भाग १३ : "ओढ तुझ्या मिलनाची "
“शब्दांचे ओझं… की नजरेतली जाणीव?”
गेल्या काही दिवसांमध्ये अनयाने सगळ्यांचं मन जिंकलं होतं. तिच्या नम्रतेने आणि समजूतदार वागणुकीने घरातल्या प्रत्येकाच्या हृदयात जागा मिळवली होती. पण जेव्हा एखादी व्यक्ती प्रकाशात येते, तेव्हा सावल्या अधिक गडद वाटू लागतात…
घरात शांततेतलं गूढ वादळ
सकाळी घरातलं वातावरण अगदी नेहमीसारखं होतं. पण किचनमध्ये आज शीतलचा चेहरा थोडा तणावात दिसत होता.
काव्या वहिनी गॅसवर पोळ्या करत होत्या. अनया तिची मदत करत होती. तेवढ्यात शीतलने थोडा चिडचिड स्वरात विचारलं –
"घरात कुणी काहीच विचारत नाही, सगळं थेट अनयालाच सांगितलं जातं… का?"
काव्या वहिनी गॅसवर पोळ्या करत होत्या. अनया तिची मदत करत होती. तेवढ्यात शीतलने थोडा चिडचिड स्वरात विचारलं –
"घरात कुणी काहीच विचारत नाही, सगळं थेट अनयालाच सांगितलं जातं… का?"
काव्या थोडा वेळ गप्प राहिली. अनयाही गप्पच.
शीतल पुढं म्हणाली, "मी काय नवीन सून आहे का अजून? का माझं मत विचारात घेतलं जात नाही?"
शीतल पुढं म्हणाली, "मी काय नवीन सून आहे का अजून? का माझं मत विचारात घेतलं जात नाही?"
अनयाने समजूतदारपणाने उत्तर दिलं, "शीतल ताई, मी कुणाच्या जागी नाही आले… पण सासूबाईंचा विश्वास मिळवणं हे सगळ्यांच्याच हातात असतं."
हे वाक्य शीतलच्या मनात खोल घुसलं.
सासऱ्यांचा पाठिंबा
दुपारी जेवणाच्या वेळी सासऱ्यांनी सगळ्या सुना आणि मुलांना बोलावलं.
"मी आणि सासूबाई विचार करत होतो, घरातल्या निर्णयप्रक्रियेत सगळ्याच सूनांनी भाग घ्यायला हवा. आपण एक 'घरचं मंडळ' तयार करूया."
शीतलच्या चेहऱ्यावर समाधान झळकलं. पण सासऱ्यांनी पुढे जे सांगितलं, त्याने अनयावर आणखी जबाबदारी टाकली.
"या मंडळाचं समन्वय अनया करेल. ती सगळ्यांचं ऐकून, समजून निर्णय सुलभ करेल."
काव्या वहिनीची एक खोलीतली चर्चा
त्या रात्री काव्या आणि अनया एकाच खोलीत गप्पा मारत बसल्या.
"शीतल काहीतरी वेगळं वागू लागली आहे… तिच्या चेहऱ्यावरचा त्रास दिसतोय," अनया म्हणाली.
काव्या म्हणाली, "कधी कधी आपण दुसऱ्याच्या सावलीत उभं राहतो, तेव्हा आपलं स्वतःचं अस्तित्व झाकोळतं. शीतलला वाटतं, तू तिला मागं टाकतेयस… पण तसं नाही. तिला हे कळायला वेळ लागेल."
अनयाचं मन सुन्न झालं.
अर्णव आणि अनयातलं अंतर?
अनयाचं घरातलं वावर वाढत गेलं… सगळे तिला विचारू लागले… आणि नकळत अर्णवच्या वेळेत ती दूर जाऊ लागली.
त्या रात्री अर्णव म्हणाला,
"तू बदलली आहेस, अनया. आधी सगळ्यात मी होतो… आता घर आणि त्यातले लोक तुझं सगळं व्यापून टाकतात."
"तू बदलली आहेस, अनया. आधी सगळ्यात मी होतो… आता घर आणि त्यातले लोक तुझं सगळं व्यापून टाकतात."
अनया हळुवार हसली –
"तुला वाटतं मी दूर झाले आहे? पण खरं तर मी तुझ्याचसाठी लढतेय… हे घर, ही माणसं, ही मी तुझ्या आयुष्याचा भाग म्हणून स्वीकारलेय."
"तुला वाटतं मी दूर झाले आहे? पण खरं तर मी तुझ्याचसाठी लढतेय… हे घर, ही माणसं, ही मी तुझ्या आयुष्याचा भाग म्हणून स्वीकारलेय."
अर्णव थोडा शांत झाला… त्याचं मन गोंधळलेलं होतं. पण अनयाच्या डोळ्यांत विश्वास दिसत होता.
शीतलचा एक अपमानजनक प्रयत्न
दुसऱ्या दिवशी एका लहानसाख्या वादातून शीतल अनयावर चिडली आणि मोठ्यांपुढे म्हणाली –
"माझ्या हातच्या पोळ्या सगळ्यांना चालतात, पण अनयाच्या मिठाच्या पाण्यातलं स्वयंपाकचं कौतुक!"
"माझ्या हातच्या पोळ्या सगळ्यांना चालतात, पण अनयाच्या मिठाच्या पाण्यातलं स्वयंपाकचं कौतुक!"
सगळं घर गप्प.
अनया शांत उभी होती.
सासूबाईंनी फक्त एवढंच सांगितलं –
"स्वयंपाकाच्या चवेत प्रेम असावं लागतं. कुणाचं किती खारट, हे चवीनं नव्हे… वागण्याने कळतं."
अनया शांत उभी होती.
सासूबाईंनी फक्त एवढंच सांगितलं –
"स्वयंपाकाच्या चवेत प्रेम असावं लागतं. कुणाचं किती खारट, हे चवीनं नव्हे… वागण्याने कळतं."
शीतल काहीच बोलू शकली नाही. पण तिच्या डोळ्यांतून राग आणि अपयशाची मिसळ दिसत होती
भागाच्या शेवटी – एक पाऊल मागं… की एक संधी?
त्या रात्री अनया एकटीच अंगणात बसली होती.
तिच्या मनात प्रश्नांचे आवाज –
"माझं शांत राहणं चुकीचं आहे का?"
"मी का सतत सगळ्यांना समजून घेत राहते?"
"शीतलला मी गमावतेय का?"
तिच्या मनात प्रश्नांचे आवाज –
"माझं शांत राहणं चुकीचं आहे का?"
"मी का सतत सगळ्यांना समजून घेत राहते?"
"शीतलला मी गमावतेय का?"
तेवढ्यात काव्या येते.
"अगं, तू रडतीस का?"
"अगं, तू रडतीस का?"
अनया म्हणते –
"नाही… मी फक्त विचार करतेय – जे मी करत आहे, त्याने कुणाला दु:ख होत असेल, तर मी चुकीच्या रस्त्यावर आहे का?"
"नाही… मी फक्त विचार करतेय – जे मी करत आहे, त्याने कुणाला दु:ख होत असेल, तर मी चुकीच्या रस्त्यावर आहे का?"
काव्या तिचा हात धरते –
"तू कुणाचं दु:ख वाढवत नाहीस… उलट, जे आतून तुटलेलं आहे, त्याला सांधतेयस. पण हे करताना स्वतःला विसरू नको."
"तू कुणाचं दु:ख वाढवत नाहीस… उलट, जे आतून तुटलेलं आहे, त्याला सांधतेयस. पण हे करताना स्वतःला विसरू नको."
---
( पुढील भाग १४ – “सावली मागे येते… जेव्हा सूर्य समोर उभा असतो”)
~@वृषाली..!!!