दिनेश दुपारी ऑफिस मधून घरी आला होता. दिनेश ची आई हॉलमध्ये बसली होती . दुपारच्या वेळेला त्याला घरी आलेला पाहून त्यांनी दिनेश ला विचारलं.
आई - " आज दुपारी कसं काय घरी आलास ? तब्येत ठीक आहे ना ? "
दिनेश - " हो मी ठीक आहे. वैशाली कुठे आहे तिच्याकडे थोडं काम होतं. "
आई - " वरती तुमचा रूम मध्ये आहे. आत्ताच गेली .कदाचित झोपली असेल आता . "
दिनेश - " ठीक आहे बघतो मी. मी आणि वैशाली आत्ता जरा बाहेर चाललो आहे. थोडं काम आहे. "
आई - " ठीक आहे. मुलं शाळेतून घरी येण्याच्या आधी या. मुलांना घरी आलं की आधी त्यांची आई हवी असते. "
दिनेश इथून त्याच्या रूम मध्ये पोहोचतो. वैशाली झोपली होती. दिनेश तिच्या जवळ जाऊन चेहऱ्यावरून हात फिरवतो. वैशाली जागी होते. दिनेशला यावेळी घरी पाहून तिलाही थोडं आश्चर्य वाटतं आणि विचारते,
वैशाली - " तुम्ही आत्ता यावेळी घरी कसं काय ? "
दिनेश - " उठ पटकन आवर आपण बाहेर चाललो आहे. "
वैशाली काही बोलण्याच्या आधी दिनेश उठून कपाटातून वैशाली चा रेड कलरचा ड्रेस काढतो आणि बोलतो,
दिनेश - " हा ड्रेस घाल आणि आवरून खाली ये मी वाट पाहतोय. "
वैशाली - " कुठं जायचं आहे ? "
दिनेश - " तू आवर ना पटकन वेळ करू नकोस. तुला वाटेत सांगतो आपण कुठे चालू आहे ते . अजिबात प्रश्न न विचारता उठून आवर मी वाट पाहतोय. "
दिनेश वैशालीला आवरायला सांगून खाली हॉलमध्ये तिची वाट बघत बसतो. थोड्या वेळा मध्ये वैशाली आवरुन खाली येते. रेड कलरचा ड्रेस एका बाजूने घेतलेली तिची ओढणी चेहऱ्यावर येणारे केस ती हळूच मागे सरकवत होती. दिनेश तिच्याकडे बघतच राहिला.
वैशाली - " अहो..... जायचं आहे ना चला "
दिनेश - " आई येतो ग आम्ही. "
दोघे घराबाहेर पडतात. वैशाली ने परत त्याला आपण कुठे चाललो आहे हे विचारत असते. दिनेश गाडी जवळ जातो आणि तिला गाडीत बसायला सांगतो.
वैशाली - " कुठे चाललो आहे आता तरी सांगा . "
दिनेश - " सांगतो जरा वेळ थांब. "
दिनेश गाडीमध्ये गाणं चालू करतो : ' तुम मिले तो मिल गया ये जहाँ तुम मिले...... '
आणि स्वतःहा ते गाणं गुणगुणू लागतो. वैशाली पण गुणगुणू लागते.
थोड्या वेळाने दिनेश एका ठिकाणी गाडी पार्क करतो.
वैशाली - " cafe कट्टा .... तुमचं काहीतरी काम होतं म्हणून आपण आलो होतो ना "
दिनेश - " हो. आत मध्ये जाऊन बोलूयात. "
दोघेही आत मध्ये जातात. दिनेश वैशालीला सांगतो त्या समोरच्या टेबल वरती बसुयात . दोघे तिथे जाऊन बसतात.
