मागील भागात.
“बघितलं का तुमची भाची कशी चुरचुरू बोलत आहे.” छोटी काकू तिच्या नवऱ्याकडे बघून बोलली.
“त्यांना कधी बोलायची संधी दिलीस का?” अश्विनी तिरकस हसत बोलली. “बायकोपुढे बैल झाला आहे त्यांचा.”
“अश्विनी.” काका रागात ओरडले.
“शपथ घेऊन बोला हे खोट आहे ते.” अश्विनी त्यांच्या डोळ्यात रोखून बघत बोलली. “काकुच्या भावाने तुमच्यासमोर एकदा मला नको तिथे स्पर्श केला होता. तरी तुम्हाला काकुसमोर बोलता आलं नव्हतं. याला काय बोलणार?”
“काय चालू आहे ते मला कळेल का?” अश्विनीची आई जरा मोठ्याने बोलल्या.
तोपर्यंत काकूंच्या मोबाईलवर एक फोन आला. पहिले तर त्यांनी तो रागात कट केला. पण पुन्हा पुन्हा तो आल्याने त्यांनी तो उचलला.
त्याच्यावरच बोलण ऐकून त्यांचा चेहरा पांढराफटक पडला. तश्या त्या लगबगीने अश्विनीची माफी मागू लागल्या.
आता पूढे.
काकूचा हा लागलीच बदललेला रंग बघून अश्विनी आणि तिची आई त्यांना गोंधळून बघू लागल्या. तर तिकडे कांताच्या चेहऱ्यावर हलकीशी आनंदाची रेष उमटली.
अश्विनीची माफी मागून त्या लागलीच काकांना सोबत घेत तिच्या घरातून बाहेर पडल्या. हे सगळं बघून काकाही गोंधळून गेले होते.
“काय झाल गं?” काका काकूला गोंधळून विचारू लागले.
“कोणाकोणाला जाऊन भेटली आहे ही अवदसा काय माहित?” छोटी काकू तोंड वाकड करून बोलली. “तिची माफी नाही मागितली तर म्हणे खोटी कागदपत्रे दाखवून जी बचत गटाची सरकारी योजना पदरात पाडून घेतली आहे ती सरळ बाहेर काढेल.”
“काय?” काकांनाही जरा धक्काच बसला. “पण ते बाहेर तर कोणालाही माहिती नव्हत ना.”
“तेच ना,” काकू टेन्शनमध्ये येत बोलल्या. “आधीच तर अर्धे पैसेही खर्च केले आहेत. आता जर हे बाहेर पडलं तर तीन चार लाख कुठून आणून द्यायचे? त्यापेक्षा माफी मागितलेली काय वाईट?”
मग दोघांनीही एक दीर्घ श्वास घेतला आणि त्यांच्या घराकडे म्हणजेच गावी निघून गेले.
इकडे घरात अश्विनीच्या आईने अश्विनीला आता जे काही घडलं त्याच कारण विचारयला घेतलं. आजचा पूर्ण दिवस छान गेला होता. पण शेवटी शेवटी त्याला गालबोट लागलचं होत.
“त.. ते.. ते तिचा भाऊ आला होता.” अश्विनी दीर्घ श्वास घेत बोलली. “आमच्या कंपनीचा एक क्लाएन्ट होता. मला बघून त्याने मला त्रास द्यायचा प्रयत्न केला. पण आमच्या सिक्युरिटीने त्याला चांगलाच धडा शिकवला. त्याचाच राग काढायला ती इथे आली होती. तिचं बंधू प्रेम माहिती आहे ना?”
तेव्हा कुठे तिच्या आईचा जीव शांत झाला. तर दुसरीकडे कांता तिचा तो मोबाईल घेऊन किचनला लागून असणाऱ्या बाल्कनीमध्ये उभी राहून हलक्या आवाजात बोलत होती.
“गेली ती हडळ.” कांता तोंड वाकड करत बोलली.
“ओके, थँक्स.” नीरज उसासा टाकत बोलला.
काल जशी ती घटना घडली तस नीरजने कांताचीही माहिती मागवून घेतली. तिचा नंबर काढून घेतला आणि तिच्या घरी जे काही घडेल त्याची माहिती नीरजपर्यंत पोहोचवायला सांगितलं.
