन्शनने. काळजी करू नका, तुमची प्रीती तुम्हाला लवकरच नक्कीच भेटेल." मिस्टर कुलकर्णी त्यांच्या खांद्याला थोपटत म्हणाले.
"हो, थँक्स." असे म्हणत तो विचार करत बंगल्याबाहेर आला. त्याच्या मागे कृतिकाही आली. तिने कारमध्ये बसण्याचा इशारा केला तसा तो कारमध्ये बसला.
"मॅडम, मला खरचं हो माझ्या घराचा पत्ता आठवतच नाही. माझं डोकं खूप जड झालंय. त्यात ही प्रीती कुठे असेल काय माहिती? मला तिची काळजी वाटते हो. सापडेल ना ती? " तो त्याचे डोके दोन्ही हाताने घट्ट पकडत म्हणाला.
"रिलॅक्स सारंग, आपण डाॅक्टरकडे जाऊ या का? तुम्हाला बरे वाटल्यावर परत आपण प्रीतीचा शोध घेऊ या. तोपर्यंत पोलिस स्टेशनमध्ये एक फिर्याद नोंदवून येऊ." कृतिका त्याला धीर देत म्हणाली.
"हो, चालेल. आधी पोलीस स्टेशनला जाऊ या. मग डाॅक्टरकडे जाऊ." तो तिच्या बोलण्याला दुजोरा देत म्हणाला.
तिने पोलीस स्टेशनच्या दिशेने कार वळवली. तेव्हा तिचा मोबाईल वाजला. सदाने तिला काॅल केला होता. तिने कार एका बाजूला घेत फोन उचलला.
"हॅलो, बोल सदा. काय झालं?" ती त्याला म्हणाली.
"मॅम, पोलीस स्टेशनमधून फोन आला होता. त्यांनी तुम्हाला बोलावलंय. तुम्ही सांगितले तसे मी केले. त्याचा परिणाम झाला म्हणायचा." सदा हसत म्हणाला.
"गुड जाॅब, सदा. आम्ही तिकडेच चाललोय." असे म्हणत तिने फोन ठेवला.
"काय झालं मॅडम? कोणाचा फोन होता? काही प्राॅब्लेम आहे का?" तो तिच्याकडे पाहत म्हणाला.
"सदाचा फोन होता. काही प्राॅब्लेम नाही. उलट प्राॅब्लेम साॅल्व्ह होईल असे वाटते." ती हसत त्याला म्हणाली.
"हा का, छान की." तोही किंचित हसत म्हणाला.
दोघेही पोलीस स्टेशनला पोहोचले तर एक वृद्ध जोडपे पोलीस स्टेशनमधील बाकड्यावर त्यांना बसलेले दिसले. सारंगला पाहून त्यातली बाई पुढे सरसावली व त्याच्या तोंडावरून, डोक्यावरून हात फिरवत त्याला म्हणाली, "शिव, बेटा कुठे होतास तू? किती काळजी वाटत होती आम्हाला तुझी !" ते बोलताना तिच्या डोळ्यांत पाणी साचून कंठही दाटून आला.
त्या बाईच्या मागे वद्ध पुरूषही पुढे येत त्याच्या डोक्यावरून हात फिरवत म्हणाला,"चल बाळा, आपण घरी जाऊ या. असे कोणी जातं का घर सोडून? हा.."
"तुम्ही कोण? मी शिव नाही सारंग आहे. माझी बायको प्रीती तुम्हाला भेटली तर सांगा हं." सारंग त्यांचा डोक्यावरचा हात खाली करत म्हणाला.
"अरे असे का बोलतोस? तू आमचा शिव आहे. प्रीती कुठे आहे माहिती नाही." तो वृद्ध गोंधळून त्याला म्हणाला.
"इन्स्पेक्टर साहेब, हे कोण आहेत मला माहिती नाही. माझी तक्रार आधी नोंदवून घ्या, माझी बायको प्रीती हरवली आहे." तो इन्स्पेक्टरला म्हणाला.
ते जोडपे हताशपणे त्याच्याकडे पाहू लागले.
क्रमशः
तो नक्की कोण आहे सारंग की शिव? ते वृद्ध जोडपे कोण?
©️ जयश्री शिंदे
अष्टपैलू लेखक स्पर्धा-२०२५
प्रस्तुत कथा पूर्णतः काल्पनिक आहे. यातील पात्रांची जीवित अथवा मृत व्यक्तीशी काहीही संबंध नाही. तसे आढळून आल्यास तो निव्वळ योगायोग समजावा.
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा