नात्यांची गाठ...भाग 1
एक छोटं आणि नयनरम्य शहर होतं, जिथे निसर्गाची आपुलकी आणि माणसांच्या आनंदाने भरलेलं वातावरण सर्वत्र पसरलं होतं. छान हिरवीगार झाडे, त्यावर बसलेल्या पक्ष्यांची किलबिल, खूप सुंदर आणि मनाला मोहून टाकणार वातावरण होतं.
या शहरात दोन व्यक्तींच्या आयुष्याची गोष्ट सुरु होणार होती..
एक मध्यमवयीन जोडपं, ज्यांच्या लग्नात ताजेपणा, प्रेम आणि थोडे रुसवे-फुगवे होते.
रोहन आणि अनिका यांचं लग्न दोन वर्षांपूर्वी झालं होतं. दोघांचं आयुष्य साधं होतं, परंतु अनिकाला कायम एक असमाधान वाटतं होतं. ती एक अत्यंत प्रगल्भ आणि स्वावलंबी महिला होती आणि तिच्या स्वप्नांना घेऊन ती आपलं आयुष्य पुढे जाऊ इच्छित होती.
दुसरीकडे रोहन हा जरा वेगळा होता. त्याला एक सुरक्षित आणि स्थिर जीवन आवडायचं.
त्याच्या मनामध्ये, कुटुंब आणि एकमेकांच्या सहवासात सुखी आयुष्याचा विचार होता. दोघांचं एकमेकांवर खुप प्रेम होतं, पण त्यांच्याशी संवादाचा अभाव आणि एकमेकांच्या अपेक्षांचा गोंधळ असल्यामुळे त्यांचं नातं लहान मोठ्या वादांमध्ये अडकून राहायचं.
आजही दोघे एकमेकांशी साध्या शब्दांत संवाद साधत होते. अनिका तशी शांतच होती, पण तिच्या चेहऱ्यावर एक गूढ हसू होतं. रोहन पुस्तक वाचत बसला होता, त्याच्या मनामध्ये आज काहीतरी बदल होईल असं वाटत होतं. त्याला अनिकाच्या आतल्या जखमा आणि अडचणींचा कधीही अंदाज लागला नव्हता.
"रोहन," अनिकाने सहजपणे त्याच्या खांद्यावर हात ठेवलं. "काय कोणतं पुस्तक वाचतोस? काहीतरी सांगा ना."
रोहन त्याच्या वाचनात हरवलेला होता, त्याच्या चेहऱ्यावर एक हलकं हास्य होतं, पण त्याचं मन काहीतरी वेगळं सांगत होतं.
"तुला असं वाटतं का की आपण खरंच एकमेकांवर प्रेम करतो?" त्याने विचारलं.
अनिका थोडीशी हळु आवाजात बोलली, पण तिच्या आवाजात एक धाडस होतं.
"तुझं प्रेम किती खरे आहे, हे केवळ आपण दोघं जाणू शकतो. पण मला असं वाटतं की, तुझं प्रेम ही एक गोष्ट आहे जी सुसंस्कृत आणि विश्वासावर आधारित आहे. या विश्वासात केव्हा ना केव्हा रुसवे-फुगवे येतातच."
तिचं म्हणणं रोहनच्या मनाला भिडलं, पण तो एकदम उत्तर देऊ शकला नाही. तो विचार करत बसला.
अनिकाला आपल्या आयुष्यातल्या गुप्त गोष्टी उघडण्याची वेळ आली होती असं वाटत होतं. ती त्याला सांगायला इच्छित होती की,
"माझ्या आयुष्यात काही बाबी आहेत ज्यावर आपण दोघं एकत्र काम करायला पाहिजे." पण ती चुकून त्याला सांगू शकली नव्हती.
रोहनने त्याचा दृष्टिकोन बदलला.
"आता एक गोष्ट सांग अनिका. तुला कुठेतरी जाऊन स्वतःला सिद्ध करायचं आहे का?"
"हो," अनिका हसली.
"मी काहीतरी मोठं करू इच्छिते आणि मला तुझ्या सहकार्याची आवश्यकता आहे."
"मी काहीतरी मोठं करू इच्छिते आणि मला तुझ्या सहकार्याची आवश्यकता आहे."
रोहन हसला,
"बस एवढचं, मी नेहमी तुझ्या सोबत असेल."
दोघांमध्ये छान संवाद झाला.
"बस एवढचं, मी नेहमी तुझ्या सोबत असेल."
दोघांमध्ये छान संवाद झाला.