पहिले तर कांता चांगलीच चिडली होती. कारण अशी गद्दारी कारण तिच्या तत्वात बसत नव्हतं. त्या दोघींनी तिला कामावली न समजता अगदी घरच्या माणसासारखा जीव लावला होता. मग त्या घरातली माहिती ती अस दुसऱ्याला तरी कशी देणार होती?
मग नीरजने नाईलाजाने तिला खरं काय ते सांगून दाखवलं. अश्विनीच्या आयुष्यात असा कोणी चांगला मुलगा येणार आहे ते बघितल्यावर मात्र ती नीरजला मदत करायला तयार झाली होती.
जस अश्विनीच्या काकूच बोलण कांताच्या कानावर पडल. तस तिने लगेच एका बाजूला जात काकू आल्याची माहिती नीरजला दिली. तिकडे नीरजला अश्विनीच्या ह्या सगळ्यां घरच्यांची सगळीच माहिती होती.
मग काय? त्याने लगेच त्याच्या वकिलामार्फत अश्विनीच्या काकूला फोन लावला आणि त्यांनी खोटी माहिती देऊन बचत गटाचे काढलेले पैसे याची आठवण करून दिली.
“अहो असं काय बोलत आहात.” कांता जरा भावूक झाली. “पण तुम्ही तिला सोडणार तर नाही ना?”
“अहो असं काय बोलत आहात.” कांता जरा भावूक झाली. “पण तुम्ही तिला सोडणार तर नाही ना?”
“आज्जीबात नाही.” नीरज हलकेच हसत बोलला. “फक्त तिला लग्नासाठी तयार करा.”
“ते सोडून बोला.” कांता लगेच घाबरून बोलली. “या बाबतीत ती तिच्या आईच ऐकत नाही. तर मी कुठे?”
“अच्छा ती आईच ऐकत नसेल,” नीरजच्या डोक्यात काहीतरी वेगळच चालू झाल. “पण आईसाठी तर ऐकेल ना.”
“अँ?” कांता जरा गोंधळली आणि बोलली. “ह.. हो.”
“बस, झाल की मग.” नीरजने खुश होत फोन ठेवून दिला. “आता अजून एक माझ काम कर.”
एवढ बोलून कांताला बोलण्याची संधीही न देता त्याने त्याच काम सांगून मोकळा झाला आणि फोन ठेवूनही दिला.
तर तिकडे कांता अजूनही ठेवून दिलेल्या तिच्या मोबाईलकडे गोंधळून बघत राहिली. ‘ह्याच्यामुळे मी एकदा तरी अश्विनीचा ओरडा खाईल.’ कांता मनातच सुस्कारा टाकत बोलली.
“काय गं मावशी?” अश्विनी किचनमध्ये येत बोलली. “अशी का उभी आहेस?”
तिला अस मोबाईलमध्ये बघत राहिलेलं बघून अश्विनी तिच्याकडे विचित्र नजरेने बघायला लागली.
अचानक आलेल्या आवाजाने कांता मावशी तर पहिले दचकल्याच. पण लगेच स्वतःला सावरत बोलू लागल्या. “नवरा ओ, त्यादिवशी रागारागात बोलला की मला तुझी गरज नाही. मी राहील माझा माझा. तू जा तुझ्या मालकिणीच्या घरी आणि आता विचारत आहे की कधी येणार?” कांता हलकेच हसत बोलल्या.
तशी अश्विनी विचारात पडली. “ते एवढं भांडतात तरी तू त्यांच्यासोबत राहतेस?”
“भांडण कसल?” कांता मंद स्मित करत बोलल्या. “संसार म्हटला की भांड्याला भांड लागणारच. ते अस असत. तुझं माझ जमेना आणि तुझ्यावाचून करमेना.”
“आधीच बोलली असतीस तर तुला इथे मुक्कामाला बोलावलच नसत.” अश्विनी काळजीने बोलली.
“तस नाही.” कांता “त्याचा विश्वास आहे म्हणून तर मी आली. तशी खूप काळजी घेतो. आता तोही कामावर वैतागतो ना. मग घरी आला की माझ्यावर ओरडून मोकळा होतो आणि दुसऱ्या दिवशी काहीतरी गोड आणून सॉरी पण बोलतो. असही त्याच त्रास देण मलाही खूप आवडत. कारण नंतर त्याच्याकडून मनवूनही घेता येत ना.” शेवटी शेवटी त्या लाजतच बोलल्या.
