परकी भाग ३ (सौ.हर्षाली प्रसन्न कर्वे)

“आईचे लग्न आजोबांनी खूप चांगले स्थळ बघून करून दिले. माझे वडील एका सरकारी कार्यालयात कामाला होते. घरची परिस्थिती सुद्धा चांगली होती. पण घरात माझ्या आजीचा हुकूम चालत असे. तिने आईला कधीच आपले मानले नाही. त्यामुळे माझे वडील पण फक्त कामापुरते आईशी बोलत. तिच्या सुखदुःखाशी त्यांना काही देणे घेणे नव्हते. मुलगी झाली म्हणून माझ्या जन्माचे ही कुणाला कौतुक नव्हते. माझी आई फक्त त्या घरात मोलकरीण म्हणून रहात होती. तशीच वागणूक तिला दिली जात होती. माझ्या आजीने व वडीलांनी कधी माझे लाड केलेले मला आठवत नाही. मी दहा अकरा वर्षांची असताना त्यांनी अफरातफर केली म्हणून त्यांची नोकरी गेली. त्यात दारूचे व्यसन लागले होते. त्यामुळे घरातील त्यांना मिळणारा भाव आपोआप कमी झाला. त्यांच्या तीन बहिणींनी घरात आणखी भांडणे लावायला सुरुवात केली. आईला तिथे काहीच स्थान नव्हते मग मी तर फारच लांब. आजोबा आजी गेल्यावर सगळ्या मामा मामींनी संबंध कमी केलेच होते, त्यात वडीलांची नोकरी गेल्यावर त्यांनी पूर्ण संबंध तोडले. माझी आणि आईची जबाबदारी घ्यावी लागते की काय अशी भिती त्यांना वाटत होती. वडील गेले तेव्हा माझी बारावीची परीक्षा चालू होती. वडील गेल्यानंतर आत्यांनी सर्व मालमत्तेवर ताबा मिळवला आणि मला व आईला घराबाहेर काढले. ती कधीच त्या कुणासाठी ‘आपली’ नव्हती. घरातून बाहेर काढून त्यांनी आम्हांला पूर्ण परके केले. पण घरातून बाहेर काढल्यावर ही आई माहेरी गेली नाही. ती खूप स्वाभिमानी होती. आणि एकाही मानाने आमची साधी चौकशी सुद्धा केली नाही. मी छोटी मोठी नोकरी करत आणि आईने चार घरी स्वयंपाक करून आम्ही कसेतरी दिवस काढले.” सांगता सांगता तिने आपल्या अश्रूंना वाट मोकळी करून दिली.