वैशाली - " काय काम आहे तुमचं आपण इथं का आलो आहोत ? "
दिनेश त्यांनी आणलेलं गुलाबाचा फुल वैशालीला देत बोलतो - " बरोबर दहा वर्षांपूर्वी याच दिवशी याच ठिकाणी आपण पहिल्यांदा भेटलो होतो. तुला बघुन मी तुझ्या प्रेमात पडलो. त्या दिवसाची आठवण. "
वैशालीला हे सगळं ऐकून जरा धक्काच बसतो.
वैशाली - " तुमच्या लक्षात आहे .... "
दिनेश - " कसा विसरेल मी हा दिवस. प्रत्येक वर्षी लक्षात असायचा पण कामाच्या व्यापातून तुला वेळे द्यायला मिळालाच नाही. "
वैशाली - " मी तुम्हाला सांगूच शकत नाही की तुमचं हे सरप्राईज मला किती आवडलं आहे ते. "
दिनेश - " तुला आठवतंय का तो आपल्या पहिल्या भेटीचा दिवस "
वैशाली - " हो म्हणजे काय . मी कधीच विसरणार नाही तो दिवस तुम्ही दोन तास उशिरा आला होतात. तुम्ही चक्क विसरून गेला होतात आपला भेटण्याचा कार्यक्रम होता ते. आणि मी घरी फोन करून मुलगा अजून आला नाही आणि मी वाट बघणार नाही तुम्ही नकार कळवा असं सांगितलं होतं. पण पप्पा बोलले मुलाला भेटल्याशिवाय घरी यायचं नाही. दिनेश कुठेतरी कामात अडकले असतील."
दिनेश - " मुद्दाम नव्हत केलं मी. कामाच्या व्यापात मध्ये विसरून गेलो होतो. "
वैशाली - " आणि मी फोन केल्यावर पाच मिनिटात येतो असं सांगून पुढील वीस मिनिटे वाट बघायला लावली होती तुम्ही. आणि तुम्ही आल्यानंतर तुम्ही ज्या प्रकारे माझ्या सोबत बोलत होतात माझा नकार होकारा मध्ये मध्ये बदलला होता."
दिनेश - " ते पहिलं आणि शेवटचं होतं की. त्यानंतर आजपर्यंत एक मिनिट सुद्धा मी उशीर केला नाहीये. उलट त्या दिवसापासून मी तुझी वाट बघतो. "
वैशाली - " त्या चुकीची शिक्षा तुम्हाला आयुष्यभर मिळणार आहे. "
दोघे बोलत असताना तिथे वेटर येतो आणि ऑर्डर विचारतो.
दोघेही एकदम बोलतात - " 1 grilled sandwich and 1 club sandwich and 2 cold coffee. "
दोघे एकमेकांकडे पाहतात.
वैशाली - " दहा वर्ष झाली पण अजूनही इथे आल्यावर आपण नेहमी हेच घेतो. "
दिनेश - " स्पेशल दिवसाच्या स्पेशल आठवणी.... "
वैशाली - " दहा वर्ष झाली आपण भेटलो होतो त्याला. "
दिनेश - " पहिलं एक वर्ष आपण एकमेकांना खूप वेळ दिला पण त्यानंतर मला ऑफिसचं काम आणि तुला घर आणि मुलांचा काम त्यामुळे एकमेकांना वेळच देऊ शकलो नाही.. "
वैशाली - " हो ना सगळ्या व्यापातून आपल्याला एकमेकांसाठी वेळच राहात नव्हता. "
दिनेश - " पण आता नाही. इथून पुढे कामातून घरासाठी आणि तुझ्यासाठी वेळ काढणार आहे "
वैशाली - " मला महिन्यातून एकदा तरी बाहेर घेऊन जायचं. आणि एकदा मुलांना आणि आई बाबांना घेऊन बाहेर जायचं. "
दिनेश - " जशी आपली आज्ञा राणीसरकार. "
संध्याकाळ पर्यंत दोघे एकत्र वेळ घालवतात मुलं शाळेतून घरी येण्याच्या आधी घरी पोहोचतात.