त्या रात्री रोहन आणि अनिका गच्चीत बसले होते. चांदण्यात अनिकाचा चेहरा खुलून दिसत होता.
रोहन म्हणाला,
"तुला माहितीये का, जेव्हा तू हसतेस ना... तेव्हा माझ्या आयुष्यातल्या सगळ्या वादळांना विराम मिळतो."
रोहन म्हणाला,
"तुला माहितीये का, जेव्हा तू हसतेस ना... तेव्हा माझ्या आयुष्यातल्या सगळ्या वादळांना विराम मिळतो."
अनिकाने हसून त्याचा हात धरला.
"माझ्यासाठी तू एक धीर आहेस रोहन तुझी साथ असेल ना मला काहीही अडथळे येणार नाही. "
"माझ्यासाठी तू एक धीर आहेस रोहन तुझी साथ असेल ना मला काहीही अडथळे येणार नाही. "
त्यांनी दोघांनी एकत्र गाणं गुणगुणलं…
“तुझ्या कुशीत विसावलं स्वप्न माझं,
तुझ्या डोळ्यांत शोधलं आभाळ माझं…”
“तुझ्या कुशीत विसावलं स्वप्न माझं,
तुझ्या डोळ्यांत शोधलं आभाळ माझं…”
हळूहळू दोघं जवळ आले. अनिकाने त्याच्या खांद्यावर डोकं टेकवलं, आणि रोहनने तिला घट्ट मिठीत घेतलं.
त्यांच्या दरम्यान नुसता प्रेमाचा स्पर्श नव्हता… तर एक आधार, एक विश्वास, आणि एक उद्याचं स्वप्न होतं.
काही वेळाने,
तिने त्याच्या हातात हात घेतला आणि दोघं शांतपणे त्या झुळझुळणाऱ्या संध्याकाळी एकमेकांकडे फक्त बघत राहिले. शब्दांची गरजच उरली नव्हती.
तिने त्याच्या हातात हात घेतला आणि दोघं शांतपणे त्या झुळझुळणाऱ्या संध्याकाळी एकमेकांकडे फक्त बघत राहिले. शब्दांची गरजच उरली नव्हती.
त्या क्षणाने त्यांचं प्रेम आणि नातं एक नव्या टप्प्यावर आलं. दोन व्यक्ती, दोन स्वप्नं, एकमेकांच्या कडे धरण्याचा आणि पुन्हा एकत्र उभं राहण्याचा एक खास मार्ग.
पण, जसे कधीकधी आयुष्यात एक अनपेक्षित वळण येते, त्याचप्रमाणे या नात्याला एक दुसरं वळण येणार होतं. एक लहानसा धोका, एक मोठा विचार आणि एक महत्त्वाचा निर्णय... यांचा संयोग नंतर या प्रेमकथेतील नवा अध्याय सुरू करणार होता.
रोहन आणि अनिका यांचं नातं आता नव्या वळणावर पोहचलं होतं. कुटुंब, प्रेम, आणि करिअर—हे सगळं एकत्र जुळवताना दोघेही एकमेकांच्या दृष्टीकोनातून पाहण्याचा प्रयत्न करत होते. कधी दोघं एकमेकांना समजून घेत होते, तर कधी त्यांच्या अंतःकरणातील वेगळेपणं त्यांना थोडं दूर करत होती. त्यांच्या नात्याची गाठ अजून घट्ट होण्याच्या ऐवजी, काही शंका आणि प्रश्न उभे राहत होते.
आज रोहन घरी परतल्यावर, तो अगदी विचित्र अवस्थेत होता. तो नेहमीच्या थोड्या हसऱ्या आणि शांत गप्पांमधून बाहेर पडला होता. अनिका विचार करत होती. तिच्या मनात एक गोष्ट होती जी ती रोहनला सांगू इच्छित होती, पण अजून ती त्या गोष्टीला शब्दात बांधू शकलेली नव्हती.
"तु ठीक आहेस ना रोहन?" अनिकाने हळुवारपणे विचारलं. तिच्या आवाजात एक सौम्य काळजी होती.
"तुला असं काहीतरी जाणवतंय का जे तुझ्या मनात गोंधळ निर्माण करत आहे?"
"तुला असं काहीतरी जाणवतंय का जे तुझ्या मनात गोंधळ निर्माण करत आहे?"
रोहन एक क्षण थांबला आणि गडबडलेली नजरेने अनिकाकडे पाहिलं.
"हो," त्याने धीमे आवाजात उत्तर दिलं.
"हो," त्याने धीमे आवाजात उत्तर दिलं.