तशी अश्विनी विचारात पडली. तिला आता नीरज आठवला जो तिला सतत त्रास देत होता. एवढचं काय? तर त्यांची कॉलेजपासून ओळख होती. तरीही त्याने तिच्याशी जबरदस्ती मैत्री केली होती आणि ते करायला अश्विनीनेच तर त्याला भाग पाडलं होत. त्याचा विचार करता करता कधी तिच्या चेहऱ्यावर हलकस हसू उमटलं हे तिलाही समजलं नव्हत.
कांता मावशी तिचा चेहरा निरखून बघत होती. तिच्या चेहऱ्यावरच ते हलकस हसू तिच्या नजरेतून सुटल नाही. तसा कांता मावशीलाही मनातून आनंद झाला.
“चला जेवणाकडे बघुयात.” कांता मावशीने अश्विनीला तिच्या विचारातून बाहेर आणल. तशी ती तिच्या विचारातून बाहेर आली आणि दोघी जणी कामाला लागल्या.
हॉलमध्ये अश्विनीची आई बसून होती. परत एकदा अश्विनीवर आलेलं संकट परतलेल होत. आता ते कस परतलं? ते तर त्यांना समजलं नव्हतं. पण त्यासाठी त्यांनी मनातच देवाचे आभार मानून घेतले आणि जे कोणी ह्या पाठी असेल त्यांच्यासाठीही देवाकडे प्रार्थना केली.
दुसरीकडे नीरजच्या घरीही ते सगळेच जेवायाला बसले. नीरजचा चेहरा जरा उदास होता. काय करता बाबा? त्याच्या मनाच्या राणीच आज दर्शन जे त्याला झाल नव्हतं. त्यात तिची काकू तिला त्रास तिच्या घरी पोहोचली. त्याचच त्याला जरा टेन्शन आल होत.
“काय झालं आज ते कळेल का मला?” रक्षा जरा चिंतेच्या सुरात बोलल्या. “अश्विनीचे खरचं काही संबंध..”
रक्षा पुढे काही बोलूच शकली नाही. कारण आधीच टेन्शनमध्ये असेलला नीरज आपल्या आईंच्या ह्या बोलण्याने अजून रागाला आलेला होता आणि त्याचा राग खूपच भयानक होता. त्यात तो काय करेल? याचा काहीच भरोसा नव्हता.
केदारची अशी अवस्था केल्यानंतर जशी अश्विनीची काकू अजून अश्विनीला जाऊन भांडली होती. तसा नीरज अजून रागाला आला आणि परत केदारला ठेवलेल्या हॉस्पिटलमध्ये गेला. तिथे पोहोचता पोहोचता त्याने त्याच्या त्या दुसऱ्या मोबाईलवरून तिथली सगळीच परिस्थिती स्वतःच्या नियंत्रणाखाली आणून ठेवली.
केदारला तिथल्या स्टाफने तपासणीच्या नावाखाली त्या हॉस्पिटलच्या एक कोपऱ्यातल्या तळघरात नेऊन ठेवलं. नीरजही सरळ तिथेच गेला आणि सरळ त्याच्या समोर जाऊन बसला. केदार त्याला गोंधळून बघत राहीला. जरी तो घाबरलेला दिसत होता. तरी तो नीरजला सरळ काहीच उत्तर देणार नव्हता. म्हणून नीरजने त्याच्यासमोर बसल्यावर एक फोटो त्याच्यासमोर उघाडला आणि बोलयला लागला.
“तुझी भाची ना ही?” नीरज क्रूर हसत बोलला.
तस केदारच्या चेहऱ्यावरचे रंगच उडाले. “हे बघा साहेब, काय ते आपल्यातच ठेवा तिला आपल्यात आणू नका.”
क्रमशः
अष्टपैलू लेखन स्पर्धा.
कसा वाटला भाग? कमेंट करुन सांगायला विसरू नका.
कसा वाटला भाग? कमेंट करुन सांगायला विसरू नका.
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा