परकाया ६२

पाणी घरात वाढू लागले .. बोल बोलता पाणी जय च्या ढोपरा  पर्यंत आले .. पाणी वाढत च गेले .. अचानक सुनामी आल्या सारखे पाणी वाढले आणि जय बेडरूम मध्ये लिटरली पाण्याखाली गेला .. तो पाण्याखाली हात पाय मारत सुटला .. वरती वरती पोहत होता .. तसे तसे पाणी वर येत होते .. थोड्या वेळाने त्याच्या  लक्षात आले .. वसू  बेड वरच आहे .. तो पटकन सूर मारून खाली गेला .. तर वसू बेड वर नव्हती .. कुठे गेली .. वसू  कुठे गेली .. पाण्या खाली श्वास धरून ठेवलेला त्याचा संपायला आला .. त्याने खालून वर पहिले तर वसू  पाण्यावर तरंगत होती .. पाण्यावर तरंगते म्हणजे .. म्हणजे काय झाले .. म्हणून तो वर गेला ..  तिला हात लावून उठवत होता तर तिने डोळे उघडले तर तिचे  डोळे लाल झालेले .. ती .. जय वर  अटॅक करू लागली .. जय दचकून एक हात लांब झाला .. वसू  त्याला पकडायला त्याच्या मागे  होती .. एका क्षणाला तिने जय चा गळा पकडला आणि जय आधीच पाण्यात श्वास घ्यायला धडपडत असताना वसू  ने गळा पकडल्याने तो हि आता बंद होईल लागला ..  जय एकदम शान्त झाला .. जगण्यासाठीची त्याची धडपड  एका क्षणाला थाम्बली . मृत्यूच्या अतिशय जवळ  जय होता .. त्याचे शरीर त्या पाण्यावर तरंगत  होते .. त्याचे डोळे उघडे होते त्याला पाण्यात कोणीतरी टॉर्च मारावी असा प्रकाश दिसला .. त्या प्रकाशा  कडे  तो पाहू लागला .. अंधुक अंधुक उजेडात त्याला एक आंब्याचे मोठे झाड दिसले .. त्या झाडाला एक लाल कपडा गुंडाळला आहे .. त्या अंब्याच्या झाडाच्या मागे एक विहीर दिसली .. जय  ने त्या अंधुक प्रकाशात विहरीत वाकून बघितले तर एक छोटुसे बेबी जय कडे बघून रडत होते  .. त्या बाळाला पाण्यात बघून जय घाबरला आणि तो ओरडू लागला .. " बाळ आहे तिथे .. बाळाला कोणी टाकले आत .. बाळाला बाहेर काढा .. असे तो जोरात जोरात ओरडत होता ..