प्रीती.. पर्व दुसरे! भाग -४९

खोलीभर सगळीकडे सोनियाच्या चित्रांचे पोस्टर्स होते. पंचवीस वर्षापूर्वीची सोनिया चित्ररुपात तिच्या समोर होती. लांबसडक केसांची, कुठे गालावर अवखळ बट आलेली, कुठे ओठावर गोड हसू उमटलेली! त्या विविधांगी छटांनी ती खोली सजली होती. तिच्या माईला ती पहिल्यांदाच तारुण्यातील अशा अवखळ रूपात भेटत होती. प्रत्येक चित्रात एक जिवंतपणा होता. सोनिया नव्हतीच सोबत पण हृदयाच्या गाभाऱ्यात दडलेल्या तिच्या प्रत्येक छटा मोहनने अगदी जशाच्या तशा रंगवल्या होत्या.
हे सगळं बघताना तिचे डोळे आपसूकच भरून येत होते. सोनियाचा विश्वास होता की तिचा मोहन नक्की परतेल, तो तिच्याशी प्रतरणा करणार नाही. खरंच मोहनने कुठे केली होती प्रतारणा? शालिनीने म्हटल्याप्रमाणे त्याच्या हृदयात तर केवळ सोनियाच होती. ही खोली त्याचीच तर साक्ष देत होती.