"तू बोललेलं खरं आहे... कधी कधी मला वाटतं, आपण एकमेकांच्या आयुष्यात इतके अडकले आहोत की, आपल्याला आपल्यातल्या अंतरंगात एकमेकांसोबत असण्याची गरजच नाही."
अनिका थोडी गोंधळली पण तिच्या चेहऱ्यावर एक वेगळी भावना होती. ती रोहनच्या शब्दांमध्ये एक गडबड पाहू शकत होती, पण ती आपल्या भावनांना शब्दांत बदलण्याचा प्रयत्न करत होती.
"तुझं प्रेम हे नेहमीच पुरेसं असतं. पण ते तेव्हा कमी असतं, जेव्हा आपल्याला फक्त आपल्या दृष्टिकोनातून इतरांचा विचार करायचा असतो. आपल्याला एकमेकांसोबत आयुष्य समजून घेत बसलं तरीही, आपल्यातला माणूस काही तासांनी गायब होतो."
रोहनला आता आपल्या मनातल्या शंकेचं उत्तर मिळालं होतं, आणि त्याला आपल्या हसऱ्या चेहऱ्यावर रुसवे-फुगवे दाखवायचे होते.
रोहन आता अनिकाच्या शब्दांमध्ये एक गूढ शोधत होता आणि त्याने तिला विचारलं,
"अरे, पण मी तुझ्या वागण्यानुसार कशी प्रतिक्रिया देऊ शकतो?"
"अरे, पण मी तुझ्या वागण्यानुसार कशी प्रतिक्रिया देऊ शकतो?"
"चांगल्या संवादातून, विश्वासाच्या कडव्या स्वप्नातून... हे लक्षात घेत, आपण एकमेकांच्या अंगणात एक रंगांनी भरलेलं आयुष्य तयार करायला पाहिजे," अनिकाने उत्तर दिलं.
तिच्या या शब्दांत एक सत्य होतं आणि रोहन त्यावर विचार करत बसला. अनिका जर त्यांच्या नात्याचं संदर्भ उचलत होती, तर तो देखील त्याच्या मनाच्या गडबडीचे उत्तर शोधण्यासाठी आतापासूनच तयार होता.
पण काहीतरी अजून होतं—अशा एका संघर्षाची छाया, जो कधीकधी त्याच्या आणि अनिकाच्या दरम्यान असं दिसू लागली होती. एक वादग्रस्त निर्णय, काही धाडसी प्रयत्न, आणि एक धाडसाची सुरुवात—ते पुढे जाणारे नवे अध्याय होते.
पण काहीतरी अजून होतं—अशा एका संघर्षाची छाया, जो कधीकधी त्याच्या आणि अनिकाच्या दरम्यान असं दिसू लागली होती. एक वादग्रस्त निर्णय, काही धाडसी प्रयत्न, आणि एक धाडसाची सुरुवात—ते पुढे जाणारे नवे अध्याय होते.
रोहन आणि अनिका यांचं नातं त्याच्या गडद संवादात एक नवा वळण घेत होतं. अनिका त्या गडबडलेल्या भावना आणि विचारांच्या धुंदीत अडकली होती, पण तिच्या मनात एक गुप्त शंकेचा गुंता होऊ लागला होता. तिचं एका माजी मित्राशी संबंधित पुराणं काहीतरी नवीन उघडण्याच्या मार्गावर होतं. याचा परिणाम त्यांच्या नात्यावर होणार होता, हे ती जाणून होती.
दुसऱ्या दिवशी, एका जणाच्या फोन कॉलने अनिकाच्या मनात थोडं चुकचुकले.
"अनिका, मी प्रीतम बोलतोय. मला तुझ्याशी बोलायचं आहे. मी एक मोठा निर्णय घेतला आहे, आणि तू माझ्याशी बोलणं महत्त्वाचं ठरेल," फोनवरून त्याच्या आवाजात एक अस्वस्थता होती.
अनिका थोड्याशा चिंतेत पडली. ती प्रीतमला दोन वर्षांआधी भेटली होती, तो तिच्या आयुष्यात एक महत्त्वाचा भाग होता, पण तिने ते संबंध समाप्त केले होते कारण त्याच्या वागण्या आणि ध्येयांमध्ये एक मोठा भेद होता. तो त्याच्या जीवनाच्या कडव्या वळणात अडकलेला होता आणि अनिकाच्या जीवनात चुकता चुकता एक सकारात्मक बदल आला होता—तो बदल म्हणजे रोहन.
क्रमश:
ऋतुजा वैरागडकर
Download the app
आता वाचा ईराच्या कथा सोप्या पद्धतीने, आजच ईरा app इंस्टॉल करा